Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για την εκλογική τύχη των μικρών κομμάτων στις 25 Ιανουαρίου.
Και πολλές φορές αυτή η συζήτηση γίνεται σε ένα επίπεδο ιδεατού.. ή wishful thinking όπως λένε και οι σύμμαχοί μας Αμερικανοί.
Η πραγματικότητα όμως είναι πιο σκληρή (όπως είναι πάντα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση) και μετριέται σε ψήφους. Όχι σε δημοσκοπήσεις, όχι σε πάνελ τηλεοπτικά αλλά στην κάλπη το βράδυ των εκλογών.
Μια πρώτη ανάγνωση για την τύχη των «μικρών» θέλει το ΚΚΕ και την ΧΑ σίγουρους, το ΠΟΤΑΜΙ λιγότερο σίγουρο και το ΠΑΣΟΚ με το ΚΙΔΗΣΟ να δίνουν μάχη και γοήτρου και εισόδου με την επίτευξη του πολυπόθητου 3%. Η καθεμιά περίπτωση έχει τα ειδικά χαρακτηριστικά της.
Το ΚΚΕ χάνει ψήφους προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό έγινε ορατό και τον Ιούνιο του 2012 σε συνθήκες διλήμματος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και στις Ευρωεκλογές του 2014. Αυτή την φορά είναι στριμωγμένο σε οριακό σημείο. Και η πεισματική ιδεολογική άρνηση μετεκλογικής συνεργασίας κοστίζει. Ειδικά σε μια περίοδο που ο κόσμος τσακισμένος από τις απανωτές καταστροφές θέλει να ελπίζει σε πιο άμεση λύτρωση από ότι η τελική έκβαση της μάχης με τον τρισκατάρατο καπιταλισμό.
Η ΧΑ είναι όντως στριμωγμένη. Αλλά διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις του Μαΐου του 2014 βρήκα ένα εντυπωσιακό στοιχείο: ΟΛΕΣ είχαν την ΧΑ πιο χαμηλά από αυτό που πήρε τελικά. Η αλήθεια είναι ότι έχει δείξει μια θαυμαστή εκλογική αντοχή από το 2012 μέχρι σήμερα. Θα αντέξει και αυτή την φορά; Άγνωστο μέχρις στιγμής.
Το Ποτάμι ξεκινάει με ένα βασικό μειονέκτημα. Κατάρτιση ψηφοδελτίων στην επαρχία. Που συνεπάγεται και ελλείψεις σε μηχανισμό μεσαίων στελεχών ανά χωριό και καφενείο. Πώς να βρεις ξανά τις 377.000 ψήφους του προηγούμενου Μαΐου όταν δεν μπορείς να συναγωνιστείς τον βουλευτή που πάει στο χωριό, μιλάει στο καφενείο, ξέρει απέξω κι ανακατωτά τις επιδοτήσεις της ΚΑΠ και έχει δώσει και καμιά μάχη να την πάρει ο αγρότης. Για να επιβιώσει πρέπει να πάει πολύ καλά στα μεγάλα αστικά κέντρα. Σε ποσοστά της τάξης του 7%.
Για την περίπτωση ΠΑΣΟΚ και ΚΙΔΗΣΟ τα προβλήματα είναι όμοια με το ΠΟΤΑΜΙ αρκεί να προσθέσετε και την εμφυλιακή κατάσταση ανά νομό, πόλη, χωριό. Το έρμον προ κρίσεως ενιαίο ΠΑΣΟΚ τώρα σε 2 κομμάτια προσπαθεί να βρει τον σωστό δρόμο της εκλογικής επιβίωσης. Δύσκολο και για τα 2 κομμάτια του. Ούτε ο Παπανδρεϊσμός, ούτε ο Αντι- Παπανδρεϊσμός είναι αρκετά. Θέλει και οργάνωση και να παρέχεις την ελπίδα προς το αύριο της εξουσίας. Είναι δύσκολο για ανθρώπους εξουσίας να σκεφτούν πάλι με όρους μικρού κόμματος που θέλει και λίγο «αντάρτικο πόλεων» αν μου επιτρέπεται την μεταφορική χρήση του όρου.
ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ, Οικολόγοι και ότι άλλο είναι σε ακόμη δυσμενέστερη θέση. Διαιρέσεις, διασπάσεις, επανενώσεις, θυμίζουν συζυγικά καβγαδάκια που καταλήγουν στη γεύση ξαναζεσταμένου φαγητού. Δύσκολα τα θέματα από την στιγμή που δεν επετεύχθη η επιθυμητή συγχώνευση. Νομίζω όμως ότι οι 3 πρώτοι αυτής της ομάδας θέλουν να έχουν μια ομάδα για την επόμενη μέρα των εκλογών.
Η εικόνα δεν ξέρω πόσο πλήρης είναι. Και γενικότερα δεν διαβάζω δημοσκοπήσεις. Τις αποφεύγω εκτός αν συνοδεύονται με απαραίτητα ποιοτικά στοιχεία. Εξάλλου οι δημοσκοπήσεις πέφτουν έξω ως προς τα μικρά κόμματα τα τελευταία χρόνια. Έχω όμως την αίσθηση ότι στην επόμενη Βουλή δεν θα χωρέσουν πάνω από 5 κόμματα. Και σε τόσο ρευστή κατάσταση είναι σαν να κρίνεται το παιχνίδι με πέναλτι στο τελευταίο λεπτό. Αν βρεθεί ο καλός ο παίκτης μπορεί να έχει την ψυχραιμία να σκοράρει και να γίνει ήρωας. Με μια προϋπόθεση: ότι ο δικομματισμός δεν έχει απέναντι σου τον τερματοφύλακα που βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα εκείνη την μέρα, σε εκείνο το γήπεδο, το τελευταίο λεπτό του αγώνα.
Εκείνο που ξέρω είναι ότι ο κόσμος σε μεγάλο βαθμό είναι αδιάφορος απέναντι στο τελικό σκορ για την μικρή ομάδα που πάει να κάνει το θαύμα. Ρεάλ η Μπαρτσελόνα θα στηρίξει.. βλέπεις όλες οι κακές εμφανίσεις των μικρών ομάδων τα τελευταία 5 χρόνια δεν έχουν αφήσει πολλούς οπαδούς στην κερκίδα.
