Ὁ διπλασιασμός σέ τέτοιο ποσό, εἶναι μηδαμινός.

Καί κυρίως ἐπρόκειτο γιά παραγωγικό χρέος πού αὐτοκαλύφθηκε λόγω διευρύνσεως τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου.
Τό ποσό ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ ἀποτελοῦσε μόλις τό 2,97% τοῦ Α.Ε.Π.!
Καί κάλυψε μόλις τό 3,48% τῶν πιστωτικῶν ἐσόδων πού ἀπαιτοῦσε τό 5ετές Πρόγραμμα!
Δηλαδή στό σύνολό του, τό ἐξωτερικό χρέος τῆς Ἑλλάδος στό τέλος τοῦ 1973 (26.820.000.000 δρχ.), ἀναλογοῦσε μόλις στό 5,6% τοῦ Α.Ε.Π.!…

Ἐπρόκειτο πράγματι γιά ἕνα ἀπό τά μικρότερα ἐξωτερικά χρέη παγκοσμίως.

Τό συνολικό χρέος
Τό συνολικό Δημόσιο Χρέος (ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό), ἀπό 32.074.000.000 δρχ. τό 1967, ἀνῆλθε στά 94.283.000.000 δρχ. καί ὑπῆρξε ἐπίσης ἀπό τά χαμηλότερα διεθνῶς.
Διατηρήθηκε στό 21,32% τοῦ Α.Ε.Π. ποῦ ἦταν σχεδόν 9 ποσοστιαῖες μονάδες κάτω ἀπό τήν κόκκινη γραμμή (ἡ ὁποία βρίσκεται ἀπό τό 30% τοῦ Α.Ε.Π. καί ἄνω). Καί ἀπό αὐτό, τό ἐξωτερικό χρέος ἀντιπροσώπευε μόνον τό 5,6%.
Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως τοῦ Δημοσίου Χρέους. γιά τό χρονικό διάστημα 1953 – 1989:

– Τήν περίοδο 1953 – 1963: 31,24%
– Τήν περίοδο 1964 – 1966: 22,17%
– Τήν περίοδο 1967 – 1973: 16,79%
– Τήν περίοδο 1975 – 1981: 28,51%
– Τήν περίοδο 1982 – 1989: 33,57%

Δηλαδή, τήν περίοδο 1967 – 1973, ὑπῆρξε ὁ χαμηλότερός της μεταπολεμικῆς περιόδου.
Ὅπως εἶδαμε, ὁ Γ. Παπαδόπουλος παρέδωσε τό 1973, τό Δημόσιο Χρέος στό 21,32% τοῦ Α.Ε.Π.
Οἱ Καραμανλῆς – Ράλλης τό παρέδωσαν τό 1981 στό 55% τοῦ Α.Ε.Π.!
Ὁ Α. Παπανδρέου τό 1989 τό παρέδωσε στό 113% τοῦ Α.Ε.Π.!
Και ὁ Κ. Μητσοτάκης τό 1993 τό παρέδωσε στό 145% τοῦ Α.Ε.Π.!

Τό πιό σημαντικό ὅμως ἦταν ὅτι μία Χώρα δανείζεται εἴτε γιά συμπλήρωσι τῶν παραγωγικῶν ἐπενδύσεων, εἴτε γιά κοινωνικές παροχές καί κάλυψι ἐλλειμάτων.

Στήν πρώτη περίπτωσι τό χρέος εἶναι παραγωγικό καί ὠφέλιμο. Στήν δεύτερη, ὑπονομεύει τό μέλλον τῶν ἐπερχομένων γενεῶν…

Την περίοδο 1967 – 1973 τό χρέος ὑπῆρξε παραγωγικό καί αὐτοεξυπηρετούμενο: Ἡ ἀνοδική πορεία τῶν δεικτῶν συσσωρεύσεως ἐθνικοῦ πλούτου καί ἐπεκτάσεως τῆς παραγωγικῆς μηχανῆς τῆς Χώρας, ὑπερκέρασαν τούς στόχους τοῦ 5ετούς Προγράμματος 1968 – 1972 καί τό ἐκμηδένισαν!

Ἡ Ἑλλάς, χώρα ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ

Ἐνδεικτικό εἶναι τό ἑξῆς:

Σύμφωνα μέ τό 15ετές Πρόγραμμα Προοπτικῆς Ἐθνικῆς Ἀναπτύξεως 1973 – 1987, ἀπό τό 1985 καί ἔπειτα, ἡ Ἑλλάς ὄχι μόνο δέν θά εἶχε καθόλου Δημόσιο Χρέος, ἀλλά θά μποροῦσε νά διαθέτη κάθε ἔτος 300.000.000 δολλάρια (τό 1% τῶν διαθεσίμων πόρων τῆς ἐτησίως), γιά ἐνίσχυσι τῶν ὑπαναπτύκτων χωρῶν.
Μέ ἄλλα λόγια θά γινόταν Χώρα ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ, (πού δανειοδοτεῖ ἄλλες χῶρες), ἀκολουθώντας ἐπεκτατική οἰκονομική πολιτική, ὅπως οἱ ἰσχυρές Χῶρες τῆς Δύσεως!!!

Τά σχόλια ἐπαφίενται στόν ἀναγνώστη…

(Πηγές: Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος «Ἡ Ἑλληνική Οἰκονομία» Τόμος ΙΙΙ. Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος «Τά πρῶτα 50 χρόνια», Ἐκθέσεις Δ/τῶν Τραπέζης Ἑλλάδος 1961 – 1990, Ἐθνικοί Λογαριασμοί 1987, Ἐθνικοί Λογαριασμοί 1989).

Η Αλήθεια και η παραποίησίς της, β’ μέρος

Το οικονομικό θαύμα που επετεύχθη από τις κυβερνήσεις Γ. Παπαδοπούλου την περίοδο 1967 – 1973 είναι διεθνώς αναγνωρισμένο από όλους τους
διεθνείς οργανισμούς και φορείς της εποχής.
Παρά ταύτα το ένοχο κατεστημένο της «μεταπολίτευσης» και μερικά μαρξιστογενή κατάλοιπα προσπαθούν εναγωνίως να το αποδομήσουν.

Πρόσφατο παράδειγμα ένας συμπλεγματικός δημοσιογραφίσκος ονόματι Ελευθεράτος που συνέγραψε ένα πόνημα με τίτλο «Λαμόγια στο χακί». Πρόκειται για μία κουραστική συρραφή παραποιημένων στοιχείων, αυθαιρέτων συμπερασμάτων και δευτερογενών ή τριτογενών πηγών που αλλοιώνει πλήρως και εντελώς στρατευμένα τα οικονομικά δεδομένα και την ιστορία.

Σε προηγούμενη δημοσίευσί μας απαντήσαμε στις ψευδολογίες για το Δημόσιο Χρέος.

Ακόμη ένας τομεύς συκοφαντίας τους, είναι η δήθεν εμφάνισις πληθωριστικών φαινομένων εκείνη την περίοδο.
Με αυτό λοιπόν θα ασχοληθούμε και πάλι μέσα από τις πλέον επίσημες και πρωτογενείς πηγές:

Ἡ Δραχμή τό σταθερότερο νόμισμα τοῦ κόσμου

Η αγοραστική αξία ενός Εθνικού Νομίσματος αποτελεί τον δείκτη ευρωστίας της Οικονομίας μίας Χώρας.
Η μέτρησις της εσωτερικής αξίας του Εθνικού Νομίσματος, είναι το αντίστροφο μέγεθος του Δείκτου Τιμών Καταναλωτού.
Και η μέτρησις της εξωτερικής αξίας του είναι το αντίστροφο μέγεθος του δείκτου ισοτιμίας με τα ξένα νομίσματα.
Τό 1966 ἡ Δραχμή κατεῖχε τήν 10η θέσι διεθνῶς σέ ἀγοραστική δύναμι…
Ἤδη μέχρι τέλους τοῦ ἔτους 1967 μεταπήδησε στήν 2η θέσι.

(Ἐκτίμησις Ο.Ο.Σ.Α. «Ναυτεμπορική» 15/4/1968).Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα