Πριν από ένα ακριβώς χρόνο ο Σαμαράς ήταν κυρίαρχος του παιχνιδιού: η οικονομία επέστρεφε από έξι χρόνια ύφεσης, το κόστος δανεισμού για την Ελλάδα μειωνόταν και η χώρα αναλάμβανε την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ. Τώρα είναι υποχρεωμένος να αφήσει το πρωθυπουργικό γραφείο με την Ελλάδα να είναι στο ίδιο σημείο με τον Ιούνιο του 2012 – η τύχη της στο ευρώ δεν είναι εξασφαλισμένη.
Ο Τζόναθαν Στέαρνς του Bloomberg κάνει μια ψύχραιμη αποτίμηση του τι ακριβώς συνέβη στον Αντώνη Σαμαρά και μέσα σε 365 ημέρες ήρθαν τα πάνω κάτω. «Ο Σαμαράς είναι επίμονος και έδειξε πολιτικό θάρρος, αλλά γέμισε την κυβέρνησή του με άτομα που δεν μπορούσαν να εμπνεύσουν. Έχασε έτσι τις πιθανότητές του», αναφέρει ο ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Θάνος Βερέμης. Στην πραγματικότητα η αλλαγή στην τύχη του μέσα σε λίγους μήνες αντανακλά την πίεση που άσκησαν οι εγχώριες και οι ξένες δυνάμεις κάνοντας περιορισμένο το πεδίο ελιγμών. Η μοίρα του σφραγίστηκε από τα ρίσκα που πήρε, από τους λάθος πολιτικούς υπολογισμούς, σε συνδυασμό με την οικονομική πραγματικότητα, αναφέρει ο δημοσιογράφος.
Μέχρι τα μέσα Μαΐου ήταν σε πολύ καλή φάση. Είχε λάβει την προεδρία της ΕΕ και δεχόταν δεκάδες μηνύματα από τους Ευρωπαίους ότι η συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ ήταν σταθερή. Επιπροσθέτως ο ίδιος είχε τονίσει με κάθε τρόπο πως τα δύσκολα μέτρα που έπρεπε να πάρει ήταν πλέον παρελθόν. Η κυβερνητική εμπιστοσύνη ανέβηκε τον Απρίλιο, όταν η Ελλάδα μπήκε ξανά στις αγορές και το πρωτογενές πλεόνασμα έκανε την εμφάνισή του, ένα χρόνο πριν από τότε που το περίμεναν οι Ευρωπαίοι. Ακόμη και η Άνγκελα Μέρκελ στην επίσκεψη που πραγματοποίησε στην Αθήνα εξήρε τιςε προσπάθειες της κυβέρνησης να σταθεροποιήσει την οικονομία.
Ευρωεκλογές και Θεοχάρης
Τα πάντα άρχισαν να ραγίζουν στις 25 Μαΐου όταν ο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε στις Ευρωεκλογές, κάτι που ανάγκασε τον Σαμαρά να αναδιατάξει το κυβερνητικό σχήμα και να φέρει μπροστά πρόσωπα με λαϊκιστικό προφίλ. Κάπως έτσι εκφράστηκαν οι πρώτοι φόβοι ότι η κυβέρνηση δεν θα τα καταφέρει με τα οικονομικά προβλήματα και την ανεργία. «Υπήρξαν λαϊκιστικές αλλαγές στην κυβέρνηση μετά τις Ευρωεκλογές. Οι αλλαγές σταμάτησαν, ενώ θα έπρεπε να συνεχίσουν τις μεταρρυθμίσεις», αναφέρει ο 83χεονος Ιωάννης Παπαγεωργίου από την Αθήνα. Η αποπομπή του Χάρη Θεοχάρη, κάτι που συνέβη εκείνη την περίοδο, αποτέλεσε ένα μήνυμα προς τους δανειστές. Και αυτό διότι είχε επαινεθεί η προσπάθειά του στη συλλογή φόρων. Η αποχώρησή του μεγάλωσε ακόμη περισσότερο την ανησυχία για το κατά πόσο η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να πατάξει τη φοροδιαφυγή. «Ήταν μια σοκαριστική ενέργεια. Ο Σαμαράς έδειξε πως δεν ήθελε κανέναν να κάνει τη δουλειά του ανεξάρτητος», λέει ο κ. Βερέμης.
Η έξοδος
Στη συνέχεια, σημειώνει το άρθρο, ο Σαμαράς δεσμεύτηκε να παραιτηθεί από τη βοήθεια για τους προϋπολογισμούς του 2015 και 2016, αλλά παράλληλα δεν κατάφερε να υποστηρριχθεί από την ΕΕ και το ΔΝΤ για την τελευταία εκταμίευση της δόσης. Κατά την 52χρονη ψυχίατρο Χρυσή Γιαννουλάκη: «Ήταν λάθος του να πει ότι θα φύγει νωρίτερα από το πρόγραμμα. Βιάστηκε». Όταν τελικά ο Σαμαράς κέρδισε χρόνο για την τελευταία δόση έφερε πιο νωρίς την Προεδρική εκλογή με υποψήφιο έναν βετεράνο της συντηρητικής παράταξης στον Σταύρο Δήμα, αλλά δεν κατάφερε να πάρει την πλειοψηφία. Έτσι ήταν αναγκασμένος να πάει σε εκλογές και τελικά να τις χάσει.
Το μέλλον του Σαμαρά
Κατά τον αρθρογράφο του Bloomberg το μέλλον του Σαμαρά στη Νέα Δημοκρατία είναι αβέβαιο. Η σχέση του με το κόμμα είχε τα πάνω και τα κάτω της. Έφυγε από τη ΝΔ πριν από δύο 10ετίες για αν δημιουργήσει το δικό του κόμμα θέλοντας να κεφαλοποιήσει τις ενέργειές του στο Σκοπιανό, ένα θέμα αρκετά ευαίσθητο για τους Έλληνες. Στη συνέχεια επανήλθε και ηγήθηκε του κόμματος στις εκλογές του 2009 οπότε και έχασε από το ΠΑΣΟΚ. Ως αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει άλλο από να κριτικάρει την ΕΕ, το ΔΝΤ και το πρόγραμμα διάσωσης που έφερε το ΠΑΣΟΚ τον Μάιο του 2010. Είναι χαρακτηριστικό πως τότε ο Χοσέ Μπαρόζο είχε πει δημόσια πως ο Σαμαράς πρέπει να σταματήσει να παίζει πολιτικά παιχνίδια.
Πάντως, με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από την πλευρά του στους δρόμους του μνημονίου και της λιτότητας κινήθηκε. Για να καταλήξει το άρθρο: «Με τη χώρα να είναι αποφασισμένη να πετάξει το φορολογική ζουρλομανδύα, ο Σαμαράς θα πρέπει να εφεύρει ξανά τον εαυτό του αν θέλει να παραμείνει σε εξέχουσα θέση στην πολιτική. Ο κ. Βερέμης λέει επ’ αυτού ”οι πολιτικοί στην Ελλάδα δεν πεθαίνουν ποτέ. Εξαφανίζονται για λίγο και μετά επιστρέφουν με διαφορετικό προσωπείο. Ο Σαμαράς είναι η επιτομή αυτού του φαινομένου».
