Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Επικεφαλής της “Ελλήνων Πολιτείας”
Μήνες τώρα έχουμε χαρακτηρίσει ως κομβικό σημείο για τον Πλανήτη τις Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ στις 8 Νοεμβρίου 2016.
Όπου διεκδικητές είναι από πλευράς Ρεπουμπλικάνων ο Ντόναλντ Τραμπ και από πλευράς Δημοκρατικών η Χίλαρι Κλίντον, η εκπρόσωπος της ΝΤΠ που ευελπιστεί πως επί των ημερών της στην Προεδρεία των ΗΠΑ θα ολοκληρωθεί η Παγκοσμιοποίηση στην Πλανήτη μας.
Ωστόσο, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού δεν μαίνεται ένας πόλεμος μεταξύ ηγετών δυο κομμάτων. Μεταξύ δυο κομμάτων που μέσες άκρες επί δεκαετίες εξύφαιναν πάνω – κάτω την ίδια εξωτερική πολιτική.
Αυτή η αναμέτρηση Τραμπ – Κλίντον διαφέρει από όλες τις άλλες εκλογικές αναμετρήσεις. Γιατί, έχουμε έναν πόλεμο μεταξύ του κρατισμού και της επιχειρηματικότητας. Η Χίλαρι Κλίντον είναι η επόμενη επιλογή της κρατικιστικής νοοτροπίας και των Τραπεζών, πιστεύοντας ότι ο κρατισμός θα εφαρμόσει μερικό σοσιαλισμό, αλά Ομπάμα με σιδηρά πυγμή, όπως επί εποχής Μπους. Όπου μετέρχεται σκληρής ρητορικής και η δημιουργία πολέμων είναι το επιστέγασμα της πολιτικής της. Δηλαδή, όπως ακριβώς έπραξε ο σύζυγός της Μπιλ Κλίντον στα χρόνια της δικής του Προεδρίας.
Τα WikiLeaks ξεβράκωσαν τη Χίλαρυ Κλίντον.
Ενημερωνόμαστε από το ΑΠΕ-ΜΠΕ: “O ιστότοπος WikiLeaks δημοσιοποίησε τις ηχογραφήσεις τριών ομιλιών που είχε δώσει επί πληρωμή η Χίλαρι Κλίντον για την τράπεζα Goldman Sachs, ρίχνοντας φως στις σχέσεις της υποψήφιας των Δημοκρατικών με τους κύριους παίκτες της Wall Street (Γουόλ Στριτ).
Το επιτελείο της Κλίντον δεν αμφισβήτησε την αυθεντικότητα των εγγράφων που υπέκλεψαν τα WikiLeaks από το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας της υποψήφιας.
Κατηγόρησε, ωστόσο, τη ρωσική κυβέρνηση ότι είναι υπεύθυνη για τις διαρροές αυτές – άποψη την οποία συμμερίζεται η αμερικανική κυβέρνηση – και τα WikiLeaks ότι βοηθούν τον Ντόναλντ Τραμπ, στην κούρσα για τον Λευκό Οίκο.
Το ύφος αυτών των ομιλιών δείχνει τις απόψεις της Κλίντον για τις ρυθμίσεις στον χρηματοπιστωτικό τομέα, για τις σχέσεις της με τον Πούτιν και για τα αρνητικά αποτελέσματα προηγούμενων διαρροών του WikiLeaks σχετικά με την αμερικανική εξωτερική πολιτική…”
Εκλογή Κλίντον σηματοδοτεί επικίνδυνη ρήξη με τη Ρωσία.
Στις ημέρες μας οι ισορροπίες στο Παγκόσμιο γίγνεσθαι είναι πάρα πολύ ευαίσθητες και ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί. Οι σχέσεις Ρωσίας και ΗΠΑ βρίσκονται σε απόλυτη ένταση και όχι κατ΄ εξοχήν λόγω του ζητήματος της Συρίας, όπου ο Πούτιν έχει πάρει σαφέστατο πλεονέκτημα.
Καθότι οι θέσεις της Χίλαρι Κλίντον, όσον αφορά τη Ρωσία, είναι ακόμη πιο ακραίες από αυτές του νυν Προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα. Υποστηρίζουν την απόλυτη ρήξη με τη Ρωσία.
Άλλωστε, είναι σαφέστατη η αντιπάθεια που νιώθει η Χίλαρι Κλίντον για τον Ρώσο ηγέτη Βλαδίμηρο Πούτιν. Πολλές φορές έχει πει ότι, στο πρόσωπό του βλέπει έναν ψυχρό πράκτορα της KGB, ο οποίος εκφοβίζει με τις πράξεις του τον Πλανήτη. Και σε ομιλία της στα τέλη του Αυγούστου είπε για τον Πούτιν ότι είναι “ένας μεγάλος νονός του παγκόσμιου είδους του ακραίου εθνικισμού”.
Βέβαια, υπάρχει μερική εξήγηση γι΄ αυτήν την εσχάτως πολύ σκληρή ρητορική της Κλίντον κατά του Πούτιν. Πηγάζει από το γεγονός ότι, ο Πούτιν τα έχει βρει σε πολλά σημεία με τον Ντόναλντ Τραμπ, γι΄ αυτό και η προπαγανδιστική μηχανή Πούτιν δίνει ιδιαίτερα ευνοϊκή κάλυψη στον Τραμπ. Όταν επί παραδείγματι η κρατική τηλεόραση της Ρωσίας δίνει καθημερινώς πόντους στον Τραμπ στην κούρσα της διαδοχής Ομπάμα.
Η εκλογή Τραμπ είναι προς το συμφέρον της Ελλάδος.
Από την άλλη πλευρά ο Ντόναλντ Τραμπ πιστεύει στη δύναμη του κεφαλαίου και της επιχειρηματικότητας. Που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο προκειμένου μαζί με τους Ρώσους να απομονώσουν το μεγάλωμα της Κίνας. Αντίθετα, η Χίλαρι θέλει την Κίνα για να απομονώσει τη Ρωσία. Δεν είναι τυχαίο ότι η Κίνα επενδύει σε Γερμανία, όπου πολλές τράπεζες είναι εκτεθειμένες σε τοξικά χρέη των ΗΠΑ. Ο Τραμπ ως επιχειρηματίας πιστεύει σε συμφωνίες του δούναι και λαβείν. Με λίγα λόγια ο Τραμπ πιστεύει στον πόλεμο του χρήματος και σε αποτελεσματικές γρήγορες λύσεις. Δεν σταματά να υπενθυμίζει στη Γερμανία ότι, οι ΗΠΑ ενίσχυσαν παλαιότερα το Μάρκο και με τη βοήθεια των ΗΠΑ πάλι δημιουργήθηκε το Ευρώ.
Έχει δηλώσει ότι δεν θα ανεχθεί παιχνίδια Σόιμπλε και θα πει εάν χρειασθεί ένα τεράστιο “άντε στο διάολο” στη Γερμανία. Αυτό υπονοεί όταν λέει: “κάτι προβληματικό το διορθώνεις κάνοντας νέο Deal και διαγράφεις την παλιά υποχρέωση”. Που για τους γνωρίζοντες είναι μια σιωπηρή ενίσχυση λύσεως του προβλήματος της Ελλάδος. Και ο Τραμπ είναι σε θέση να εφαρμόσει de facto λύση, ώστε να κόψει τον γόρδιο δεσμό του ελληνικού προγράμματος που είναι σίγουρα η γερμανική ακαμψία των Μνημονίων στην Ελλάδα.
Από την άλλη πλευρά η Χίλαρι Κλίντον εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κρατισμού στη Γερμανία και τη Γαλλία επενδύοντας στον νέου τύπου ψευτο-σοσιαλισμού – καπιταλισμού.
Φόβος και τρόμος για την έλευση Τραμπ.
Προ ημερών ο επικεφαλής οικονομολόγος της τράπεζας Sal. Oppenheim Μάρτιν Μόρισον δήλωσε: “Ως αντίπαλος της παγκοσμιοποίησης, ο υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ θα προκαλούσε ζημιά όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στο Μεξικό, τον Καναδά ή την Κίνα”.
Επίσης, στη γερμανική εφημερίδα Die Welt, ο οικονομολόγος Βίλεμ Φερχάγκεν της επενδυτικής εταιρείας NN Investment Partners, δήλωσε: “… η παράλειψη αυτή τώρα εκδικείται με το να αναπτύσσονται κινήματα λαϊκιστικά και αυταρχικά παγκοσμίως. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη διεθνή συνεργασία είναι αυτή τη στιγμή ο Ντόναλντ Τραμπ…”.
Και η ίδια η Die Welt μιλάει πως ο ερχομός του Τραμπ θα φέρει το τέλος της Παγκοσμιοποίησης. Η γερμανική εφημερίδα φέρνει το παράδειγμα της Adidas, η οποία υπογραμμίζει πως στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η γερμανική εταιρεία μετέφερε σε μεγάλο βαθμό την παραγωγή της στην Κίνα μέχρι και την Ινδονησία και από το Βιετνάμ μέχρι την Αργεντινή και το Μεξικό. Τώρα όμως, όπως αναφέρει το δημοσίευμα η εταιρεία αθλητικών ειδών θέλει να επιστρέψει στη Γερμανία. Μάλιστα, από αυτό το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσουν στο εμπόριο αθλητικά παπούτσια Made in Germany.
Μασκαρέματα Τσίπρα πριν τον εξοστρακισμό
Στο βιβλίο του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ με τίτλο: “Ένας Πρόεδρος δεν πρέπει να τα λέει αυτά” περιγράφεται ότι στις συνομιλίες που είχε ο Γάλλος Πρόεδρος με τον Βλαδίμηρο Πούτιν στην Μόσχα, του εκμυστηρεύτηκε ο Ρώσος Πρόεδρος ότι ο Αλέξης Τσίπρας στην επίσκεψή του στη ρωσική πρωτεύουσα που είχε προηγηθεί αυτής του Ολάντ, ρώτησε τον Πούτιν εάν μπορούσε να τυπώσει χαρτονομίσματα δραχμής στη Ρωσία.
Στην πολιτική και στην διπλωματία, καλώς ή κακώς όλα επιτρέπονται. Και προσωπικά δεν στέκομαι στο αν αυτό το γεγονός είναι αληθές ή ψευδές.
Ωστόσο, στέκομαι στο γεγονός ότι αναφέρεται από τον Πρόεδρο της Γαλλίας. Που είναι ένας εκ των δυο πυλώνων της Ευρωπαικής Ενώσεως. Και σε απλά ελληνικά, αυτό λέγεται “άδειασμα” του Αλέξη Τσίπρα στην ελληνική Κοινωνία. Σημαίνει ότι ο Τσίπρας έχασε την εμπιστοσύνη των “εταίρων” μας από τη στιγμή που ο Αλέξης έχασε τον “έλεγχο” αυτής της Κοινωνίας.
Γι΄ αυτό, ο κ. Τσίπρας για άλλη μια φορά ντύθηκε “μασκαράς” πολλούς μήνες πριν τις Αποκριές και πομπωδώς μας ανηγγέλθη ότι στις 14 Νοεμβρίου ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα θα επισκεφθεί την Αθήνα. Αλλά ποιος μας λέει ότι θα είναι Πρόεδρος ο Ομπάμα; Τυπικά βέβαια θα είναι, αφού η αλλαγή ενοίκου στον Λευκό Οίκο θα γίνει 8 Ιανουαρίου 2017. Αλλά ουσιαστικά θα είναι; Εάν εκλεγεί ο Τραμπ στις Προεδρικές εκλογές της 8ης Νοεμβρίου 2016; Τότε θα είναι άνθρακας αυτή η επίσκεψη και αποδεικνύει ότι ο Τσίπρας έχασε το παιχνίδι Εξουσίας και άρχισε τα πρόωρα μασκαρέματα πριν τον εξοστρακισμό του από την ελληνική Κοινωνία.
Η αθλιότητα των ΜΜΕ της Πατρίδος μας.
Παρακολουθούμε καθημερινώς έναν δημοσιογραφικό οχετό, ειδικότερα από τα τηλεοπτικά κανάλια, εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ. Όταν τα ίδια αυτά κανάλια “ενημέρωσης” αποκρύπτουν καταγγελίες κατά της Χίλαρι Κλίντον, όπως πρώην φιλενάδας του Μπιλ Κλίντον (σε βρετανική εφημερίδα) που κατήγγειλε πως η κ. Κλίντον είναι Μπαϊσέξουαλ.
Δυστυχώς αυτοί οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν βάζουν ποτέ μυαλό και εξακολουθούν στα “τελευταία” τους να παίζουν μονόπλευρα την κάθε θεματολογία, ενισχύοντας έτσι την “δημοκρατικότητά τους”…
ΣΗΜ.:
* O εξοστρακισμός ήταν ένα πολιτικό μέτρο που λάμβανε η Πολιτεία στην Αθήνα έναντι όσων θεωρούνταν επικίνδυνοι για αυτήν και πολύ περισσότερο για το ίδιο το πολίτευμα.
