Για πρώτη φορά σε συνέντευξη της στην εφημερίδα Real Life, η  Ελένη Ράντου αποκαλύπτει πως έχει δεχθεί κοινωνικό ρατσισμό.

«Ναι, όπως και όλες οι γυναίκες τα τελευταία χρόνια. Πολλές φορές έχω πει πως κουράστηκα πια να αποδεικνύω αν είμαι ικανή, ότι έχω πατήσει στα πόδια μου μόνη μου, ότι έχω μυαλό, ταλέντο, ότι υπάρχω, βρε παιδί μου. Και αυτό θέλει μεγάλο αγώνα. Διαφορετικά ο άλλος θα σε διαγράψει. Εγώ από μικρή επιστράτευα την ανδρική μου πλευρά για να επιβιώσω. Τη θηλυκή μάλλον την έκρυβα… Το αίσθημα της υποτίμησης το ένιωσα, αν θες, ακόμα και όταν παντρεύτηκα τον Βασίλη. Λόγω της ισχυρής του προσωπικότητας, υπήρχε η αίσθηση πως ακουμπούσα σε ξένες πλάτες. Το να βγάλω αυτή τη ρετσινιά από πάνω μου, να εδραιώσω προς τα έξω μια σχέση ισοτιμίας, να φτιάξω τη μικρή, δική μου ιστορία ήταν πάρα πολύ δύσκολο» λέει.

Στη συνέχεια τονίζει πως «Η αγάπη του κοινού είναι η παγίδα μου. Δεν λέω αποδοχή- αυτή έχει ένα respect που δεν σε ακουμπάει συναισθηματικά, είναι κάτι λογικό- αλλά αγάπη. Την έχω εισπράξει και έχω κάνει τα πάντα για να την εισπράξω. Αυτή, αν θές, μπορεί να έχει περιορίσει τον επαγγελματικό μου ορίζοντα. Αλλά την έχω ανάγκη και την αντλώ. Και φοβάμει μην την χάσω. Έτσι δεν θα έκανα εύκολα ένα έργο αντιηρωικό που δεν μεταδίδει την αγάπη. Ένα Shopping an Fucking ας πούμε.Κάτι που θα έκανε τον θεατή να νιώσει άχημα με τον εαυτό του. Γιατί δεν θαήθελα να του δείξω πόσο ρατσιστής είναι, αλλά να του πω να μην είναι ρατσιστής».