Ο Νίκολα Κομεντάλε που ήρθε από την Ιταλία μόνο και μόνο για να βρίσκεται κοντά στις εξελίξεις λέει στο δημοσιογράφο του Guardian Τζον Χένλεϊ: «Είναι η αρχή του τέλους της λιτότητας στην Ευρώπη. Τελικά οι άνθρωποι κατάφεραν να μιλήσουν και η φωνή τους να ακουστεί. Αυτή είναι μια μεγάλη, μεγάλη στιγμή – όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλους μας».
Η Κλαυθμώνος μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες ήταν πλημμυρισμένη από κόσμο. Σοσιαλιστικά τραγούδια ακούγονται από τα μεγάφωνα, ενώ τα υπαίθρια σουβλατζίδικα δεν σταματούν να τροφοδοτούν με φαγητό». Ο Χένλεϊ μπλέκεται μέσα στον κόσμο, ακούει τι συζητούν, τους ρωτάει τι περιμένουν τώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και γιατί αποφάσισαν να τον στηρίξουν με τη ψήφο τους.
Η 38χρονη Ειρήνη Μόκα του λέει: «Ευελπιστώ! Τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν δύσκολα και καταθλιπτικά. Στην πραγματικότητα ήταν πολύ σκληρά. Τώρα μπορούμε να ελπίζουμε». Περιμένει από τον ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα πράγματα: «Τα πρώτα πράγματα που θα κάνει θα είναι τα βασικά, τα απλά και τα αναγκαία. Τον κατώτατο μισθό και τις χαμηλές συντάξεις. Πράγματα που μετρούν και τα καταλαβαίνεις. Τα μεγάλα θα έρθουν μετά και πρέπει να είναι προς όφελος όλων».
Μια παρέα φοιτητών της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστήμιου Αθηνών είναι περισσότερο επιφυλακτική. Η Γιούλη Χατζίνα λέει: «Πρέπει να ελπίζουμε, αλλά δεν ξέρουμε τίποτα για το μέλλον. Δεν μπορούμε να μιλάμε για σιγουριά. Τα πράγματα δεν θα είναι τα ίδια, αλλά πώς θα είναι;». Ο φίλος της Διονύσης Αντύπως λέει από τη μεριά του: «Δεν περιμένουμε να μας επιστραφούν όσα μας πήραν τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα άθλιο κράτος. Ούτε λεφτά, ούτε τίποτα. Αυτό που περιμένω είναι ένα κράτος λίγο πιο δίκαιο. Αν το έχουμε αυτό, ο κόσμος θα είναι ευχαριστημένος».
Ο 32χρονος ψυχίατρος Δημήτρης Τριανταφύλλου ζει στο Παρίσι, αλλά αυτές τις ημέρες βρέθηκε στην Αθήνα για να ψηφίσει. «Είναι μια ιστορική ημέρα. Σκέφτομαι τους αριστερούς της γενιάς των γονιών μου – της γενιάς του Εμφύλιου Πολέμου. Έχουν περάσει ήδη 65 χρόνια από τότε». Ο φίλος του Νίκος Γεωργούσης, 35 χρονών/αρχιτέκτονας, σημειώνει: «Ποιος μπορεί να ξέρει όλος αυτός ο θυμός και η απελπισία που επικράτησε τα τελευταία πέντε χρόνια πού θα οδηγήσει; Είναι μεγάλη ευθύνη, αλλά αυτή είναι η δουλειά των ανθρώπων. Όχι των ελίτ». Για τον 54χρονο ηλεκτρολόγο Παναγιώτη η ψήφος του ήταν «σε ένα κόμμα που πρόκειται να αλλάξει την Ελλάδα, δεν περιμένω να αλλάξω το σύνολο της Ευρώπης. Πρέπει να υπάρξει μεγάλη αλλαγή. Η οικονομία έχει καταρρεύσει. Η φτώχεια έχει λάβει διαστάσεις. Οι απλοί άνθρωποι όπως εσείς κι εγώ φτάσαμε στο σημείο να ψάχνουμε φαγητό στα σκουπίδια. Οι νέοι μπορούν να βρουν δουλειά μόνο στο εξωτερικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η ελπίδα της Ελλάδα».
Ο Χρήστος Αλεφάντης, συντάκτης του περιοδικού δρόμου «Σχεδία» σημειώνει πως δεν περιμένει θαύματα από τον ΣΥΡΙΖΑ, μόνο να κάνει 2-3 πράγματα από αυτά που υποσχέθηκε προεκλογικά. «Ακόμη και αυτό, όμως, είναι κάτι. Μας δίνει την αίσθηση της φροντίδας. Αισθανόμαστε τόσο εκτεθειμένοι και απροστάτευτοι αυτή τη στιγμή. Μέχρι τώρα οι άνθρωποι που βρίσκονταν στην εξουσία δεν έδειχναν να μοιράζονται τον πόνο μας».
Όσο για τους ανθρώπους που έμειναν στη συντηρητική παράταξη, η αίσθηση είναι πως τα πράγματα θα αγριέψουν. Ο 62χρονος Βασίλης που έχει μια μικρή επιχείρηση στη δυτική Αθήνα αναγκάστηκε να απολύσει τους τρεις από τους πέντε υπαλλήλους του τα τελευταία τέσσερα χρόνια. «Παρά τη λιτότητα νομίζω πως είμαστε σε καλύτερη κατάσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποσχεθεί πολλά, αλλά θα μπορέσει να τα κάνει; Θέλει να είναι άγριος και να βάλει το πιστόλι στον κρόταφο της Ευρώπης». Όσο για τον γνωστό κουρέα της Κέρκυρας, Σπύρο Πρίφτη που έφτασε να συνομιλεί ακόμη και με τους Τροϊκανούς λέει: «Οι Έλληνες ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή χρειάζονταν την ελπίδα. Δεν είχαν τίποτα άλλο να χάσουν. Η λιτότητα της Νέας Δημοκρατίας μας σκότωνε. Στο τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει συμβιβασμούς, αλλά το θέμα είναι πόσες; Στην Ευρώπη αφεντικό είναι η Γερμανία, άρα δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα».
