Η διαφορά μεταξύ του εξυπνάκια και του επιστήμονα είναι μία και απλή: ο εξυπνάκιας νομίζει ότι τα ξέρει όλα, την ίδια στιγμή που ο επιστημονικός νους παραδέχεται ότι δεν γνωρίζει τίποτα.
Ρωτήστε όποιον ειδικό σε κάποιο πεδίο θέλετε: θα παραδεχτεί ότι τα πράγματα που αγνοεί υπερτερούν καθοριστικά των γνώσεων που έχει, παρά το γεγονός ότι έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη του επιστημονικού αντικειμένου του.
Και γι’ αυτό άλλωστε έχουμε την επιστήμη και τα λοιπά συστήματα γνώσης, στην προσπάθειά μας να αποκαλύψουμε τα μυστήρια που περιβάλλουν τον κόσμο μας και να δώσουμε επιτέλους μια πειστική απάντηση!
Μόνο που κάποια από τα μυστήρια αυτά παραείναι κοινότοπα για να εξηγηθούν, σε μια συμπαντική συνωμοσία λες που είμαστε ακόμα σε εμβρυακό επίπεδο.
Γιατί σε τελική ανάλυση, ακόμα δεν κατανοούμε:
- Τα όνειρα
Από τη στιγμή που ο πρώτος πρωτόγονος συγγενής μας ονειρεύτηκε το κορίτσι των σπηλαίων των ονείρων του, τα όνειρα είναι μια καθημερινή πρακτική. Κι ενώ έχουμε αποκωδικοποιήσει τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς του ονείρου, με τη φυσιολογία και τη νευροψυχολογία να παρέχουν πλέον πειστικές εξηγήσεις για την ονειρική μηχανική, ακόμα δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα γιατί συμβαίνει αυτό!
Και δεν μας λείπουν βέβαια οι θεωρίες (αλίμονο!), με μια σειρά επιστημονικών κλάδων να προσπαθούν να ρίξουν φως στο κατά τα άλλα ακατανόητο φαινόμενο. Το θέμα είναι ότι δεν έχουμε φτάσει καν κοντά στο να καταλάβουμε τη βαθύτερη ονειρική φύση, με το πελώριο αυτό «γιατί» να πλανάται σαν φάντασμα πάνω από κάθε προσπάθεια αποκάλυψης…
- Τον θάνατο
Ο θάνατος παραμένει ένα από τα τελευταία μεγάλα μυστήρια που ανθίστανται σθεναρά στην όποια προσπάθεια αποκωδικοποίησής τους, με τις ερευνητικές υποθέσεις να γεννούν τελικά περισσότερα ερωτήματα από αυτά που καλούνται να απαντήσουν.
Μια σειρά από μεταφυσικά και φιλοσοφικά θέματα εμπλέκονται στην επιστημική πραγμάτευση του θέματος (όπως τι γίνεται με τη συνείδηση π.χ.), με τη θρησκεία και τη ζωή μετά θάνατον να συσκοτίζει ακόμα περισσότερο το τοπίο. Δεν είναι τόσο το «γιατί πεθαίνουμε;» όσο το «τι γίνεται τελικά»; Κι αν πρόκειται για εμπειρία που πρέπει μάλλον να τη ζήσεις για να την καταλάβεις, η περιχαράκωση του θέματος στο προσωπικό επίπεδο κάνει την εξήγηση του θανάτου θέμα γούστου και ερμηνείας…Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα