Ο οισοφαγικός σπασμός, όπως φανερώνει και η ονομασία της πάθησης, αφορά στην επίπονη σύσπαση του οισοφάγου, δηλαδή του σωλήνα που συνδέει το φάρυγγα με το στομάχι.
Ο οισοφαγικός σπασμός γίνεται αισθητός ως ένας ισχυρός και αιφνίδιος πόνος στο στήθος που διαρκεί από μερικά λεπτά έως αρκετές ώρες. Μπορεί να οδηγήσει στο χρόνιο πόνο και τα επίμονα προβλήματα κατάποσης.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο οισοφάγος μεταφέρει τροφές και ροφήματα στο στομάχι μας. Όταν καταπίνουμε, οι μύες λειτουργούν συντονισμένα ώστε να οδηγούνται οι τροφές ή τα ροφήματα κατά μήκος του οισοφάγου και να καταλήγουν στο στομάχι.
Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις η διαδικασία αυτή δεν εκτελείται ομαλά και ο οισοφάγος αρχίζει να συσπάται. Ο σπασμός έχει σαν αποτέλεσμα την καούρα, τον πόνο στο στήθος και τη δυσκολία κατάποσης.
Οι μέθοδοι που θα προτείνει ο γιατρός για την αντιμετώπιση του οισοφαγικού σπασμού εξαρτώνται από τη συχνότητα των κρίσεων.
Εάν οι κρίσεις είναι σπάνιες (μία με δύο φορές το χρόνο), ο γιατρός μπορεί να προτείνει αγωγή για την επιτόπια αντιμετώπιση της κρίσης, αντί να προτείνει φάρμακο που θα λαμβάνεται σε καθημερινή βάση.
Εάν οι κρίσεις είναι συχνότερες, ο γιατρός μπορεί να προτείνει τη νιφεδιπίνη. Όταν εκδηλώνεται ο σπασμός και ο επακόλουθος πόνος, ο ασθενής δαγκώνει την κάψουλα και το υγρό απορροφάται από τα τοιχώματα της στοματικής κοιλότητας και του οισοφάγου, καταπραΰνοντας άμεσα το σπασμό μέσω της χαλάρωσης των λείων μυών του οισοφάγου. Η νιφεδιπίνη θα πρέπει να λαμβάνεται με συνταγή γιατρού.
Για τις πολύ συχνές κρίσεις, ο γιατρός μπορεί να προτείνει ημερήσια φαρμακευτική αγωγή (τραζοδόνη ή ιμιπραμίνη) για την αντιμετώπιση του πόνου λόγω του οισοφαγικού σπασμού. Στην περίπτωση αυτή, τα φάρμακα δεν βοηθούν τόσο στην καταστολή του σπασμού όσο στην αντιμετώπιση του πόνου.
Το νερό είναι επίσης βοηθητικό στην καταστολή της κρίσης, καθώς συμβάλλει στη χαλάρωση των μυών του οισοφάγου.
