Θέση υπέρ της διαγραφής χρέους μέσω μια ευρωπαϊκής διάσκεψης παίρνει για άλλη μια φορά το Bloomberg, όπως έχει πράξει και κατά το παρελθόν. Σε άρθρο γνώμης των editors του πρακτορείου, υπό τον κεντρικό τίτλο «Οι τρελοί Αριστεροί της Ελλάδας έχουν μια καλή ιδέα», σημειώνουν πως η Γερμανία πρέπει πλέον να το σκεφτεί σοβαρά και να συναινέσει.
«Εν μέσω της λαϊκιστικής ρητορικής που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στη νίκη, υπάρχει και μια απόφαση που η Γερμανία θα έπρεπε να λάβει με την καρδιά της: την αναζωογόνηση της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη που θα δώσει στις υπερχρεωμένες χώρες ένα απαραίτητο διάλειμμα», σημειώνουν στον πρόλογο του άρθρου. Το Bloomberg υπενθυμίζει πως ο Τσίπρας έχει ζητήσει εδώ και καιρό την πραγματοποίηση μιας ευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος – μια Σύνοδο Κορυφής στην οποία οι ηγέτες της περιοχής θα μειώσουν τις εξουθενωτικές υποχρεώσεις της Ελλάδα, αλλά και τα οικονομικά προβλήματα των άλλων χωρών της Ευρωζώνης. «Σε αντίθεση με το υπόλοιπο πρόγραμμα του κόμματος, αυτή η ιδέα έχει νόημα», καταγράφει το άρθρο.
Η αειφορία της δημοσιονομικής θέσης της Ελλάδας δεν βελτιώθηκε από την προηγούμενη ελάφρυνση χρέους που έγινε υπέρ της, γι’ αυτό και τώρα ο Τσίπρας ζητάει την απαλλαγή του 1/3 του υπάρχοντος χρέους. Στηρίζει την άποψή του στο ιστορικό προηγούμενο με πρωταγωνίστρια τη Γερμανία, όταν το 1953, λίγα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συγχωρέθηκε το 50% των χρεών της τότε Δυτικής Γερμανίας. Οι τότε πιστώτριες χώρες αναγνώρισαν πως θα ήταν προς το συμφέρον όλων να γίνει αυτή η φοροαπαλλαγή στη Γερμανία.
Συνεχίζει το άρθρο: «Σήμερα η Γερμανία είναι ο πιο ισχυρός πιστωτής της Ευρωζώνης. Στον αντίποδα βρίσκεται η Ελλάδα και άλλες χώρες με οικονομικές δυσχέρειες ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης, αλλά και της φορολογικής και ρυθμιστικής κακοδιαχείρισής τους. Η Γερμανία αντιτίθεται στην απομείωση καθώς φοβάται νέο κύκλο ”ασωτίας” και επιμένει σε μια σοβαρή δημοσιονομική λιτότητα. Ωστόσο, στην Ελλάδα ένας στους τέσσερις εργαζόμενους είναι άνεργος και ο μισός πληθυσμός ζει σε συνθήκες φτώχειας». Το συγκεκριμένο δεσμευτικό πλαίσιο δεν φαίνεται να βοηθάει τις χώρες να πληρώσουν τα χρέη τους ή να έχουν οικονομικές προοπτικές εντός της ΕΕ. Η αργή ανάπτυξη έχει διαβρώσει τα οφέλη της δημοσιονομικής λιτότητας. Παρά τις περικοπές δαπανών και την ταυτόχρονη αύξηση φόρων, ούτε η Ελλάδα αλλά ούτε και άλλες χώρες (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, ακόμη και η Γαλλία) θα είναι σε θέση να θέσει τους δείκτες του χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ κάτω από τα μέγιστα επιτρεπτά όρια της Ευρωζώνης – ήτοι, στο 60% στο άμεσο μέλλον.
Αναφέρει το άρθρο: «Η συγχώρεση χρέους συνδεδεμένη με την προώθηση των οικονομικών μεταρρυθμίσεων θα βοηθήσει. Σε ορισμένες χώρες το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους υπερβαίνει το 10% των κρατικών δαπανών. Μερικά από αυτά τα χρήματα θα ήταν καλύτερο να χρησιμοποιηθούν να για βρουν κάποιοι άνθρωποι εργασία. Τα υψηλότερα ποσοστά απασχόλησης και η ταχύτερη ανάπτυξη θα καταστήσει ευκολότερο στις υπερχρεωμένες χώρες να καταβάλουν τις υπολειπόμενες υποχρεώσεις τους. Να γιατί, υπό τις παρούσες συνθήκες, το πραγματικό κόστος της ελάφρυνσης του χρέους θα ήταν χαμηλό για τους πιστωτές και αρνητικό σε ορισμένες περιπτώσεις. Επιπλέον θα υπάρξουν και άλλα οφέλη. Διευκολύνοντας την ταλαιπωρία των Ελλήνων και άλλων Ευρωπαίων, θα αποκατασταθεί η λαϊκή υποστήριξη στο ευρωπαϊκό σχέδιο. Η Γερμανία, ως βασικό μέρος του έργου, θα έχει να κερδίσει πολλά από κάτι τέτοιο. Αν συνεχίσει να αρνείται την περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, αυτό ενδέχεται να προκαλέσει οικονομικούς και πολιτικούς κινδύνους. Για όλους αυτούς του λόγους η Γερμανία θα πρέπει να το ξανασκεφτεί».
