Η Ζωή Λάσκαρη πέθανε ξαφνικά και άφησε πίσω της την οικογένειά της, τους φίλους της, τους συνεργάτες της, τους δικούς της ανθρώπους να θρηνούν για τον απρόσμενο χαμό της.
Οι άνθρωποι που την ήξεραν πολύ καλά και την είχαν ζήσει για χρόνια, μιλούν για τη Ζωή Λάσκαρη όπως ήταν πίσω από τα φώτα.
“Τα βράδια ανοίγω τις πόρτες και δεν μπορώ να κοιμηθώ με κλειστές πόρτες, φοβάμαι. Φοβάμαι όχι τίποτα άλλο… έχω στα μάτια μου τη Ζωή”.
