Η μορφή του ήταν γνώριμη. «Εμπαινε» στα σπίτια μας για τρεις ολόκληρες δεκαετίες μέσα από σίριαλ που αγαπήθηκαν πολύ. Ηταν ο πατέρας, ο σύζυγος, ο φίλος, ο αδελφός, μια φιγούρα της διπλανής πόρτας, που κέρδιζε αμέσως τη συμπάθεια του τηλεοπτικού κοινού, μια φυσιογνωμία ζεστή και ανθρώπινη. Ο Δημήτρης Γιαννόπουλος έφυγε από τη ζωή την πιο θλιμμένη μέρα του χρόνου, τη Μεγάλη Παρασκευή του περασμένου Απριλίου. Η πόλη άδεια και οι δημοσιογράφοι σε μικρή ανάπαυλα, λόγω του Πάσχα. Πιθανόν γι’ αυτό η δυσάρεστη είδηση του θανάτου του (σε ηλικία 56 χρόνων) έμεινε στο στενό του περιβάλλον και δεν πήρε έκταση.
Πρόσφατα τον αναζήτησαν για να του προτείνουν ένα ρόλο κι έτσι έγινε γνωστή η απώλειά του, με καθυστέρηση έξι ολόκληρων μηνών! Η πληροφορία διαδόθηκε έστω και καθυστερημένα στα καλλιτεχνικά στέκια πλημμυρίζοντας με θλίψη τους συναδέλφους του.
Η είδηση του θανάτου του φιλοξενήθηκε πριν από λίγες μέρες σε πολλά μέσα (αρχικά ως καινούργια είδηση). Οσοι είδαν τη φωτογραφία του ένιωσαν ένα τσίμπημα στενοχώριας στην καρδιά τους, σαν να είχαν χάσει ένα πρόσωπο που ζούσε στη γειτονιά τους και το έβλεπαν συχνά. Κι όμως, μπορεί φυσιογνωμικά ο Δημήτρης Γιαννόπουλος να ήταν πάρα πολύ γνωστός στους τηλεθεατές, ωστόσο ελάχιστοι θυμούνταν το όνομά του μεμιάς.
Μικρές χαρές
Ο ίδιος είχε επιλέξει να ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Σπάνια έδινε συνεντεύξεις και απέφευγε τα κοσμικές συγκεντρώσεις. Του άρεσε να απολαμβάνει τις μικρές χαρές της καθημερινότητας μαζί με τους δικούς του, ενώ αρκετούς μήνες τον χρόνο τους περνούσε στην Ερέτρια, όπου είχε φτιάξει με μεράκι το εξοχικό του.
Γεννημένος στην Πελοπόννησο, ο Δημήτρης Γιαννόπουλος μαγεύτηκε νωρίς από την ηθοποιία και αποφάσισε μεγαλώνοντας να ακολουθήσει τα καλλιτεχνικά μονοπάτια. Φοίτησε σε δραματική σχολή και συνεργάστηκε για 12 χρόνια με τον Θανάση Παπαγεωργίου και τη Λήδα Πρωτοψάλτη στο θέατρο Στοά. «Ο Δημήτρης ήταν ένας φιλήσυχος άνθρωπος, ήρεμος, διακριτικός, αθόρυβος και δουλευταράς. Ημασταν φίλοι» λέει στην «Espresso» ο κ. Παπαγεωργίου. «Οταν ήρθε στο Στοά, δούλευε ως εξωτερικός συνεργάτης σε μια εταιρεία και μοίραζε τα πρωινά φύλλα της εφημερίδας “Ναυτεμπορική” στους συνδρομητές της. Ο άνθρωπος ξυπνούσε στις 6.00 το πρωί. Αυτή ήταν η δουλειά από την οποία έβγαζε χρήματα τα πρώτα χρόνια. Τη σταμάτησε, όταν μπόρεσε να σταθεί στα πόδια του οικονομικά» συμπληρώνει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Στο θέατρο Στοά ο Δημήτρης Γιαννόπουλος γνώρισε τη Μιρέλλα Παπαοικονόμου. Η σεναριογράφος τού εμπιστεύτηκε ρόλους σε σχεδόν όλες τις σειρές της. «Γυναίκες», «Αναστασία», «Λόγω τιμής», «Μη φοβάσαι τη φωτιά», «Η ζωή που δεν έζησα», «Λένη». Η σχέση ειλικρινούς φιλίας που αναπτύχθηκε μεταξύ τους επισφραγίστηκε τελικά με κουμπαριά.
Η σύζυγος
Η Μιρέλλα πάντρεψε τον Δημήτρη με τη γυναίκα του Στέλλα Αρμπιλιά, η οποία εργαζόταν για πολλά χρόνια ως γραφίστρια στην οικονομική εφημερίδα «Κέρδος». Λίγα χρόνια μετά η σεναριογράφος βάφτισε και τον μονάκριβο γιο τους Γιώργο, που είναι σήμερα 18 ετών.
Πρόσωπα που έζησαν από κοντά τον ηθοποιό κάνουν λόγο για έναν υπέροχο άνθρωπο με ακέραιο χαρακτήρα, μορφωμένο, ταπεινό, καλοσυνάτο, εξαιρετικό συνεργάτη, άψογο οικογενειάρχη. Ενας από τους σκηνοθέτες που συνεργάστηκαν στενά μαζί του στην τηλεόραση ήταν ο Πάνος Κοκκινόπουλος. «Δουλέψαμε πολλά χρόνια στην “Ανατομία ενός εγκλήματος”, στον “Κόκκινο Κύκλο”, στη “10η Εντολή” και στα “Μαύρα Μεσάνυχτα”. Στις συνεργασίες μας ήταν πάντοτε άψογος. Ερχόταν διαβασμένος και δεν δημιουργούσε ποτέ προβλήματα στο γύρισμα. Χαιρόμουν πραγματικά να δουλεύω μαζί του» μας λέει ο σκηνοθέτης.
Ηταν μάλιστα εκείνος που τον σκέφτηκε πρόσφατα για ένα ρόλο στη «10η Εντολή», που επιστρέφει στον Alpha από τον Ιανουάριο. «Επικοινώνησε με το σπίτι του η παραγωγός μας Μπέσυ Βουδούρη και η σύζυγός του την ενημέρωσε πως ο Δημήτρης έχει πεθάνει» συνεχίζει ο κ. Κοκκινόπουλος. «Δεν κάναμε παρέα εκτός δουλειάς, αλλά είχαμε δεθεί ως άνθρωποι. Ξέρετε, στη διάρκεια των γυρισμάτων δημιουργούνται τόσο έντονες σχέσεις που νιώθεις σαν να είσαι φίλος εδώ και χρόνια με τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεσαι. Ο Δημήτρης ήταν εξαιρετικά ταλαντούχος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα επεισόδιο της “10ης Εντολής” με τίτλο “Η χαρά των ζώων”, στο οποίο είχε συνεργαστεί με τη Θέμιδα Μπαζάκα και είχαν δώσει αμφότεροι συγκλονιστικές ερμηνείες».
«Τσούζει λίγο»
Εντονες είναι οι αναμνήσεις του Πάνου Κοκκινόπουλου από ένα γύρισμά του με τον Δημήτρη Γιαννόπουλο για τα «Μαύρα Μεσάνυχτα». «Επαιζε έναν “πουλημένο'” αστυνομικό που γίνεται στόχος από έναν επίσης “πουλημένο” συνάδελφό του. Οι δυο τους συναντιούνται σε μια αποθήκη, πυροβολούν ο ένας τον άλλον και αλληλοσκοτώνονται. Σε τέτοιου είδους σκηνές βάζουμε ειδικό καψούλι στους ηθοποιούς προκειμένου να σκάσει και να φανεί το ψεύτικο αίμα, και τοποθετούμε πάντα προστατευτικό από πίσω, ώστε να μην πληγωθούν. Του Δημήτρη όμως του έφυγε το προστατευτικό τη στιγμή του πυροβολισμού και τον έκαψε. Σίγουρα πόνεσε λιγάκι εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν είπε τίποτα, ούτε διέκοψε το γύρισμα. Μόνο μετά είπε “τσούζει λίγο” και πέσαμε όλοι πάνω του για να δούμε τι είχε συμβεί. Φυσικά δεν ήταν κάτι σοβαρό και μετά το θυμόμασταν και γελούσαμε».
Τρεις δεκαετίες στο θεατρικό σανίδι
Η πρώτη θεατρική συνεργασία του Δημήτρη Γιαννόπουλου με τον Θανάση Παπαγεωργίου στο θέατρο Στοά έγινε με το έργο «Δατς Ωλ» του Γιώργου Παπακυριάκη, το 1981. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν πολλές ακόμη πετυχημένες παραστάσεις, όπως η «Διάρρηξη» του Δημήτρη Κορδάτου, οι «Καβγάδες» του Γιώργου Μανιώτη και το «FM Στέρεο» του ίδιου του Θανάση Παπαγεωργίου. Μετά το θέατρο Στοά ο Γιαννόπουλος συνεργάστηκε επί σειρά ετών με τον Γιώργο Μιχαηλίδη παίζοντας σε σπουδαία έργα, μεταξύ των οποίων ήταν «Η αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη και «Η ζωή είναι ωραία» του Αντον Τσέχοφ. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο Δημήτρης δοκίμασε τις δυνάμεις του και στο σινεμά συμμετέχοντας στις ταινίες «Μπορντέλο» του Νίκου Κούνδουρου και «Ελευθέριος Βενιζέλος» του Παντελή Βούλγαρη.
