Με μέσο ύψος 160 εκατοστών είναι εύκολο κανείς να υποτιμήσει τους στρατιώτες Gurkha, όμως αυτό, ειδικά εν ώρα μάχης θα ήταν ένα θανατηφόρο λάθος.

Το μότο των Gurkhas είναι «καλύτερα να πεθάνεις παρά να δειλιάσεις», ένδειξη των πιστεύω τους.

Με καταγωγή από τα βουνά του Νεπάλ, οι Gurkha βρέθηκαν αντιμέτωποι των Βρετανών πρώτη φορά πριν από 200 χρόνια. Αφού κατάφεραν να προξενήσουν μεγάλες ζημιές στους Βρετανούς τελικά αναγκάστηκαν να υπογράψουν συνθηκολόγηση, βάσει της οποία θα μπορούσαν να υπηρετήσουν στην East India Company.

Από τότε πάνω από 200.000 Gurkha έχουν πολεμήσει στο πλευρό των Βρετανών, από τους Παγκόσμιους Πολέμους, το Αφγανιστάν, ακόμα και τον πόλεμο των Φόκλαντ. Υπηρετούν στην Συγκαπούρη, την Μαλαισία, την Ινδία, ενώ επανδρώνουν δικές τους δυνάμεις, τόσο στρατού, όσο και αστυνομίας.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του στρατιώτη Gurkha, Lachhiman Gurung ο οποίος το 1945 πολέμησε εναντίον 200 Γιαπωνέζων, σκότωσε 31 και συνέχισε να πολεμά, ακόμα και όταν είχε τραυματιστεί από χειροβομβίδες των εχθρών, τις οποίες τους πέταγε πίσω. Μία από αυτές εξερράγη στο χέρι του, όμως αυτός, συνέχισε να πυροβολεί με το άλλο.

Περί των 43.000 Gurkha πέθαναν στον 1ο και τον 2ο Π.Π. όμως οι απώλειες τους ήταν πολλαπλάσιες αφού πολλές εξ’ αυτών δεν καταγράφονταν.

Έως σήμερα έχουν δοθεί 26 Σταυροί της Βασίλισσας Βικτορίας σε στρατιώτες Gurkha. Το συγκεκριμένο παράσημο αποτελεί την υψηλότερη βαθμίδα αναγνώρισης του θάρρους ενός στρατιώτη.

Κάθε χρόνο 28.000 Gurkha διαγωνίζονται για τις 200 θέσεις που τους αντιστοιχούν στον Αγγλικό στρατό. Για να γίνουν δεκτοί πρέπει να κάνουν 75 άλματα σε ένα λεπτό και 70 καθίσματα με άλμα σε δύο λεπτά. Επίσης πρέπει να γνωρίζουν πολεμικές τέχνες και να τρέξουν 5 χλμ στο βουνό κουβαλόντας πέτρες 25 κιλών.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα