Είναι ξεκάθαρο ότι το φετινό αγωνιστικό πλάνο του Παναθηναϊκού έχει αποτύχει παταγωδώς
Οι ήττες στον αθλητισμό είναι μέσα στο πρόγραμμα. Μπορεί στην Ελλάδα, ειδικά οι μεγάλες ομάδες να μην έχουν συμβιβαστεί ιδιαίτερα με την ιδέα των χαμένων βαθμών, αλλά πάντα υπάρχει ένας αντίπαλος που μπορεί να σε νικήσει. Γι’ αυτό άλλωστε γίνονται και οι αγώνες…
Οπως έκανε και ο αξιόμαχος Ηρακλής που κατάφερε να βγάλει νοκ άουτ τον Παναθηναϊκό, χωρίς μάλιστα να παίξει και μεγάλη μπάλα. Ενα ημίχρονο ήταν αρκετό για να εξουδετερώσει τους πράσινους, που για ένα ακόμα ματς, απογοήτευσαν!
Ωστόσο αυτό που πραγματικά απογοητεύει με τον φετινό Παναθηναϊκό, δεν είναι η αποτυχία στο συγκεκριμένο ματς αλλά η πλήρης αποτυχία σε κάθε σχέδιο, προγραμματισμό ή κίνηση που έγινε για τη νέα περίοδο. Οποιος φίλος του «τριφυλλιού» είδε το ματς του Καυτανζογλείου δεν ενοχλήθηκε τόσο από την ήττα, όσο από την πλήρη ανυπαρξία προοπτικής και ελπίδας που παρουσιάζει η συγκεκριμένη ομάδα.
Ο Στραματσόνι είναι ελάχιστες ημέρες στον πάγκο και θα ήταν τουλάχιστον επιπόλαιο να κριθεί ή να επικριθεί για τις επιλογές του, αν και είναι τουλάχιστον τραγικό να αφήνει τον εμφανώς ανέτοιμο Εσιέν για 90 λεπτά στο ματς, να κρατά εκτός αρχικής ενδεκάδας ον μοναδικό ποιοτικό μέσο του Παναθηναϊκού (Νίνης) και να περνά στο ματς επιθετικό ποδοσφαιριστή (Κλωναρίδης) στο 87 όταν όλα είχαν τελειώσει!
Σε αυτούς, όμως, που πρέπει να ασκηθεί κριτική είναι όσοι έκαναν τις καλοκαιρινές μεταγραφές του Παναθηναϊκού. Ισως πραγματικά να αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ ότι απ’ όλους τους παίκτες που αποκτήθηκαν σε μία μεταγραφική περίοδο, ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει δικαιώσει κατ’ ελάχιστο την απόκτηση του. Φτάσαμε Δεκέμβριο για να παίζουν μόλις τρεις από τις οκτώ μεταγραφές στη βασική ενδεκάδα και αυτές χωρίς να δείξουν το παραμικρό. Με τον Ηρακλή αγωνίστηκαν ο Εσιέν, απ’ τον οποίο δεν περίμενα κάτι περισσότερο μετά από ένα χρόνο απραξίας, ο.Αμπέιντ που εξακολουθεί από τότε που επέστρεψε να είναι εκτός τόπου και χρόνου και καρικατούρα του ποδοσφαιριστή που είχε ξεχωρίσει στην πρώτη θητεία του στον Παναθηναϊκό και ο «πολύς» Σάντσεθ που κάποιοι τον έφεραν ως το «βαρύ χαρτί» δίνοντας του 900 χιλιάρικα τον χρόνο και τον χορεύει για πλάκα ο Βέλιος (όπως έκανε στη φάση του γκολ) ή ο κάθε… Βέλιος όπως για παράδειγμα στον αγώνα με τη Μπριζ.
Το πιο τραγικό, όμως, δεν είναι το «ναυάγιο» των καλοκαιριών μεταγραφών, όσο το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να παίζει με αλχημείες. Οπως για παράδειγμα ότι ο Στραματσόνι συνέχισε να εφαρμόζει την «έμπνευση» του Αναστασίου να βάζει τον Πράνιτς αριστερό μπακ, με τον Κροάτη να είναι διαρκής πηγή κινδύνου από την πλευρά του. Και στο Καυτανζόγλειο, είχε από την απέναντι πλευρά τον Τριανταφυλλόπουλο, έναν ποδοσφαιριστή που μόνο δεξί μπακ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί…
Με τεράστια κενά λοιπόν στα άκρα της άμυνας, με το κέντρο της άμυνας να μπάζει και τη μεσαία γραμμή ανήμπορη να βοηθήσει, ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε να πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα από τον αξιόμαχο αλλά τίποτα το ιδιαίτερο Ηρακλή. Και μέσα σε αυτόν τον τόσο… «επιτυχημένο» σχεδιασμό, ο ταλαίπωρος ο Μπεργκ φαντάζει σαν την καλαμιά στον κάμπο παρακαλώντας να πάρει μία σωστή μπαλιά μήπως και την αξιοποιήσει.
Είναι ξεκάθαρο ότι το φετινό αγωνιστικό πλάνο του Παναθηναϊκού έχει αποτύχει παταγωδώς. Οπως έχει αποτύχει και κάθε αγωνιστικό πλάνο που έχει εφαρμοστεί από τότε που ο Γιάννης Αλαφούζος που ανέλαβε τα διοικητικά ηνία της ΠΑΕ. Από το σχέδιο με τα… μωρά του Αναστασίου που ποτέ δεν στηρίχθηκε και οι περισσότεροι έφυγαν για άλλες πολιτείες, ενώ όσοι έμειναν δεν παίζουν, μέχρι τους παίκτες – λαχεία από το εξωτερικό που τελικά ουδέποτε υπήρξαν λαχεία!
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα για τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν είναι του παρόντος. Αυτό που πρέπει πλέον να γίνει, εν μέσω μίας ακόμα αποτυχημένης χρονιάς, είναι να καταρτιστεί ένα πλάνο, το οποίο πρέπει να ακολουθηθεί χωρίς παρεκκλίσεις. Να καθίσουν κάτω οι διοικούντες και να αποφασίσουν τι θέλουν. Ομάδα με Ελληνες παίκτες και έμπειρο προπονητή, ομάδα ξένους παίκτες και ελπιδοφόρο αλλά άπειρο τεχνικό, ομάδα στην οποία θα δοθεί πίστωση χρόνου, ή οτιδήποτε άλλο! Αρκεί να καταρτιστεί αυτό το αναθεματισμένο πλάνο και να συνειδητοποιήσουν όλοι – και κυρίως οι φίλαθλοι – τι πρέπει να περιμένουν και για πόσο θα το περιμένουν!
Επειδή όταν υπάρχει προγραμματισμός και πλάνο ξέρεις ότι κάτι μπορεί να περιμένεις. Αντιθέτως δηλαδή με όσα βλέπουμε φέτος και από τα οποία δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε…
Το άρθρο του Δήμου Μπουλούκου δημοσιεύτηκε στο gazzetta.gr.
