Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια, επ’ευκαιρία της θρησκευτικής ανάταξης που παρατηρείται στη Μόσχα, υποβοηθούμενης σαφώς και από την πρακτική του Προέδρου Πούτιν ενίσχυσης του θρησκευτικού συναισθήματος των εκεί χριστιανικών πληθυσμών, περί του «ορθόδοξου τόξου», που πρέπει να δημιουργηθεί μεταξύ Ελλάδος και Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Οι λόγοι που ενισχύουν τα επιχειρήματα αυτού του εγχειρήματος είναι πολλοί και προφανείς και δε χρειάζεται να αναλυθούν στο παρόν, περιορισμένης εκτάσεως, κείμενο.
Όλα όμως τα επιχειρήματα προσβλέπουν σε μια βασική ιεράρχηση: πως η Ελλάδα θα βρίσκεται «υπό τη Ρωσία», ένεκα της εγνωσμένης (;) ισχύος της.
Την ίδια στιγμή, είναι γνωστό πως στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, βρίσκονται πληθυσμοί που και θρησκευτικά ομοδοξούν με τους Έλληνες ή τουλάχιστον προσεγγίζουν το δόγμα μας σε ένα μεγάλο βαθμό και εθνολογικά εντάσσονται σε αυτό που ονομάζουμε διαχρονικό ελληνισμό, χωρίς, σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση, να είναι απαραίτητα ορθόδοξοι στο θρήσκευμα.
Εκτίμησή μου επομένως είναι πως προτού μπούμε στη διαδικασία της συγκρότησης ορθόδοξου τόξου με τους Ρώσους, που άλλωστε κινούνται, στην παρούσα φάση τουλάχιστον, εκτός δυτικοευρωπαϊκού κεκτημένου, να το «στρέψουμε» προς τη Μέση Ανατολή, δημιουργώντας το εθνικό και ορθόδοξο σύνδεσμο της Ελλάδας με τους εκεί πληθυσμούς.
Πληθυσμούς που διαβιούν στο Λίβανο, στη Συρία, στην Τουρκία, στην Αίγυπτο και αλλού.
Πληθυσμούς που μιλούν ελληνικά, που αναγνωρίζουν ως πρόγονό τους τον Μέγα Αλέξανδρο, άλλοι που πιστεύουν στο ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα και προσδοκούν την πνευματική κυρίως βοήθειά μας.
Που ταλαιπωρούνται από τις συνεχείς εχθροπραξίες και ζητούν λύση στα προβλήματά τους.
Μη λησμονούμε άλλωστε, πως και κατά το παρελθόν είχαν γίνει προσπάθειες -εν μέρει επιτυχείς- προσέγγισης, με πρωτοβουλία δικιά τους κυρίως, και σε αυτές οφείλουμε την έξωθεν καλή μαρτυρία της Ελλάδας στη Μέση Ανατολή.
Μην ξεχνάμε επίσης, πως από τη στιγμή που οι σχέσεις της Πατρίδας μας με το Ισραήλ βρίσκονται σε «καλό φεγγάρι», η δε Τουρκία ταλαιπωρείται από την –ηθελημένη- εμπλοκή της με τους Κούρδους κα τους τζιχαντιστές, μας δίνεται η ευκαιρία ανάπτυξης πρωτοβουλιών, που θα καταστήσουν την Ελλάδα ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, δημιουργώντας την ίδια στιγμή παράθυρο εξωστρέφειας προς το δυτικό κόσμο, αντιστρέφοντας τη μίζερη εικόνα που αποπνέουμε ένεκα της οικονομικής κρίσεως.
Κρίνω επομένως αναγκαίο, σκόπιμο και επωφελές το υπουργείο Εξωτερικών σε συνεργασία με την Εκκλησία της Ελλάδος να αντιστρέψουν το τόξο.
Να ξεφύγουμε από την υποτακτική νοοτροπία έναντι των Ρώσων και να αναπτύξουμε την εθνική παρατακτική πρακτική, που θα αναβαθμίσει το ρόλο της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή.
Να σχεδιάσουν ΥΠ.ΕΞ και Εκκλησία και να ενεργοποιήσουν τον εθνικό και θρησκευτικό άξονα σύνδεσης της Ελλάδας με τη Μέση Ανατολή, εκμεταλλευόμενοι την προρρηθείσα εξαιρετική συγκυρία.
Ο δυτικός κόσμος περιμένει από μας να δώσουμε δείγματα αξιοπιστίας και ορθής γεωπολιτικής στρατηγικής, να εγκαθιδρύσουμε σταθερές νόρμες ανάπτυξης σχέσεων εμπιστοσύνης της Ευρώπης με τις περιοχές της ανατολικής Μεσογείου.
Να δώσουμε ξανά το Φως σε πάνω από 4 εκ. πολίτες που θεωρούν την Ελλάδα δεύτερη Πατρίδα τους, εθνολογικά ή/και θρησκευτικά. Να καταστήσουμε ξανά την Πατρίδα μας πρωτοπόρα δύναμη δράσης στην περιοχή.
