Εκ παραδόσεως γνωρίζουμε πως αν θέλουμε να μάθουμε τις πολιτικές πεποιθήσεις των ανθρώπων δεν έχουμε παρά να στραφούμε στους γονείς τους. Έχει υπολογιστεί πως αυτή η παλιά μέθοδος έχει περίπου 70% επιτυχία.
Μία νέα, όμως, έρευνα η οποία είδε προσφάτως το φως της δημοσιότητας στην αμερικανική επιστημονική
επιθεώρηση PLOS ONE, δείχνει πως σε ό,τι αφορά την πολιτική ταυτότητα του ατόμου δεν αρχίζουν και τελειώνουν όλα στους γονείς και την επίδρασή τους.
Οι ιδεολογικο-πολιτικές διαφορές των ανθρώπων ενδέχεται κάλλιστα να αντανακλούν διαφορετικές νευρωνικές διαδικασίες στις εγκεφαλικές δομές του καθενός και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.
Η ιδέα ότι οι εγκέφαλοι των Δημοκρατών και των Ρεπουμπλικάνων ενδέχεται να είναι καλωδιωμένοι στις πεποιθήσεις τους δεν είναι καινούργια. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει πως κατά τη διάρκεια MRI σαρώσεων, περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με την κοινωνικότητα και την ανοικτότητα στους άλλους παρουσιάζουν μεγαλύτερη δραστηριότητα στους Δημοκράτες απ” ό,τι στους Ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι από την πλευρά τους σημειώνουν μεγαλύτερη νευρωνική δραστηριότητα σε μέρη του εγκεφάλου που συνδέονται με τη χαμηλή κοινωνικότητα.
Άλλα πειράματα έχουν δείξει ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με τον κίνδυνο και την αβεβαιότητα, όπως η αμυγδαλή, διαφέρουν δομικά στους φιλελεύθερους και τους συντηρητικούς, αποδεικνύοντας πως διαφορετική νευρωνική αρχιτεκτονική σημαίνει διαφορετικό συμπεριφορικό υπόδειγμα:
οι φιλελεύθεροι τείνουν να αποζητούν την καινοτομία και την αβεβαιότητα, ενώ οι συντηρητικοί επιδεικνύουν έντονες αλλαγές μπροστά σε απειλητικές καταστάσεις.
Οι πρώτοι είναι περισσότερο πρόθυμοι να αποδεχτούν το ρίσκο, ενώ οι δεύτεροι παρουσιάζουν εντονότερες αντιδράσεις σε απειλητικά ερεθίσματα.
Ωστόσο, επισημαίνει η έρευνα, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμάται το περιβάλλον και ο εμπειρικός παράγοντας, καθώς η ανάπτυξη της γκρίζας μάζας του εγκεφάλου μας συναρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα ερεθίσματα και τις συμπεριφορικά patterns που απαρτίζουν το ευρύτερο περιβάλλον μας.
Ο ψυχοδιανοητικός κόσμος των ανθρώπων δεν εξηγείται κατ” απόλυτο τρόπο στη βάση ενός βιολογικού ντετερμινισμού. Ο εγκέφαλος μπορεί να αλλάξει, είναι δυναμικός.
