Είμαι ένα νέο είδος ανθρώπου. Σε λίγο όλοι θα είναι σαν κι εμένα. Αν δεν γίνουν, σε λίγο όλα θα γίνουνε στάχτες.
Δεν είμαι κάτι ιδιαίτερο, ίσα ίσα, κατ’ αρχήν είμαι τυπικά άνεργος όπως εκατομμύρια άλλοι. Περνάω τη μέρα μου δουλεύοντας 2-3 ώρες το πολύ με κάποια αναγκαστική εργασία για τα απαραίτητα. Γιατί δεν υπάρχει αρκετή δουλειά για να δουλεύουμε όλοι 8 και 12 ώρες, σαν τους σκλάβους. Έχω όμως πολύ ελεύθερο χρόνο.
Τον κάνω λοιπόν Ανάπτυξη. Όχι αυτή που ξέραμε όλοι. Που πρέπει να περιμένω να την φέρει κάποια κυβέρνηση. Πως θα βγάλω περισσότερα λεφτά για να αγοράσω περισσότερα άχρηστα πράγματα από κάποιο σούπερ μάρκετ. Όλες οι κυβερνήσεις στον κόσμο υπόσχονται ότι θα την φέρουν αυτή. Εγώ δεν την περιμένω γιατί ξέρω ότι είναι ένα τεράστιο ψέμα.
Αφού για να βρω εγώ περισσότερα λεφτά θα πρέπει στα ράφια του σούπερ μάρκετ να προκύψουν ακόμη περισσότερα είδη. Για να δουλεύουν κάποιοι σαν κι εμένα να τα παράγουν και όλοι μαζί να τα αγοράζουμε. Όμως εγώ καταναλώνω το πολύ 100-200είδη και μια φορά που ρώτησα στο λογιστήριο ενός σουπερ μάρκετ μου είπαν ότι πουλούσαν 12,500 !
Ενημερώνομαι λοιπόν διαβάζοντας δεκάδες ή και εκατοντάδες σελίδες καθημερινά γύρω από την Ενέργεια, το κύριο θέμα με το οποίο ασχολούμαι. Θα μπορούσε να είναι και μια επιστήμη ή ξένες γλώσσες. Ασχολούμαι πολλές ώρες με την τέχνη που έχω επιλέξει και αγαπώ, γράφω. Κάνω μεγάλους περίπατους στη φύση, φυσικές δραστηριότητες και αθλητισμό όσο μπορώ. Τέλοςσυμμετέχω καθημερινά στα κοινωνικά δίκτυα όπου μοιράζομαι τις ιδέες, τα συναισθήματα τις σκέψεις και τις γνώσεις που αποκομίζω. Κι έτσι κάπως περνάω τη μέρα μου.
Αν όλοι οι άνεργοι κάναμε τα ίδια, στον ελεύθερο χρόνο που ολοένα περισσότεροι έχουμε, προφανώς θα οδηγούμασταν αντί στην απόλυτη απελπισία σε μια έκρηξη της επιστημονικής γνώσης και έρευνας on line, του αθλητισμού, της πολυπολιτισμικής επικοινωνίας και των τεχνών. Αν συμμετέχουμε σε συζητήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, με ένα σύστημα on line δημοσκοπήσεων, θα μπορούμε εύκολα να αποφασίσουμε από κοινού για σημαντικά θέματα, οπότε χωρίς κοινωνικές προστριβές και προβλήματα. Χωρίς τις παλαιού τύπου κυβερνήσεις που στην πλειοψηφία τους θα αποφάσιζαν μόνο για το συμφέρον τους. Και τότε η κοινή λογική θα αποφάσιζε το κοινό καλό. Λέγεται «άμεση δημοκρατία» και εφαρμόζεται εδώ και καιρό στην Ελβετία.
Δεν ξέρω πότε θα έχουμε εδώ νέου είδους κυβερνήσεις ή on line δημοψηφίσματα. Είναι πολύ περίπλοκη αυτή τη στιγμή η παγκόσμια κατάσταση. Επιλέγω λοιπόν το μόνο που εξαρτάται από εμένα, όπως έλεγε και ο Μαντέλα, «μόνον εγώ είμαι κύριος της ψυχής μου». Αν θα γίνω νέου είδους άνθρωπος. Αλλιώς, όσο η άλλη ανάπτυξη δεν θα έρχεται, η ανεργία θα αυξάνει, καιθέλω δεν θέλω όλο και περισσότεροι θα έχουμε όλο και περισσότερο ελεύθερο χρόνο, πώς θα βοηθήσω κι εγώ να αλλάξει ποτέ όλο αυτό; Παραμένοντας το παλιό είδος ανθρώπου; Που όλον αυτό το χρόνο θα σκέφτομαι τι ή ποιόν να σκοτώσω κι εγώ, για να βγάλω μερικά λεφτά; Αφού μόνον έτσι βγαίνουν πλέον τα άτιμα τα λεφτά.
Είμαι ένα νέο είδος ανθρώπου, ή τουλάχιστον προσπαθώ να γίνω. Σε λίγο όλοι θα είναι σαν κι εμένα, κυβερνήσεις και κοινοί θνητοί. Φτιάχνοντας ένα κόσμο που αντί να ξοδεύει την ώρα του πως θα κατασκευάσει, θα πουλήσει και μετά θα αγοράσει την επόμενη άχρηστη ανοησία, θα παράγει ολοένα περισσότερη γνώση, επιστήμη, κάλος, φιλία, σοφία. Ένα νέο είδος κόσμου. Αν δεν γίνουμε, σε λίγο θα γίνουνε όλα στάχτες.
Ξενοφώντας Ίσσαρης
