Μιλούν διαφορετικές γλώσσες. Κουβαλούν διαφορετικές πολιτισμικές αναφορές. Παρά ταύτα το μέγεθος του θυμού που κουβαλούν ενδέχεται να απειλήσει την επαναχάραξη του πολιτικού χάρτη της Ευρώπης τα επόμενα χρόνια.
Ξεκινώντας από τις εκλογες στην Ελλάδα και ανεβαίνοντας στην Ιρλανδία μέσω Αγγλίας και πηγαίνοντας εν συνεχεία στην Ισπανία, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι Ευρωπαίοι πολίτες εκδηλώνουν την οργή τους σε θέματα που έχουν να κάνουν με την μισθολογικές ανισότητες, την αναγκαστική μετανάστευση και την υψηλή ανεργία.
Το Bloomberg καταγράφει τη νέα ατζέντα της Ευρώπης, αλλά και τα κόμματα που εκτρέπουν τα παραδοσιακά κόμματα από τον κυρίαρχο δρόμο, με στόχο να αναλάβουν εκείνα τις τύχες των χωρών τους. Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο αυτών των εξελίξεων εξ αντικειμένου καθώς οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου μπορούν να δρομολογήσουν εξελίξεις και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Για την Αθηναία συνταξιούχο Ειρήνη Σμυρνή η στιγμή που έφτασε στα όριά της ήταν ότι η κόρη της έχασε τη δουλειά της. Για τον Δουβλινέζο Νίκολα Τζονς όταν έχασε την επιχείρησή του. Τους χωρίζουν πάρα πολλά χιλιόμετρα, αλλά ο θυμός τους είναι κοινός.
«Πληρώνουμε, πληρώνουμε και πληρώνουμε», λέει η 73χρονη Σμυρνή, «η πατρίδα μας, δυστυχώς, μας πηγαίνει πίσω. Οι μισθοί είναι γλίσχροι, οι συντάξεις άθλιες και τώρα ψάχνουμε για κάτι καλύτερο». Ο Βρετανός ηλεκτρολόγος Ντέβιντυ Λιντλ θέλει να βρεθεί κάποιος να σταθεί δίπλα στον πολίτη, ενώ η Ισπανίδα Βιρτζίνια Σάντσεθ, μια απλήρωτη ερευνήτρια του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, να φύγει από πάνω της όλη η κούραση από τις πολιτικές που δεν δίνουν καμία ελπίδα. «Συνεχίζω γιατί δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω», λέει με πικρία.
Χαμένοι πολίτες
Τη στιγμή που η Ευρώπη προσπαθεί να ανακάμψει από τα κύματα της οικονομικής κρίσης, η δυσαρέσκεια προς την κυρίαρχες πολιτικές ελίτ από διαφορετικά σημεία του πολιτικού φάσματος είναι πλέον ορατά, σημειώνει το άρθρο. Η προσπάθεια του Μάριο Ντράγκι για την ποσοτική χαλάρωση δεν φαίνεται πως θα αλλάξει τη ζωή των απλών ανθρώπων που παλεύουν μέσα στο «κουτί της κρίσης».
«Οι πολιτικές ελίτ έχασαν την επαφή με τους πολίτες που νιώθουν ανασφαλείς με όλες αυτές τις πολιτικές κοινωνικές διευθετήσεις. Υπάρχει μια διερώτηση για το πολιτικό κατεστημένο σε όλη την Ευρώπη», αναφέρει η Ντανιέλα Σβάρτσερ, υπεύθυνη του γερμανικού Marshall Fund’s Europe. Το συμπέρασμα είναι ότι οι πολίτες αποχωρούν από τα κόμματα που βρίσκονταν στην κυβέρνηση και ακολούθησαν τις εντολές των γραφειοκρατών και της δανειστών. Η κ. Σμυρνή, επί παραδείγματι, λέει πως θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται πως θα σταματήσει τις μειώσεις στις συντάξεις. Το ίδιο έκανε και ο Βρετανός Λιντλ που ψήφισε στις Ευρωεκλογές το κόμμα του Φάραντζ.
Διαλύεται η Ευρώπη
Η Σάντσεθ λέει πως το Podemos στηγν Ισπανία είναι το κόμμα που φέρνει την ελπίδα στη χώρα της, ενώ αρκετοί Ιρλανδοί προσπέφτουν στο Sinn Fein. O Γενς Μπάστιαν, πρώην μέλος της ευρωπαϊκής Task Force, σημειώνει: «Το βασικό ρεύμα της αλλαγής των ψηφοφόρων ξεκιναει από την Ελλάδα και έχει αντανάκλαση και αλλού. Θα έχουμε μια διαφορετική Ευρώπη αν στην Ελλάδα υπάρχει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και συνάμα αλλάξουν τα πράγματα στην Ισπανία και τη Βρετανία». Σε μια ακραία μορφή θα μπορούμε να δούμε την Ελλάδα και την Αγγλία να φεύγουν από το νόμισμα (η χώρα μας) και από την ένωση (η Βρετανία) και οι δύο μαζί να στέλνουν κύματα σοκ στο καθεστώς.
Γερό στομάχι
Όπως αναφέρει ο Σκοτ ΜακΝτόναλντ της Asset Managment Holdings LLC με έδρα το Κονέκτικατ, «το πολιτικό ρίσκο στην Ευρώπη, επιτρέπει για επενδύσεις μόνο σε όσους μπορούν να περιμένουν για καιρό. Οι Ευρωπαίοι έφεραν τα πάνω κάτω, κάτι που ξεκίνησε το 2008 και θα συνεχιστεί ακόμη για κάποια χρόνια. Αυτά είναι βέβαια ψιλά γράμματα για τον κ. Σμυρνή που περιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει μια αλλαγή σε σχέση με το σήμερα που περιλαμβάνει ανεργία, μείωση εισοδημάτων και ανησυχία για το μέλλον. Η ίδια και ο άνδρας της ζουν με μια σύνταξη 650 ευρώ, η κόρη της έχει δύο μικρά παιδιά και πλέον είναι άνεργη. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει την ίδια ηλικία με την κόρη της και πιστεύει πως κάτι καλύτερο μπορεί να καταφέρει.
Η ανεργία
Σύμφωνα με μια έρευνα που παρουσιάστηκε το Δεκέμβριο η ανεργία είναι η μεγαλύτερη ανησυχία σε όλη την Ευρώπη και ένας κοινός τόπος «συνάντησης» των Ευρωπαίων πολιτών. Υπάρχει η αίσθηση πως τα άσχημα δεν έχουν έρθει ακόμη. Μετά την Ελλάδα, η Ισπανία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας, τέσσερις φορές περισσότερο από το αντίστοιχο της Αγγλίας και διπλάσια από της Πορτογαλίας που με τη σειρά της έχει εκλογές μέσα στο 2015. Η Σάντσεθ λέει πως θα ψηφίσει Podemos, όπως και πολλοί άλλοι νέοι Ισπανοί.
