Η σχέση του νεοέλληνα πολιτικού προς το σύνολο και την οργανωμένη του έκφραση, το κράτος, αντί να είναι μια επιστασία αυτοκριτικής, συνέπειας και μετριοπάθειας, αντί να είναι μια διαρκής συνομιλία ζωής, έγινε ένας μονόλογος ματαιοδοξίας, ματαιοσχολίας και αυτάρεσκης συμπεριφοράς, ένας μονόλογος που αγνοεί τον κοινωνικό θάνατο….
Και ενώ οι Ελληνες πολίτες των τελευταίων χρόνων και των μνημονιακών πολιτικών, διακατέχονται από το συναίσθημα της ανεστιότητας και μοιάζουν με το το λαό του Ισραήλ κατά την πορεία του δια της ερήμου, όπου όπισθεν κείται ό,τι κατέρρευσε και μπροστά η άγνωστη ακόμη χώρα, ενώ ο δεινοπαθής Ελληνας ζει στο μέσο της νυχτός μεταξύ δύο ημερών, ο Ελληνας υπουργός των Οικονομικών, φωτογραφίζεται με περισσή αυταρέσκεια και «παχύρευστη» ματαιοδοξία μετά της συζύγου του στη βεράντα του σπιτιού του, με θέα την Ακρόπολη και με θαλασσινά εδέσματα στο τραπέζι, για τις ανάγκες της συνέντευξής του στο Γαλλικό περιοδικό Paris Match, προς τέρψιν προφανώς των «οφθαλμολάγνων» Γάλλων αναγνωστών…
Και λοιπόν; Μια φωτογράφιση έκανε ο άνθρωπος, θα μπορούσε να αντιτάξει κάποιος καλοπροαίρετος ή και εθισμένος στην «παραμορφωμένη προοδευτικότητα» κάποιων πολιτικών αριστερών αποκλίσεων και προσφύσεων, οι οποίοι ως Ταρταρίνοι και «μεγαλοπράγμονες» διαγκωνίστηκαν και στους διαδρόμους του πασοκικού σοσιαλισμού χωρίς σοσιαλισμό…
Σε μια χρονική περίοδο ωστόσο, που ο μέσος Ελληνας καταλαμβάνεται από το συναίσθημα της αγωνίας προ του Μηδενός, που ένα μακρό και πλούσιο παρελθόν μιας χώρας ευτελίζεται από ξένους «θεσμούς» ή και πρόσωπα και νομίζει κανείς πως ψυχορραγεί, χωρίς ακόμη να διαγράφονται σαφώς οι γραμμές του νέου, ακουσίως έρχονται στον νουν τα λόγια των πνευμάτων προς τον Φάουστ: «Αλλοι! Αλλοι! Τη σύντριψες με δυνατή γροθιά την όμορφη την πλάση. Γκρεμίζεται, σκορπά!..».
Ο Γιάνης βαρουφάκης ζει τη δική του κενοδοξία, υποστέλλοντας κάθε διάθεση μετριοφροσύνης. Ζει το δικό του όνειρο στην πολιτική…
Και την ίδια ώρα οι Ελληνες πολίτες ζουν με… πλαστικοποιημένα όνειρα, τα οποία για χρόνια τώρα οι πολιτικοί «σωτήρες» του τόπου φροντίζουν με τρόπο δεξιοτεχνικό να τα «επενδύουν» με ελπίδα, ώστε να φαίνονται σαν αληθινά.
Και ενώ οι Ελληνες, παγιδεύονται σε «πλαστικά» όνειρα, ο υπουργός των Οικονομικών, έχει για τα καλά «παγιδευτεί» στη μεγαλοπραγμοσύνη του και στο διακαή του πόθο για προβολή, με «προκλητικές» ενδυματολογικές εμφανίσεις προς άγραν κυρίως εντυπώσεων, χάνοντας αυτεπίγνωση και αίσθηση του μέτρου, που ενίοτε ταυτίζεται με την έλλειψη στοιχειώδους ευγένειας και αισθητικής…
Η γραφίδα τούτη ούτε διάθεση άγονης κριτικής έχει, ούτε έχει δώσει δείγματα συντηρητισμού και «μούχλας». Και πολύ περισσότερο, δεν δίστασε να ασκήσει δριμεία και καταιγιστική κριτική στην αθλιότητα της συγκυβέρνησης Σαμαρα – Βενιζέλου. Θεωρεί ωστόσο πως είναι πράξη ειλικρίνειας να αντικρύζει καταστάσεις και πολιτικά πρόσωπα κατάματα και να επισημαίνει τα τρωτά τους, να διαπιστώνει την εκδήλωση συμπτώματος που επιτάσσει ορισμένη θεραπεία.
Χωρίς να σημαίνει ότι μηδενίζει τα όποια πολιτική προσπάθεια και πρωτοβουλία, που έχει αποδειχθεί ή μπορεί να αποβεί ωφέλιμη και λυσιτελής για το κοινωνικό σύνολο…
Μέσα στο τραγικό σύμπλεγμα της ανέχειας και της αναξιοπρέπειας, για κάποιους και της «κατωτερότητας», που νιώθει ο Ελληνας πολίτης σήμερα απέναντι των δανειστών που συνεχίζουν να εξουσιάζουν την καθημερινότητά του, έστω έχοντας μετονομαστεί από Tρόικα σε Brusells Group, μια αναπόδραστη για την νεοπαγή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επικοινωνιακή αναγκαιότητα, δεν μπορεί ο Γιάνης Βαρουφάκης να ολισθαίνει στο Life-style, που φαίνεται πως δεν έχει αποχρώσεις πολιτικές!..
Κι άλλοτε με πλατυρρήμον και στομφώδες ύφος, ακαδημαικό για κάποιους, κι άλλοτε με ματαιοφροσύνη περισσή να αποδεικνύει ότι οι ανωφέλευτες συμπεριφορές δεν λείπουν από το χώρο της Αριστεράς. Και τέτοιες συμπεριφορές μπορούν να προσβάλλουν αμετακίνητες αξίες και να επιφέρουν σοβαρές αλλοιώσεις σε έννοιες ηθικές.
Η «συμπεριφορά» Βαρουφάκη εκφράζει αξιωματικά την άποψη για το ρόλο και τη σημασία της προσωπικότητας στο πλαίσιο το κοινωνικό, δικαιώνει την επικριτική διαπίστωση σχετικά με τη θέση του πολιτικού απέναντι των δυνάμεων της ματαιοδοξίας. Είναι ο δαμαστής ή το θύμα τους; Είναι ο καθοδηγός ή το τυφλό τους όργανο;
Ο διχασμός τούτος, στην περίπτωση Βαρουφάκη, ανεξάρτητα των όποιων ικανοτήτων του, που καλείται άμεσα να αποδείξει πέραν των εντυπώσεων και της λεξιθηρίας του, δεν θα ήταν διόλου διχασμός αν κατόρθωνε να ισορροπήσει μεταξύ αποτελεσματικότητας και σοβαρότητας. Η αρκούντως προβαλλόμενη «δημιουργική ασάφεια» δεν αρκεί…
Η διαρκής δραστηριότητα προβολής για έναν πολιτικό, άλλωστε, μεταβάλλει το ωφέλιμο, αποκαθαίροντάς το σε άχρηστο και ενίοτε σε γελοίο…
Και βέβαια πρέπει να συνυπολογιστεί και η… ηθική διάσταση της όλης ματαιόδοξης δραστηριότητας του Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος είναι υπουργός μιας «πτωχευμένης χώρας», όπως ό ίδιος επαναλάμβανε στο πρόσφατο παρελθόν από τα τηλεοπτικά παράθυρα της δημοσιογραφικής αθλιότητας.
Υπό αυτή την άποψη, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία του ηθικού του αφοπλισμού, ως «πρωταγωνιστικό» μέλος μάλιστα μιας «αριστερής» κυβέρνησης, που ψάχνει ακόμη, συχνά χωρίς πυξίδα, να βρει το βηματισμό της σε μια κοινωνία, που μεταβάλλεται διαρκώς από τις επιτακτικές ανάγκες, αλλά και από την ηθική θέληση των μελών της…
Και επιτέλους ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος δεν πρέπει να νιώθει «μοναξιά» σε τούτη την κατάσταση, έχοντας πολλούς «συντρόφους» ψευδοαριστερούς και ψευδοφιλελεύθερους, απ” όλους τους χώρους της πολιτικής να του κάνουν παρέα, δεν έχει βιώσει τι θα πει να ξυπνά ένας πολίτης το πρωί και να συλλογίζεται τη νύχτα που θάρθει. Για όλους εκείνους τους Ελληνες, και είναι εκατοντάδες χιλιάδες, που είναι άπρακτη η μέρα τους και οι ώρες της μετράνε μόνο την αναμονή της νύχτας που θάρθει.
Ελληνες «νυχτοβάτες» με την άγρυπνη αγωνία στην ψυχή τους, για τη μέρα που θα ξημερώσει… Και με τον υπουργό τους επί των Οικονομικών να φωτογραφίζεται για πολλοστή φορά, ικανοποιώντας την πολιτική του αυταρέσκεια και την φιλαρέσκειά του, προτιμώντας τη νάρκη της ματαιοδοξίας από την εγρήγορση της αγωνίας του, για ό,τι ανέλαβε να διεκπεραιώσει…
