“Όπως θα προέβλεπε και η έρευνα, η συνεχής δίαιτα με στοίχειωσε. Άρχισα να τρώω ανεξέλεγκτα γύρω στα 25 μου (ευκαιριακή άμετρη κατανάλωση), σε μια πολύ αγχώδη περίοδο της ζωής μου. Έτρωγα ένα μπολ παγωτό ή ένα κουτί μπισκότα συνήθως στις 3 τα μεσάνυχτα όταν δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Ακόμα και όταν δεν ένιωθα καλά, συνέχιζα να τρώω. Πήρα 10 κιλά εκείνη την χρονιά και ήμουν τυχερή που κατάφερα να το κόψω χωρίς βοήθεια όταν το άγχος μου μειώθηκε.”
“Το άγχος να είναι αδύνατα έχει δυνατό αντίκτυπο στα παιδιά – όχι αυτόν που θέλουν οι γονείς. Συνήθως, όταν ανησυχούν για το βάρος, έχουν ιστορικό με τις δίαιτες και συγγενείς που πειράζουν τα παιδιά επειδή είναι παχουλά, η αύξηση βάρους και οι διατροφικές διαταραχές στο μέλλον είναι αναμενόμενες. Μια μακράς διάρκειας μελέτη με το όνομα Project EAT ανακάλυψε ότι τα κορίτσια που έκαναν συνεχώς δίαιτες ή οι οικογένειες τους τα κορόιδευαν, πήραν το διπλάσιο βάρος μέσα στα επόμενα 10 χρόνια από άλλα κορίτσια, είτε ήταν υπέρβαρες αρχικά είτε όχι. Μια άλλη μελέτη ανακάλυψε ότι τα κορίτσια που έκαναν συχνά δίαιτα στην αρχή της εφηβείας ήταν πολύ πιο πιθανό να πάνε από φυσιολογικό βάρος σε υπέρβαρο μέσα σε δύο χρόνια. Αδύνατες έφηβες από τη Νορβηγία που ένιωθαν ότι ήταν υπέρβαρες πήραν περισσότερα κιλά μέσα στα επόμενα 11 χρόνια από τς συνομήλικες τους που πίστευαν σωστά ότι το βάρος τους ήταν εντάξει. Τέλος, γονείς που συμβούλευσαν τις κόρες τους να κάνουν δίαιτα στην ηλικία των 9 προέβλεψαν μεγαλύτερη αύξηση βάρους στην ηλικία των 15, αλλά μόνο στα κορίτσια που όντως έκαναν δίαιτα.”
“Αυτές οι μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι τα πειράγματα για το βάρος και οι συχνές δίαιτες αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο για ευκαιριακή άμετρη κατανάλωση, κάτι που ίσως εξηγεί την αύξηση βάρους. Τα πειράγματα διπλασίασαν τον κίνδυνο για τα κορίτσια του Project EAT. Στην δεύτερη μελέτη, τα κορίτσια που έκαναν δίαιτα είχαν 12 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν ευκαιριακή άμετρη κατανάλωση, ενώ τα αγόρια που έκαναν συχνά δίαιτα είχαν 7 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν την ίδια διαταραχή. Μια μελέτη σε κορίτσια στην βόρεια Καλιφόρνια βρήκε παρόμοια αποτελέσματα.”
“Σε γενικές γραμμές, 35% όσων κάνουν δίαιτα αναπτύσσουν παθολογική συνήθεια δίαιτας και 20-25% αυτών αναπτύσσει διατροφικές διαταραχές. Για να σπάσει αυτόν τον κύκλο, ο Dr. Eric Stice και οι συνάδελφοι του δημιούργησαν το Body Project, μια παρέμβαση με σκοπό την μείωση του κινδύνου διατροφικών διαταραχών σε εφήβους που διέτρεχαν κίνδυνο. Ζητήθηκε από νεαρές γυναίκες που δεν ήταν ευχαριστημένες με το σώμα τους να σκεφτούν επιχειρήματα κατά της σημασίας του να είναι κανείς αδύνατος, όπως για παράδειγμα να φτιάξουν μια λίστα 10 κοριτσιών που καταρρίπτουν αυτό το ιδανικό. Έγραψαν μια έκθεση σχετικά με το τίμημα του να κάνει κανείς δίαιτα και αυτό τους έκανε να σκεφτούν προβλήματα όπως το να μην μπορούν να φάνε σε τραπέζια με φίλους. Παρουσιάζοντας αυτά τα επιχειρήματα στην ομάδα, τα κορίτσια μίλησαν για κάτι ενάντια στις απόψεις τους. Παραδόξως, οι άνθρωποι σε τέτοιου είδους κατάσταση συνήθως αντιδρούν αλλάζοντας τις απόψεις τους – σε αυτή την περίπτωση αποφάσισαν ότι δεν είναι και τόσο σημαντικό να είναι κανείς αδύνατος. Δηλαδή ανακάλυψαν ποιες ήταν βλέποντας τι έκαναν, αντί για το αντίθετο.”Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
