Οι Άγιοι Δέκα Χιλιάδες Μάρτυρες
Σύμφωνα με το μαρτυρολόγιο τόσο της Ορθόδοξης Εκκλησίας όσο και του Καθολικισμού, οι Δέκα Χιλιάδες Μάρτυρες μαρτύρησαν στην Αντιόχεια επί αυτοκράτορα Δεκίου περί τον 3ο αιώνα μ.Χ. Δέκα χιλιάδες ρωμαίοι στρατιώτες που είχαν μεταστραφεί στον χριστιανισμό σταυρώθηκαν λοιπόν στο Όρος Αραράτ από τον αυτοκράτορα Γάιο Μέσσιο Κουίντο Δέκιο Αύγουστο, ο οποίος το 250 μ.Χ. είχε εκδώσει διάταγμα για την καταστολή του χριστιανισμού.
Ο Δέκιος στράφηκε με πρωτοφανή αγριότητα κατά της χριστιανικής πίστης πυροδοτώντας γενικευμένα πογκρόμ εναντίον των χριστιανών σε Ρώμη, Καρχηδόνα και Αλεξάνδρεια…
Η Αγία Ιουλία
Η Ιουλία της Κορσικής καταγόταν από ευγενή οικογένεια της Καρθαγένης, αν και πουλήθηκε σκλάβα το 439 μ.Χ. σε έναν σύρο έμπορο. Κατά το ταξίδι της επιστροφής, το πλοίο αγκυροβόλησε στο ακρωτήριο Κόρσο της Κορσικής για να συμμετάσχει ο αφέντης της Ευσέβιος σε τοπική ειδωλολατρική τελετή, στην οποία αρνήθηκε να πάρει μέρος η χριστιανή Ιουλία.
Ο ηγεμόνας της Κορσικής, Φήλικας, τη διέταξε να θυσιάσει στα είδωλα, αν και η Ιουλία αρνήθηκε σθεναρά να τιμήσει άλλους θεούς. Το μαρτυρικό της τέλος περιλάμβανε τη σταύρωσή της, αν και σύμφωνα με άλλη ιστορική γραμμή σκέψης, η Αγία Ιουλία σταυρώθηκε από σαρακηνούς πειρατές…
Ο συνωμότης Βήσσος (Αρταξέρξης Ε’)
Ο σατράπης της Βακτρίας και της Σογδιανής, κατά τη βασιλεία του Δαρείου Γ’, βρήκε την ευκαιρία από τη μεγάλη κατακτητική εκστρατεία του Αλεξάνδρου να καθαιρέσει τον πέρση βασιλιά, να τον σκοτώσει και να καταλάβει πραξικοπηματικά τον θρόνο του κατά το καλοκαίρι του 330 π.Χ.
Ο Αρταξέρξης Ε’ γεννήθηκε λοιπόν συνωμοτικά στο περιθώριο της μεγαλειώδους εκστρατείας του Αλεξάνδρου και πλέον έψαχνε να οργανώσει αντάρτικο κατά του μακεδόνα κατακτητή, αν και ο προδότης έμελλε να προδοθεί το 329 π.Χ., όταν οι Πέρσες τον έστειλαν δεμένο χειροπόδαρα στον Αλέξανδρο, ο οποίος τον καταδικάστηκε σε θάνατο στα Εκβάτανα. Ο Βήσσος σταυρώθηκε λοιπόν και κατά τις πηγές, του έκοψαν μύτη και αυτιά πριν από τον μαρτυρικό θάνατό του πάνω στον σταυρό…
Ο ληστής Γεστάς
Οι δυο ληστές που πλαισίωναν τον Θεάνθρωπο στον Σταυρό του Μαρτυρίου ήταν ο Δυσμάς και ο Γεστάς (ή Γέστας ή Στέγας). O Δυσμάς έδειξε μεταμέλεια πριν εκπνεύσει και είπε το περιβόητο «μνήσθητί μου, κύριε», ενώ ο Γεστάς συνέχισε να χλευάζει τον Σωτήρα. Από το απόκρυφο κείμενο «Υφήγηση Ιωσήφ του από Αριμαθαίας» μαθαίνουμε το έγκλημα του Γεστά που τον οδήγησε στον σταυρό: «οδοιπορούντας φόνω μαχαίρας απέκτεινεν, γυναίκας δε εκ των σφυρών κατά κεφαλής κρημνών τους μασθούς εξέκοπτεν».
Όταν ο Γεστάς βλαστήμησε εναντίον του Κυρίου, ο μετανοημένος Δυσμάς υπερασπίστηκε τον Ιησού λέγοντας «ούτος δε ουδέν άτοπον έπραξε» (Λουκ. 23, 41)…
Ο Πάουλο Μίκι και οι 26 Μάρτυρες της Ιαπωνίας
Ο Πάουλο Μίκι ήταν ένας ιάπωνας ιησουίτης που λειτουργούσε ως καθολικός ιεραπόστολος και έμελλε να γίνει άγιος του ρωμαιοκαθολικισμού ως μάρτυρας της πίστης του. Αφού κατάφεραν να μεταστρέψουν στον χριστιανισμό κάπου 300.000 Γιαπωνέζους, οι ισπανοί και πορτογάλοι ιεραπόστολοι μπήκαν στο στόχαστρο των ιαπώνων σογκούν, όταν και έλαβε χώρα το τραγικό γεγονός.
Ήταν το 1597 όταν 26 ιάπωνες χριστιανοί σταυρώθηκαν στο Ναγκασάκι και έγιναν μάρτυρες του καθολικισμού, απ’ όπου ξεπήδησε άγιος ο ευγενικής καταγωγής και ιδιαιτέρως μορφωμένος Μίκι που τόσους και τόσους είχε μεταστρέψει στην ξενόφερτη πίστη.
Ο ιάπωνας ιησουίτης και μεγάλος κήρυκας εξαναγκάστηκε στον δικό του Γολγοθά, να βαδίσει τα 966 χιλιόμετρα που χωρίζουν το Κιότο από το Ναγκασάκι, όπου και σταυρώθηκε με 25 ακόμα προβεβλημένους χριστιανούς στις 5 Φεβρουαρίου 1597. Αγιοποιήθηκε το 1862 από τον Πάπα Πίο Θ’…Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
