Όχι κ. Βαρουφάκη, δεν έχουμε άλλα περιθώρια μέχρι τα τέλη Ιουνίου όπως δηλώσατε για τη λήψη της όποιας απόφασης. Και πολύ περισσότερο μέχρι το Σεπτέμβριο ή στο διηνεκές όπως ακούγεται από διάφορες πλευρές.
Η ελληνική οικονομία πεθαίνει. Η όποια κακή απόφαση είναι καλύτερη από τη μη απόφαση. Αποφασίστε τώρα.
To σκωτσέζικο ντους που μας έχουν επιβάλλει οι «Εταίροι» έφτασε στα όριά του.
Αν τραβήξει κι’ άλλο το άχαρο παζάρι, τα «σούρτα φέρτα» με τους Ευρωπαίους, το τίμημα θα είναι τεράστιο για τη χώρα και την κυβέρνηση.
Η αβεβαιότητα για την κατάληξη του παζαριού, είναι ο χειρότερος, βασανιστικός, βέβαιος θάνατος για την ελληνική οικονομία. Υπονομεύει τη λειτουργία της, τις όποιες λίγες ελπίδες ανάκαμψης και την ίδια την κυβέρνηση.
Οι κυβερνώντες οφείλουν να αφουγκραστούν την οικονομική παραλυσία, την αγορά, την πιάτσα όπου τίποτα δεν κινείται.
Τους τελευταίους μήνες δεκάδες δισ. ευρώ δραπετεύουν στο εξωτερικό.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον κινητό πλούτο της χώρας σε χρυσό και πολύτιμα αντικείμενα μέσα από τα χιλιάδες τοκογλυφικά ανταλλακτήρια που έχουν ξεφυτρώσει σε κάθε γωνιά των πόλεων. Τα οποία δεν υφίστανται τον οποιονδήποτε έλεγχο.
Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι, ο ανθρώπινος πλούτος και το μέλλον της χώρας, ξενιτεύονται στο εξωτερικό σε αναζήτηση εργασιακής στέγης. Η οικονομία και η κοινωνία έχουν παραλύσει από το φόβο του αβέβαιου. Η Ελλάδα καταρρέει οικονομικά και δημογραφικά.
Το κράτος έχει κηρύξει στάση πληρωμών και περίπου το ίδιο συμβαίνει στις ιδιωτικές συναλλαγές. Όταν η συμφωνία της Γιάλτας χρειάστηκε μόλις μια ημέρα για να ολοκληρωθεί, είναι αδιανόητο η όποια συμφωνία με τους «Εταίρους» να παρατείνεται στο διηνεκές.
Η οικονομική αβεβαιότητα σμπαραλιάζει την οικονομία. Αυτό ασφαλώς το γνωρίζει ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος όπως ο κ. Βαρουφάκης και ακόμα περισσότερο όσοι ασχολούνται στην πράξη με την καθημερινότητα της οικονομίας.
Η κυβέρνηση πρέπει να ξεκαθαρίσει οριστικά ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές που δεν μπορεί να δεχτεί. Κατά την άποψή μας, αυτές αφορούν κυρίως τα ακόλουθα θέματα: «μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, εργασιακά, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και δημόσιων φορέων όπως η ΔΕΗ, πλειστηριασμοί για πρώτες κατοικίες, όχι στην υφεσιακή και αντιαναπτυξιακή πολιτική, στη μόνιμη και αδιέξοδη λιτότητα, στην απαίτηση για μεγάλα δημοσιονομικά πλεονάσματα, στη μη χαλάρωση των δανειακών βαρών της χώρας».
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, τώρα, αυτή την ύστατη ώρα, υπάρχουν τρεις επιλογές.
Η πρώτη είναι η ρήξη και η έξοδος από το ευρώ, μόνιμη ή προσωρινή και με διπλό νόμισμα για ένα μεγάλο διάστημα.
Η δεύτερη είναι ο συμβιβασμός με υποταγή στις βασικές απαιτήσεις του Βερολίνου.
Και η τρίτη είναι η παράταση των διαπραγματεύσεων στο διηνεκές.
Κατά την άποψή μας, η πρώτη είναι η καλύτερη λύση, με την προϋπόθεση ότι θα γίνει συντεταγμένα και με σχέδιο.
Η δεύτερη είναι κακή λύση, της οποίας οι αρνητικές επιπτώσεις θα διαφανούν στο όχι μακρινό μέλλον.
Η τρίτη, η αέναη παράταση των διαπραγματεύσεων, είναι κάκιστη, είναι η χειρότερη απ’ όλες. Ας μη γελιόμαστε. Το εφεύρημα της λεγόμενης «δημιουργικής ασάφειας» λειτουργεί υπέρ των «Εταίρων» και σε βάρος των Ημετέρων.
Η αναβλητικότητα, η καθυστέρηση στη λήψη της όποιας απόφασης, θα οδηγήσει τελικά στην ανατροπή της κυβέρνησης.
Αυτό θα προκαλέσει γλυκιά ικανοποίηση στους «Εταίρους» και στην υπερκυβέρνηση του Βερολίνου, όσο και αν η Άνγκελα Δωροθέα Μέρκελ, παριστάνει ότι δήθεν «φλερτάρει» με τον Αλέξη.
Ο «κακός» Σόϊμπλε πρότεινε να υιοθετήσουμε διπλό νόμισμα με εισαγωγή της δραχμής με κλειδωμένη ισοτιμία και υποτίμησή της μέχρι 40% και τονίζοντας ότι θα μας παράσχει σχετική υποστήριξη.
Αυτό, αν το ερμηνεύουμε σωστά, σημαίνει ότι ένα ευρώ θα ισοδυναμεί με 1,6 δραχμές και πως θα υπάρξει κούρεμα του χρέους κατά 40%. Με μια τέτοια προοπτική, η ελληνική οικονομία θα ανακτήσει άμεσα την ανταγωνιστικότητα της και εφ’ όσον συγκρατηθεί η έκδοση χρήματος στο 15-20% του ΑΕΠ, μαζί με μέτρα όπως ο έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίων κλπ., η οικονομία θα απογειωθεί.
Αρπάξτε την ευκαιρία λοιπόν αφού όπως είναι φανερό δεν υπάρχει καλύτερη λύση κυρίως για γεωπολιτικούς λόγους. Αποφασίστε εδώ και τώρα.
