Ο χαρακτηριστικός τρόπος μαγειρικής, που ακολουθείται για τη δημιουργία των πλούσιων γεύσεων που χαρακτηρίζουν τη μεσογειακή διατροφή, λέγεται ότι μπορεί να αναπτύχθηκε πρώτα από τους αρχαίους Έλληνες γιατρούς, οι οποίοι προσπαθούσαν να βρουν τρόπους για τη θεραπεία των ασθενών.

Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα στην ιστοσελίδα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail, μια νέα μελέτη αρχαίων κειμένων, που είχαν γραφτεί από τους γιατρούς της αρχαιότητας και φιλοσόφους αποκαλύπτουν ότι πίστευαν πως γεύση αποτελούσε ένα βασικό δείκτη υγείας και θρεπτικής αξίας και δύναμης των τροφών.

Οι ειδικοί που έκαναν την έρευνα αναφέρουν, ότι οι αρχαίοι Έλληνες έβλεπαν το φαγητό ως «κλειδί» για την ισορροπία της υγείας του ανθρώπινου σώματος, ενώ ορισμένοι γιατροί είχαν γράψει και βιβλία μαγειρικής.

Ισχυρίζονται, ότι αντί να θεωρούν τη γεύση μόνο ως κάτι που προσδίδει ευχαρίστηση, πίστευαν πως ήταν σημαντική για τη βελτίωση των φαρμακευτικών ιδιοτήτων των τροφίμων.

Ο καθηγητής John Wilkins από το πανεπιστήμιο του Έξετερ, που ειδικεύεται στον ελληνικό πολιτισμό, δήλωσε ότι αυτά τα πρώιμα έργα μπορεί να εξηγήσουν το γιατί η μεσογειακή διατροφή θεωρείται τώρα ως μία από τις πιο υγιεινές στον κόσμο.

Σύμφωνα με τον ίδιο, παρότι πολλά από τα συστατικά που συνδέονται με τη σύγχρονη μεσογειακή διατροφή, όπως τα λεμόνια, τα πορτοκάλια και οι ντομάτες, δεν είχαν εισαχθεί ακόμη στην περιοχή από την Κίνα και τη Νότια Αμερική, οι βασικές αρχές του πώς χρησιμοποιούνταν τα υλικά φαίνεται ότι είχαν τεθεί από αυτούς τους αρχαίους γιατρούς.

«Πίστευαν ότι η γεύση ήταν ένας δείκτης θρεπτικής αξίας, επειδή η ιδιότητα της στυπτικότητας στα άγουρα μήλα ή η πικάντικη γεύση των κρεμμυδιών αντανακλούσε την επίδραση που θα είχαν οι τροφές στην πέψη των υλικών και τελικά στο ίδιο το σώμα» εξήγησε ο καθηγητής.

Η μελέτη του καθηγητή Wilkins δημοσιεύτηκε στο Journal of Ethnopharmacology.