Ο Γιάννης Μπέζος μιλά για όλα, στο περιοδικό Τηλέραμα καθώς θέλει να έχει ήσυχη τη συνείδησή του και καλεί όλους τους συναδέλφους του στο θέατρο να κάνουν την αυτοκριτική τους και να κρατήσουν την ουσία όσων συμβαίνουν, ώστε παρόμοια φαινόμενα να μην επαναληφθούν.
Παρατηρούμε άνθηση της μυθοπλασίας, αλλά και των ριάλιτι. Μπορούν τελικά αυτά τα δύο είδη να συνυπάρξουν;
«Όχι, δεν μπορούν, γιατί δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο. Και δεν είναι και υποχρεωτικό να συνυπάρξουν! Τα ριάλιτι είναι μια κι έξω. Η μυθοπλασία, η καλή, αντέχει στον χρόνο. Μια σειρά δεν την κάνεις για να παιχτεί μία φορά. Μπορεί να έχει διαδρομή ετών».
Έξι κανάλια παράγουν ελληνικές σειρές. Υπάρχει κοινό για όλες;
«Δεν υπάρχει. Είναι πολλοί οι σταθμοί και πολύ μεγάλο το πρόγραμμα. Δεν υπάρχει κοινό για να καταναλώσει το προϊόν».
Γι’ αυτό και βλέπουμε ότι, πέρα από τις «Άγριες μέλισσες», το να κάνεις 15% είναι πια μεγάλη επιτυχία…
«Το 15% στην παγκόσμια τηλεόραση είναι ένα πολύ καλό νούμερο! Όταν υπάρχει κανονική τηλεόραση, με πλήρες και ποικίλο πρόγραμμα, το 15% είναι ένα φυσιολογικό νούμερο. Αυτά τα νούμερα του τύπου 35%-40% που κάναμε τόσα χρόνια όλοι μας είναι τριτοκοσμικά, ακριβώς επειδή ήταν λίγοι οι σταθμοί. Είναι τρελά πράγματα να βλέπεις μια εκπομπή να κάνει 50%-60%. Οι “Άγριες μέλισσες” είναι στον χώρο της εξαίρεσης, γιατί είναι μια περσινή σειρά, είναι μια μυθοπλασία που έλειπε κ.λπ.».
Σας χαρακτηρίζει η ειλικρίνεια, ότι δεν χαϊδεύετε αφτιά. Μπορεί αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα σας να έχει βγάλει προς τα έξω μια λανθασμένη σας εικόνα είτε προς τους συναδέλφους είτε προς το κοινό;
«Ξέρετε, αυτά με τις εικόνες είναι πλασματικά τα περισσότερα. Είναι άλλη η εικόνα προς τους συναδέλφους μου, το σινάφι μου, και άλλο η εικόνα μου γενικά και αόριστα προς τα έξω. Εμένα με απασχολεί πώς αισθάνομαι εγώ και αν είμαι εντάξει με τη συνείδησή μου».
Είστε εντάξει με τη συνείδησή σας;
«Κάτι παραπάνω, επομένως δεν με ενδιαφέρει καθόλου ποια είναι η εικόνα μου προς τα έξω, άρα και η εικόνα μου προς τα έξω κάπως έτσι θα ‘ναι».
Πληθαίνουν πια οι καταγγελίες για ανάρμοστες συμπεριφορές καλλιτεχνών. Πώς βλέπετε όλο αυτό που συμβαίνει;
«Με ενοχλεί πάρα πολύ που είναι στο στόχαστρο κάποιοι άνθρωποι, δικαιολογημένα, και ότι οι υπόλοιποι είναι άγιοι! Δεν είναι ακριβώς έτσι… Νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας ως ένα σημείο. Δεν μιλάω για τις εξαιρέσεις με τις καταγγελίες. Αυτά έχουν πάρει τον δρόμο τους, έχουν καταγγελθεί, ορισμένα έχουν αποδειχτεί, άλλα μένει να αποδειχτούν… Γενικότερα, επειδή ακούω πάρα πολλούς να μιλάνε και επειδή σε αυτόν τον χώρο λίγο πολύ γνωριζόμαστε, ε, δεν είναι και οι πιο άγιοι άνθρωποι όλοι, δεν είμαστε τόσο άγιοι! Μη λέμε μεγάλες κουβέντες, ανεξαρτήτως ηλικίας. Πρέπει κάθε φορά να σκεφτόμαστε πριν μιλήσουμε και πριν ενεργήσουμε στον χώρο που εργαζόμαστε. Να δούμε τη δουλειά μας σοβαρά και να καταλάβουμε ότι αυτή η δουλειά έχει σκοπό τη χαρά και όχι την κλοτσοπατινάδα και την γκρίνια! Όλα αυτά είναι ένα παιχνίδι της εξουσίας. Αυτό δεν σημαίνει πως θα καταργήσουμε την ιεραρχία. Άλλο όμως κρατάω την ιεραρχία και άλλο εκμεταλλεύομαι τη θέση μου. Καλό θα ήταν σιγά σιγά να πέφτουν οι τόνοι και να κρατάμε την ουσία. Γιατί, αν δεν την κρατήσουμε, θα είμαστε καταδικασμένοι να τα ξαναζήσουμε αυτά».
