H Σαουδική Αραβία σκοπεύει να πολεμήσει κατά της διεθνούς τρομοκρατίας
Gevorg Mirzaani
H Σαουδική Αραβία και η Τουρκία έχουν αποφασίσει να συμμετάσχουν στη σύγκρουση της Συρίας. Οι Ενέργειές τους θα μπορούσαν να καταστρέψουν τον συμβιβασμό των ΗΠΑ με την Ρωσία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία σταδιακά ακολουθούν ένα πλαίσιο όσον αφορά τη Συρία με συγκεκριμένες συμφωνίες. Στα μέσα Δεκεμβρίου στη Μόσχα ήρθε η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, και στη συνέχεια της επίσκεψης οι δυο πλευρές τελικά συμφώνησαν με το σχέδιο ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας των ηνωμένων ΕΘΝΏΝ για την καταπολέμηση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας (που υιοθετήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου). Επιπλέον, προφανώς, η Μόσχα και η Ουάσιγκτον συζήτησαν μορφές για το περαιτέρω πολιτικό μέλλον. Προφανώς και εδώ προέκυψε ένας συγκεκριμένος κίνδυνος. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι μας δεν επιθυμούν σε αλλαγή του καθεστώτος στην Συρία. Είπαμε, ότι δεν πιστεύουμε ότι ο Άσαντ θα μπορούσε να είναι ο ηγέτης της Συρίας στο μέλλον», — δήλωσε ο Κέρι.
Αυτό θα συμβεί στο μέλλον γι αυτό υπάρχει ανάγκη συμβιβασμού μεταξύ του Άσαντ και της αντιπολίτευσης. Όσο πιο σύντομα το θέμα αυτό αφαιρεθεί από την ημερήσια διάταξη, τόσο πιο γρήγορα η Μόσχα θα επικεντρωθεί στις βομβιστικές ενέργειες εναντίον του “ Ισλαμικού κράτους» (Daesh απαγορευμένη τρομοκρατική οργάνωση στη Ρωσία) και τόσο πιο εύκολο θα είναι να διαπραγματευτεί με τους Αμερικανούς. Ναι, σε επίσημο επίπεδο, μέσω της συμφωνίας της Βιέννης, η διαδικασία έχει σταματήσει.
Η αντιπολίτευση (στην πραγματικότητα είναι μια χαλαρή Συνομοσπονδία διαφορετικών ομάδων ) ακόμα δεν έχουν επιλέξει τους αντιπροσώπους τους στις συνομιλίες με τη Συρία και να συμφωνήσουν σε μια κοινή ατζέντα. Αλλά σε ανεπίσημο επίπεδο, η διαδικασία είναι ήδη σε εξέλιξη. Ένας αριθμός από τους πολέμαρχους (ειδικά εκείνοι που καθημερινά υποφέρουν από τις δυναμικές Ρωσικές αεροπορικές επιδρομές και απέκρουαν την προώθηση Συριακών στρατευμάτων και των μονάδων των Χεζμπολάχ και τα αποσπάσματα των Ιρακινών Σιιτών και Ιρανών Συμβούλων τους, δεν είναι διατεθειμένοι να περιμένουν, ενώ αυτοί οι πολιτικοί αρχηγοί που ζουν στα Τουρκικά και Ευρωπαϊκά Ξενοδοχεία συμφωνούν σχετικά με τις διαστάσεις του δικό τους ΕΓΩ. αντί, να προτιμούν να διαπραγματευτούν με τον Assad άμεσα. Ειδικότερα, οι διαπραγματεύσεις αυτές ολοκληρώθηκαν επιτυχώς στην Χομς . Όταν στους μαχητές δόθηκε η δυνατότητα να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους σε ένα τρίμηνο.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων,για το Κρεμλίνο εμφανίστηκαν στη Συρία, νέες προκλήσεις, οι οποίες απειλούν να διαταράξουν όχι μόνο την Ειρηνευτική διαδικασία της Συρίας, αλλά και θέτουν υπό αμφισβήτηση την Ρωσο- Αμερικανική συμφωνία. Δύο κράτη παραμένουν με δική τους υπαιτιότητα, στο περιθώριο της ειρηνευτικής διαδικασίας, – η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία – που αποφάσισαν να παίξουν το δικό τους παιχνίδι.
Τρομοκρατική αντιτρομοκρατική συμμαχία
Στα μέσα Δεκεμβρίου, η Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε την δημιουργία της δικής της αντιτρομοκρατικής συμμαχίας. Σε αυτήν μπήκαν 34 χώρες και περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Ιορδανίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Πακιστάν, του Μπαχρέιν, της Τουρκία, της Τυνησίας, του Σουδάν, της Σομαλία, της Παλαιστίνης, του Κατάρ, του Κουβέιτ, του Λιβάνου, της Λιβύη, της Μαλαισίας, της Αιγύπτου, της Νιγηρίας και της Υεμένης. Σύμφωνα με τον υπουργό άμυνας της Μοχάμεντ Ιμπν Σαλμάν (γιο του νυν Βασιλιά και «υπεύθυνο» για την κρατική πολιτική της Συρίας και της Υεμένης.), ο στόχος του αντιτρομοκρατικού Συνασπισμού δεν θα είναι μόνο το «Ισλαμικό κράτος» αλλά και άλλες τρομοκρατικές ομάδες στη Συρία, το Ιράκ, την Λιβύη, την Αίγυπτο και το Αφγανιστάν.
Με μια απλή ματιά στη λίστα των συμμετεχόντων αμέσως ο καθένας θα αρχίσει να αμφιβάλει και να είναι δύσπιστος. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την Τουρκία, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, να πυροβολούν τους πελάτες τους, σε αυτούς που οι χώρες αυτές παρέχουν χρήματα, όπλα και υλικοτεχνική υποστήριξη. Επιπλέον, δεν είναι σαφές ότι οι συμμετέχοντες κατανοούν με σαφήνεια τον όρο «τρομοκρατία» «Για την Σαουδική Αραβία κατανόηση του όρου εκτείνεται σε πολύ ευρύτερη έννοια των βίαιων ενεργειών από τις ένοπλες ομάδες», – λέει ο ανταποκριτής του BBC Frank Gardner. Είναι πιθανό ότι στην πραγματικότητα θα ήταν μια Αντι- Σιιτική συμμαχία – από τους απογοητευμένους από τις Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω της απροθυμίας της Ουάσιγκτον να πάνε σε σύγκρουση με το Ιράν, το Ριάντ, προφανώς, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Και, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής Yevgeny Satanovsky, μάζεψε μια συμμορία »για να καταστρέψει, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας, της ανατροπής του Άσαντ, της εκδίωξης του Ιράν και της Ρωσίας, για να εφαρμόσουν τους ριζοσπαστικούς τρομοκρατικούς σκοπούς των ισλαμιστών της Ντόχα, του Ριάντ και της Άγκυρας που επιδιώκουν.»
Και τώρα το ερώτημα είναι, αν θα επικεντρωθεί η Σαουδική Αραβία σε μικρές αταξίες ή αν εισβάλει η ίδια στην Συρία. Η δεύτερη επιλογή δεν θα τελειώσει καλά — ούτε για την Ρωσία, ούτε για το Ιράν, ούτε για τις ΗΠΑ ούτε για όλο τον κόσμο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την εισβολή της Συμμαχίας των Σουνιτών σε χώρα που ελέγχεται από Σιίτες, και ως εκ τούτου, θα μετατραπεί ο εμφύλιος πόλεμος σε πλήρη θρησκευτικό, με τη συμμετοχή του Ιρανικού στρατού, την συμμετοχή της Ουάσιγκτον που είναι σε άμεση σύγκρουση με την Τεχεράνη, για την ανεπιθύμητη Πυρηνική συμφωνία της Αμερικής με το -Ιράν. Ακόμη και αν η Ουάσιγκτον απαγορεύσει αυστηρά στο Ριάντ να αναμιχθεί στο παιχνίδι ΗΠΑ-Ιράν-Ρωσίας, η δυνατότητα εισβολής θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην διαδικασία για να επιτευχθεί ένας πολιτικός συμβιβασμός στη Συρία, επειδή δίνει στην αντιπολίτευση ελπίδες ότι θα κερδίσει. Οι Σαουδάραβες έχουν ήδη υποσχεθεί σε εκείνους που συγκεντρώθηκαν στο Ριάντ, που ανήκουν στην αντιπολίτευση, στρατιωτική υποστήριξη για την περαιτέρω αντίσταση τους κατά του Άσαντ, και τους έδωσαν να καταλάβουν ότι μια συμφωνία με τον Πρόεδρο της Συρίας με τους δικούς του όρους δεν είναι απαραίτητη. «Ή στη Συρία θα πρέπει να επιτευχθεί πολιτική διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων και ο Assad να φύγει από την θέση του, ή η σύγκρουση θα συνεχιστεί και ο στόχος θα επιτευχθεί με στρατιωτικά μέσα», — δήλωσε ο Υπουργός εξωτερικών του Βασιλείου Adel Ibn Ahmad al-Jubayr.
Σε αυτή την περίπτωση, μια που δημιουργήθηκε από το Ριάντ Συνασπισμός έχει μια ευκαιρία να κάνει μια πραγματική συμβολή στον αντιτρομοκρατικό πόλεμο. Για να το κάνει αυτό, ωστόσο, δεν χρειάζεται να εισβάλει στον υπόλοιπο κόσμο αλλά να συμμετάσχει στη μεταρρύθμιση των δικών τους καθεστώτων. Είναι προφανές ότι ένας από τους κύριους παράγοντες που συμβάλλουν στην εξάπλωση της τρομοκρατίας — είναι η απελπισία, η έλλειψη κοινωνικής κινητικότητας, τα υψηλά επίπεδα διαφθοράς και άλλα προβλήματα στον Αραβικό κόσμο. Θα ήταν δυνατό να ξεκινήσει, για παράδειγμα, με την απόρριψη της ιδεολογίας των Ουαχάμπι στο Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία. Ωστόσο, οι πιθανότητες για ένα τέτοιο σενάριο, χωρίς μια ισχυρή πίεση των ΗΠΑ τείνουν στο μηδέν.
Ένας μικρός Tουρκικός πόλεμος
Αν στο Ριάντ ακόμα συλλογίζονται την εισβολή, στην Άγκυρα, προφανώς, η απόφαση έχει παρθεί. Η Τουρκία έστειλε στρατεύματα στο έδαφος του Βορείου Ιράκ.
Οι ειδικοί έχουν από καιρό έχουν προειδοποιήσει ότι η τρέχουσα ρύθμιση παραμέτρων για τη σκακιέρα της μέση Ανατολή έχει αναπτυχθεί και δεν είναι υπέρ του Προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν. Η αλαζονεία και ο τυχοδιωκτισμός τον οδήγησαν στο γεγονός ότι η χώρα έχει μετατραπεί από αυτή που κάποτε λέγαμε περιφερειακός ηγέτης » στον άρρωστο άντρα στη Μέση Ανατολή», για να παραφράσω το περίφημο ρητό του δέκατου ένατου αιώνα.
Αλλαγή της κατάστασης θα μπορούσε να γίνει μόνο με ένα τρόπο— σκούπισμα στα κομμάτια της σκακιέρας , πρέπει να γίνει στην περιοχή ένας μικρός νικηφόρος πόλεμος, ο οποίος θα αλλάξει την ισορροπία των δυνάμεων.
Προφανής επίσημος αντίπαλος σε αυτόν τον πόλεμο — θα είναι το ISIS/Daesh/ισλαμικό κράτος (στο τέλος, η Τουρκία θα πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι χορηγός σε αυτή την οργάνωση ). Το καλύτερο που επιθυμούσε ήταν να πολεμήσουν εναντίον της στην Συρία, αλλά υπάρχουν ρωσικά στρατεύματα, και μετά το περιστατικό με το su-24 στην Άγκυρα, είπαν ότι σε αυτή τη χώρα η τουρκική τεχνολογία είναι καλύτερα να μην εμφανίζεται διότι υπάρχει κίνδυνος να μετατραπεί σε παλιοσίδερα. Στο τέλος το θύμα είναι το Ιράκ, στο Βόρειο τμήμα του, το οποίο είναι φιλικό προς την Τουρκία, δηλαδή για τους Κούρδους του Ιράκ. Η Άγκυρα έχει αγοράσει την πίστη τους με οικονομικές παροχές και με υποδομές και για την ανεξαρτησία τους από τη Βαγδάτη — Η Τουρκία προμηθεύει το Ιρακινό Κουρδιστάν με πολλά βασικά εμπορεύματα και εξάγει μέσω του εδάφους των Κούρδων τους υδρογονάνθρακες. Έστειλε την Τουρκική ομάδα πάνω από 100 άτομα (σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία — μερικές χιλιάδες μαχητές). Στην Άγκυρα ισχυρίζονται ότι θα εκπαιδεύσουν τις τοπικές δυνάμεις των Κούρδων για την αυτοάμυνα και την προστασία τους από το Daesh. «Το στρατόπεδο Basica, τριάντα χιλιόμετρα Βόρειo-Ανατολικά της Μοσούλης, είναι ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης που καθιερώθηκε για την υποστήριξη εθελοντικών δυνάμεων που μάχονται κατά της τρομοκρατίας», λέει ο Πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου.
Ωστόσο, σύμφωνα με τα τουρκικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι επιχειρήσεις δεν περιορίζονται στον σχεδιασμό — Η Άγκυρα σκοπεύει να δημιουργήσει μια μόνιμη βάση στην κοντά στην Μοσούλη. Όχι μόνο θα καταστεί δυνατή με την βάση η περαιτέρω Τουρκική διείσδυση στην περιοχή, αλλά θα καλύπτει επίσης την παράνομη επιχείρηση πετρελαίου της Άγκυρας. Κρίνοντας από τα μηνύματα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, μετά την ανάπτυξη των Ρωσικών αεροσκαφών που επιδόθηκαν στο κυνήγι των φορτηγών που μεταφέρουν καύσιμα τα οποία πήγαιναν στην Τουρκία, θα αντικαταστήσουν την διαδρομή και τώρα περνάνε μέσω του εδάφους του Βορείου Ιράκ.
Φυσικά, όλες αυτές οι επιδρομές και τα θέματα με τις θέσεις που ψηφίστηκαν από τη Βαγδάτη —οι Ιρακινές αρχές δεν κλήθηκαν να δώσουν την άδεια για την εισβολή των Τούρκων, και η απαίτηση τους αμέσως να φύγουν οι Τούρκοι από το Ιρακινό έδαφος, η Τουρκία το αρνήθηκε, λέγοντας πως η παρουσία τους προστατεύει το Ιράκ. Προφανώς, κανένας από τους τρέχοντες συνεργάτες του Ιράκ — οι ΗΠΑ και το Ιράν, δεν αποδέχονται ότι η προστασία αυτή είναι συνεπής. Και για την Ουάσιγκτον, η πρωτοβουλία αυτή έχει γίνει ένα πρόβλημα το δεύτερο, μετά το περιστατικό με το ρωσικό αεροπλάνο. Οι δράσεις των Τούρκων στο Ιράκ, όχι μόνο έφεραν σε αμφισβήτηση την Αμερικανική ηγεσία και επιδεινώνουν της Αμερικανο-Ιρακινές σχέσεις, αλλά και στην πραγματικότητα παίζει με την διάσπαση του «Δυτικού» Συνασπισμού. Προφανώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αναλάβουν την εκπαίδευση της Τουρκίας. Για παράδειγμα, μέσα από την ενίσχυση των επαφών με τους Κούρδους της Συρίας, αλλά και η Μόσχα, το πιο πιθανό, θα συνεχίσει να αποδεικνύει στις Τουρκικές Αρχές ότι ο περιορισμός στις ντομάτες δεν θα είναι η μόνη απάντηση.
