Διαβάζω τα τελευταία 24ωρα, τα μύρια όσα για μια παλαιά σχετικώς υπόθεση ναρκωτικών που ανεσύρθη από τη λήθη, λόγω ορισμού της δικασίμου. Το θέμα πουλάει, διότι συνδυάζει τα “λαμπερά ονόματα” με το Κολωνάκι και την κοκαΐνη, με αστείους κωδικοποιημένους διαλόγους. Είναι όμως έτσι τα πράγματα, όπως τα παρουσιάζουν τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά ταμπλόιντ;
Το 2013, όταν συνέγραφα το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Ιστορίες ενός Παιδήλικα», με προβλημάτισε πολύ το εάν θα αναφερόμουν στην εμπειρία μου με τα ναρκωτικά. Απεφάσισα να τη συμπεριλάβω, για έναν και μόνον λόγο. Εφ’ όσον μπόρεσα να τα σταματήσω, έστω και για έναν ναρκομανή να αποτελέσω παράδειγμα προς μίμησιν, η ωφέλεια θα είναι ευκρινής.
”Πρωτοείδα κοκαΐνη σε ηλικία δεκαοκτώ ετών. Κάτι γνωστοί με κάλεσαν στο σπίτι ενός άλλου γνωστού –ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε– κι εκεί έκανε την εμφάνισή του ένας ασημένιος δίσκος με μικρούς λόφους λευκής σκόνης…..
