Ένα ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε όταν πάμε σε ένα πρατήριο υγρών καυσίμων για να βάλουμε βενζίνη είναι το «απλή ή ενισχυμένη;».

Η κύρια διαφορά μεταξύ 95άρας και 100άρας βενζίνης έγκειται στον βαθμό οκτανίων (RON), τα οποία -με πολύ απλά λόγια- δείχνουν πόσο «αντέχει» η βενζίνη στην αυτανάφλεξη, στο να καεί δηλαδή από μόνη της και ακανόνιστα μέσα στον κύλινδρο χωρίς η ανάφλεξή της να προέρχεται (όπως θα έπρεπε) από το μπουζί.

Αυτοανάφλεξη σημαίνει «πυράκια», τα οποία γίνονται αντιληπτά με εξωτερικούς «μεταλλικούς» ήχους και μειώνουν την απόδοση του κινητήρα, ενώ προκαλούν και αύξηση της κατανάλωσης.

Όσο υψηλότερος είναι ο αριθμός των οκτανίων, τόσο περισσότερο αντιστέκεται η βενζίνη στην αυτανάφλεξη και επομένως η 100άρα είναι εκείνη που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη αντοχή σε σχέση με την 95άρα.

Τι βενζίνη πρέπει να βάζω;

Απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα δίνει ο κατασκευαστής του αυτοκινήτου. Το είδος της βενζίνης που είναι κατάλληλη για το αυτοκίνητό μας αναγράφεται στο εγχειρίδιο χρήσης, αλλά και στο πορτάκι που δίνει πρόσβαση στην τάπα του ρεζερβουάρ.

Στα περισσότερα αυτοκίνητα παραγωγής, το καύσιμο 95 οκτανίων αρκεί ώστε ο κινητήρας να λειτουργεί απρόσκοπτα. Από την άλλη, η 100άρα απαιτείται όταν η σχέση συμπίεσης είναι υψηλή.

Αν για παράδειγμα έχουμε έναν κινητήρα που πετυχαίνει σχέση συμπίεσης 10:1 και είναι σχεδιασμένος για να λειτουργεί με καύσιμο 95 οκτανίων, δεν θα έχουμε κάποιο αισθητό όφελος με το να του βάλουμε βενζίνη 100 οκτανίων.

Το μοναδικό κέρδος σχετίζεται με τα χημικά που προσθέτουν οι εταιρείες στο συγκεκριμένο καύσιμο, τα οποία είναι συνήθως ανώτερης ποιότητας και θεωρητικά συμβάλλουν στην αύξηση της διάρκειας ζωής του κινητήρα καθαρίζοντας τον.

Στον αντίποδα, αν το αυτοκίνητό μας έχει υψηλή σχέση συμπίεσης (π.χ. 14:1), πρέπει να το εφοδιάσουμε με 100άρα βενζίνη, μιας και διαφορετικά θα κάνουν την εμφάνισή τους τα «πυράκια» που πέρα από αύξηση της κατανάλωσης και μείωση της απόδοσης του κινητήρα ενδέχεται να προκαλέσουν βλάβες στο μοτέρ.