Η εαρινή επίσκεψη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην Ουάσιγκτον για τη συνάντηση του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και μιας σειράς άλλων εκδηλώσεων, έχει πυροδοτήσει το ενδιαφέρον των αμερικανικών ΜΜΕ γύρω από τον ισχυρό άνδρα της Ευρωζώνης.
Από την Τετάρτη, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ μιλάει παντού, δίνει συνεντεύξεις, τοποθετείται πάνω στα μείζονα ζητήματα της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτή τη φορά αρθρογράφησε για λογαριασμό των Ney York Times. Πρόκειται για ένα κείμενο στο οποίο αναπτύσσει την οπτική του γύρω από τις γερμανικές προτεραιότητες και τους ευρωπαϊκούς μύθους που έχουν αναπτυχθεί στα χρόνια της κρίσης.
Άμεση αναφορά στην Ελλάδα δεν κάνει, ωστόσο, από τα συμφραζόμενα αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής πως η χώρα μας βρίσκεται στο στόχαστρό του. Από την αρχή δείχνει τις διαθέσεις του: «Ανυπομονώ να ξεκινήσουν οι συζητήσεις στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, καθώς η συζήτηση από κάποιους τα τελευταία χρόνια είχε ως στόχο την πρόκληση. Ίσως, το γεγονός ότι η παγκόσμια οικονομική κρίσης έχει ξεθωριάσει σε μεγάλο μέρος του κόσμου, να συμβάλλει σε αυτή την αυταρέσκεια. Φευ, όμως, η παγκόσμια οικονομία δεν έχει βγει ακόμη στο ξέφωτο. Εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη συγκεκριμένες προκλήσεις. Έτσι, είναι ανάγκη, όσο ποτέ άλλωστε, να υπάρξει μεταξύ μας μια κοινή κατανόηση».
Η Ευρώπη σε σωστή κατεύθυνση
Σύμφωνα με τη λογική του κ. Σόιμπλε, η οικονομική κρίση που ξέσπασε πριν από επτά χρόνια και οδήγησε πολλές χώρες σε μια κρίση χρέους, διέχυσε, ως αποτέλεσμα, και μια σειρά από μύθους σε όλη την Ευρώπη. Μια από αυτές ήταν ότι το σύνολο της Ευρώπης προέκρινε ένα αντιπαραγωγικό μοντέλο αντιμετώπισης της κρίσης. Ο Γερμανός πολιτικός αντιτείνει πως αυτό δεν ισχύει και αναφέρει πως υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις πως η Ευρώπη βρίσκεται σε σωστή κατεύθυνση για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κρίσης, και, το σημαντικότερο, των αιτιών που την προκάλεσαν.
Οι μύθοι
Εν συνεχεία, μέσω του άρθρου, προσπαθεί να αντικρούσει τους βασικούς μύθους που προέκυψαν από την κρίση. Μύθος πρώτος: η γερμανική επιμονή στη δημοσιονομική λιτότητα ωθεί στην Ευρώπη σε μια βαθιά κρίση. Ο κ. Σόιμπλε γράφει: «Όπως συμβαίνει και στην ιατρική, για να καθοριστεί η σωστή θεραπεία, είναι να σημαντικό να έχουμε μια σωστή διάγνωση. Η διάγνωση για την περίπτωση της Ευρώπης είναι ότι πάνω από όλα έχει κρίση εμπιστοσύνης. Οι επενδυτές κατάλαβαν πως οι χώρες της Ευρώπης δεν είναι ανταγωνιστικές και οικονομικά αξιόπιστες. Έτσι, άρχισαν να επεξεργάζονται με μεγαλύτερη προσοχή τα ομόλογα κάποιων χωρών, με αποτέλεσμα τα επιτόκια να ανεβαίνουν. Η θεραπεία στοχεύει στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης αυτών των χωρών, μέσω των μεταρρυθμίσεων. Απλώς, το να το ξοδεύεις περισσότερο δημόσιο χρήμα δεν μπορεί να είναι ένα κόλπο – ειδικά τώρα».
Όχι «τυφλή» λιτότητα
Υπεραμυνόμενος την γερμανική πολιτική, ο κ. Σόιμπλε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η Γερμανία έχει υποστηρίξει με συνέπεια την προσέγγιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και τη μείωση του δημόσιου χρέους δίχως στραγγαλισμό της ανάπτυξης. Αυτό δεν είναι ”τυφλή” λιτότητα. Πρόκειται για τον καθορισμό ενός αξιόπιστου πλαισίου για τη δραστηριότητα του ιδιωτικού τομέα, την προετοιμασία της γήρανσης των κοινωνιών και τη βελτίωση των δημόσιων προϋπολογισμών. Αυτή η προσέγγιση έχει φέρει απτά αποτελέσματα στη Γερμανία, αλλά όχι μόνο. Η Ισπανία και η Ιρλανδία που προχώρησαν σε εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις, έχουν τώρα υψηλά ποσοστά ανάπτυξης – από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης».
Δεν βγάλαμε χρήματα
Ο δεύτερος μύθος έχει να κάνει με το ότι οι επικριτές της Γερμανίας λένε πως ωφελήθηκε στο μέγιστο βαθμό από την κρίση των άλλων. Ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ αντικρούει και αυτό το συλλογισμό, λέγοντας πως τα χαμηλά επιτόκια που δοκιμάζει αυτή τη στιγμή η Γερμανία, είναι κτήμα και άλλων χωρών της Ευρωζώνης. Όπως λέει: «Δεν είναι πανάκεια τα χαμηλά επιτόκια και η όλο μεγαλύτερη ρευστότητα. Και αυτό διότι υπάρχουν πάντα οι κίνδυνοι να εμφανιστούν ξανά φούσκες που θα προκαλέσουν αναταράξεις στη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Είναι σαφές ότι το βάρος του χρέους σε πολλές χώρες δεν μπορεί να λυθεί από τα κίνητρα για να αναλάβει ακόμη περισσότερο χρέος. Και η κ. Λαγκάρντ έχει κάνει με τη σειρά της έκκληση για περισσότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, στον ανταγωνισμό, στην είσπραξη φόρων και άλλα. Συμμερίζονται απολύτως αυτή την άποψη. Η νομισματική πολιτική μπορεί μόνο να αγοράσει χρόνο. Η δουλειά μας είναι να θέσουμε τα οικονομικά μας σε τάξη και να έχουμε αειφόρο ανάπτυξη. Αυτές είναι οι προτεραιότητες της Γερμανίας: ο εκσυγχρονισμός και οι ρυθμιστικές βελτιώσεις.
