Από τη γραφική Σάμο, εκεί όπου ο απόηχος της εκλογικής μάχης είναι διαφορετικός και τα ζητήματα ζωής και θανάτου έχουν μεγαλύτερη σπουδαιότητα και σχεδόν καθημερινή παρουσία, το γαλλικό πρακτορείο αναδεικνύει τη σκληρή πραγματικότητα της Ελλάδας.
Οι μειώσεις στις δαπάνες υγείας ως αποτέλεσμα της οικονομικής συνθήκης, έτσι όπως επιβλήθηκε από το μνημόνιο, έχουν άμεση αντανάκλαση στην καθημερινή μάχη που δίνουν οι γιατροί και η νοσηλευτές. Κι αν το πρόβλημα είναι δεδομένο στα μεγάλα αστικά κέντρα, στα απομακρυσμένα νησιά γίνεται Γολγοθάς.
Η νοσηλεύτρια Γεωργία Τόλλη έχει από πρώτο χέρι εμπειρία για τη ζημιά που έχουν επιφέρει οι περικοπές δαπανών στο σύστημα υγείας της Σάμου. Λέει στο γαλλικό πρακτορείο: «Ο μεγαλύτερος φόβος μας αυτή τη στιγμή αν θα συμβούν ταυτόχρονα δύο σοβαρά περιστατικά και θα πρέπει να επιλέξεις ποιο από τα δυο θα σώσεις και ποιο θα αφήσεις να καταλήξει».
Η σκληρή πραγματικότητα, έτσι όπως καταγράφεται στο ρεπορτάζ, δείχνει πως οι περικοπές του προϋπολογισμό στον τομέα της υγείας έχουν επηρεάσει άμεσα τη Σάμο που δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει καταστάσεις έκτακτης ανάγκης καθώς διαθέτει μόλις ένα ασθενοφόρο για να καλύψει τον πληθυσμό του νησιού που φτάνει τους 30.000. Το χειρότερο είναι ότι οι φόβοι που εξέθεσε η Γεωργία Τόλλη πήραν σάρκα και οστά τους τελευταίους μήνες του 2014.
Τη στιγμή που ένας 34χρονος άνδρας είχε ένα ατύχημα με τη μηχανή του, το ασθενοφόρο βρισκόταν σε άλλο σοβαρό περιστατικό. Το αποτέλεσμα ήταν ο άτυχος άνδρας να ξεψυχήσει αβοήθητος στο δρόμο.
Αυτό συνέβη τον Νοέμβριο, ενώ ένα μήνα μετά συνέβη κάτι ακόμη χειρότερο. Το ασθενοφόρο όδευε προς ένα ορεινό χωριό καθώς είχε δεχθεί κλήση για ένα καρδιακό επεισόδιο ενός γηραιού άνδρα. Στο δρόμο χρειάστηκε να σταματήσουν για να σώσουν έναν ποδηλάτη που χτυπήθηκε από αυτοκίνητο. Το κακό είναι ότι δεν κατάφεραν να σώσουν ούτε τον έναν ούτε τον άλλον. Δύο νεκροί μέσα σε μια ημέρα δεν είναι κάτι που προσπερνάει κανείς έτσι εύκολα.
Αναφέρει η Τόλλη: «Όταν ήρθα για πρώτη φορά στη Σάμο υπήρχαν τουλάχιστον δύο ασθενοφόρα που λειτουργούσαν όλο το 24ωρο και αρκετό προσωπικό». Το κακό είναι ότι όταν κάποιοι από τους οδηγούς συνταξιοδοτήθηκαν κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να τους αντικαταστήσει. Είναι φανερό πως η οικονομική κατάσταση επέδρασε καταλυτικά στον τομέα της υγείας σε ιατρικά υλικά, αλλά και υποδομές.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι κατά κεφαλήν δαπάνες υγείας στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 25% μεταξύ 2009 και 2012, και από τότε δεν έχει βελτιωθεί. Στο γενικό νοσοκομείο της Σάμου οι ελλείψεις σε προσωπικό είναι δεδομένες Χρειάζεται γιατρούς, νοσηλευτές, ενώ ακόμη και ο αριθμός του λοιπού προσωπικού έχει μειωθεί στο ελάχιστο. Ορισμένες υπηρεσίες, όπως η ψυχιατρική, δεν λειτουργούν ενώ πολλές άλλες καλύπτονται από έναν γιατρό. «Υπάρχουν βασικές ειδικότητες του νοσοκομείου που θα έπρεπε να έχουμε και μας λείπουν», πληροφορεί ο Σταμάτης Φιλιππής, εκπρόσωπος των εργαζόμενων.
Από τη μεριά της η γιατρός Βασιλική Βελόνη συμπληρώνει: «Εδώ και ένα χρόνο το νοσοκομείο διαθέτει μόνο έναν καρδιολόγο. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να δουλέψει 365 ημέρες το χρόνο σε μια τόσο σημαντική ειδικότητα;».
Όπως αναφέρει το άρθρο, μπορεί η Σάμος να μοιάζει -και να είναι- ένας ειδυλλιακός τόπος, όμως τα προβλήματα δεν λείπουν. «Στην ηπειρωτική Ελλάδα μπορείς να πας σε μια διπλανή πόλη και να σωθείς, εδώ αυτό δεν είναι δυνατόν», λέει ο Φιλιππής. Το πρόβλημα εντείνεται από τη στιγμή που τα διπλανά νησιά, επειδή ακριβώς έχουν μεγαλύτερες ελλείψεις, προστρέχουν στη Σάμο αν προκύψει κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Λεωνίδα Σάφου που χρειάστηκε να κάνει τετράωρο ταξίδι από την Ικαρία για να συνοδεύσει τον αδερφό του που είχε πρόβλημα με τους νεφρούς του. Δεν κατηγορεί τους γιατρούς («κάνουν το καλύτερο που μπορούν», λέει), αλλά το σύστημα.
Η κ. Βελόνη όμως είναι απόλυτα απογοητευμένη: «Υπάρχουν ημέρες που δεν έχουμε καθετήρες ή σύριγγες. Είναι απαράδεκτο να εργάζεσαι κάτω από τέτοιες συνθήκες». Παράλληλα αναφέρει πως έχει δεχθεί σημαντική μείωση στο μισθό της. Το ίδιο αναφέρει και ο Σταμάτης Φιλιππής που έπειτα από 25χρόνια εμπειρίας ζει με 850 ευρώ το μήνα από 1.600 ευρώ που λάμβανε το 2009.
