Με λειψές μονάδες εντατικής θεραπείας καλούνται τα δημόσια νοσοκομεία να αντιμετωπίσουν την έξαρση της γρίπης. Ασθενείς με σοβαρές επιπλοκές νοσηλεύονται διασωληνωμένοι σε κοινούς θαλάμους, χωρίς να έχουν τη φροντίδα που επιβάλλει η βαρύτητα της κατάστασής τους. Όλα αυτά, την ώρα που η γρίπη έχει προκαλέσει έντεκα θανάτους από τον περασμένο Δεκέμβριο, από τους οποίους οι έξι έχουν καταγραφεί τις τελευταίες πέντε μέρες.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η επιδημία αναμένεται να κορυφωθεί έως τις αρχές Φεβρουαρίου, με το μεταλλαγμένο στέλεχος του ιού να προσβάλλει τη συντριπτική πλειονότητα των ασθενών. Στο 85,7% των θετικών δειγμάτων απομονώνεται ιός τύπου Α και κυρίως το μεταλλαγμένο στέλεχος Α(Η3Ν2), το οποίο δεν καλύπτεται πλήρως από το αντιγριπικό εμβόλιο.
Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό, οι ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό κρατούν κλειστά 150 κρεβάτια εντατικής θεραπείας, όπως γράφει σήμερα το «Έθνος». Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, 34 άνθρωποι με εργαστηριακά επιβεβαιωμένη γρίπη χρειάστηκαν νοσηλεία στην εντατική, εξαιτίας σοβαρών επιπλοκών. Μέχρι χθες το βράδυ, οι 19 από αυτούς παρέμεναν σε κάποια μονάδα, την ώρα που άλλοι περίμεναν να αδειάσει κάποιο κρεβάτι.
Οι γιατροί των νοσοκομείων της Αττικής υποβάλλουν καθημερινά δεκάδες αιτήσεις στο ΕΚΑΒ για διακομιδή περιστατικών σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Στην καλύτερη περίπτωση, βρίσκεται κρεβάτι έπειτα από μέρες ή ώρες ή οι ασθενείς μεταφέρονται (εάν έχουν χρήματα) σε ιδιωτικές μονάδες, με νοσήλιο 1.500 ευρώ την ημέρα.
Στη χειρότερη περίπτωση, νοσηλεύονται διασωληνωμένοι, με φορητούς αναπνευστήρες, σε κοινούς θαλάμους νοσοκομείων: «Στον κοινό θάλαμο, τους φροντίζει μία νοσηλεύτρια ολόκληρο το βράδυ, ενώ στη μονάδα εντατικής θεραπείας αναλογούν τέσσερις νοσηλεύτριες το 24ωρο ανά κρεβάτι», εξηγεί η πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομείων της Αττικής (ΕΙΝΑΠ), Ματίνα Παγώνη.
Η κ. Παγώνη προειδοποιεί ότι η κατάσταση κινδυνεύει να βγει εκτός ελέγχου: «Θεωρούμε απαράδεκτο στον εικοστό πρώτο αιώνα, βαρέως πάσχοντες, που περιμένουν για κρεβάτι εντατικής, να έχουν ως μοναδική ελπίδα να καταλήξει κάποιος άλλος από τους ήδη νοσηλευόμενους για να πάρουν τη θέση του. Να επικρατεί δηλαδή το ‘ο θάνατός σου, η ζωή μου».
