Επιτέλους, φεύγουν Σαμαράς – Βενιζέλος!
του Γιώργου Δελαστίκ
Επισπεύδοντας ο Αντ. Σαμαράς κατά δύο μήνες την έναρξη των ψηφοφοριών στη Βουλή για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, στις 29 Δεκεμβρίου, ημέρα της …
721
τρίτης και καθοριστικής ψηφοφορίας όπου η κυβέρνηση θα αποτύχει να μαζέψει 180 βουλευτές για να εκλέξει πρόεδρο της χώρας τον Σταύρο Δήμα, θα αρχίσει η πορεία προς τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Σε 10 μέρες το πολύ πρέπει να έχει διαλυθεί η Βουλή και σε άλλες 30 μέρες το πολύ πρέπει να έχουν γίνει οι εκλογές – το αργότερο στις 8 Φεβρουαρίου, σε λιγότερο από δύο μήνες από τώρα. Θα ξεφορτωθούμε επιτέλους τη λαομίσητη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου κατά τρόπο ανάλογο με εκείνον με τον οποίο ξεφορτωθήκαμε τον Γιωργάκη Παπανδρέου, ο οποίος πρώτα πήρε ψήφο εμπιστοσύνης και σε δύο 24ωρα τον είχαν διώξει κλοτσηδόν οι δικοί του!
Με ηδονή θα απολαύσουμε, συμβολικά μιλώντας, την πολιτική καρατόμηση των αρχηγών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τη νύχτα των εκλογών και την εξαφάνισή τους από τον πολιτικό χάρτη, έστω κι αν οι διάδοχοί τους στις ηγεσίες των κομμάτων τους θα είναι πιθανότατα ίδιοι και χειρότεροι.
Δεν έχουμε φυσικά καμιά εκτίμηση ή εμπιστοσύνη προς τον εσμό των 300 βουλευτών. Σχεδόν όλους τους απεχθανόμαστε, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Αυτό που ζητάει ουσιαστικά ο Σαμαράς είναι η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από 180 βουλευτές! Δεν του φτάνουν δηλαδή οι 155 της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, θέλει κι από 25 βουλευτές ακόμη. Η εντύπωσή μας είναι ότι δεν θα τους βρει.
Το κοινωνικοπολιτικό κλίμα όμως δεν ευνοεί αυτά τα «βουλευτικά λαμόγια». Έχουμε την άποψη ότι αποκλείεται να μαζευτούν 180 τέτοια βουλευτικά αρπακτικά, δεδομένου μάλιστα ότι η ψηφοφορία είναι φανερή, άρα το φτύσιμο που θα φάνε θα είναι δημόσιο, σε γνώση όλης της κοινωνίας.
Δεδομένου ότι η Βουλή θα αποφασίσει αν θα ανοίξει ή όχι ο δρόμος προς τις εκλογές, αξίζει τον κόπο να δούμε πώς είναι διαμορφωμένος σήμερα ο συσχετισμός δυνάμεων μέσα στο κοινοβούλιο, καθώς διαφέρει αισθητά η δύναμη κάθε κόμματος σε σχέση με τους βουλευτές που είχε εκλέξει τον Ιούνιο του 2012, όταν έγιναν οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές.
Μόνο δύο κόμματα έχουν τον ίδιο αριθμό βουλευτών που εξέλεξαν – ο ΣΥΡΙΖΑ (71) και το ΚΚΕ (12). Η ΝΔ έχει 127 βουλευτές (είχε βγάλει 129) και στο ΠΑΣΟΚ έχουν απομείνει 28 (είχε εκλέξει 33), οπότε στο κυβερνητικό στρατόπεδο έχουμε 155 βουλευτές. Πέραν της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, που όπως προαναφέραμε διατηρούν τον αριθμό των βουλευτών τους οποίους εξέλεξαν, στο χώρο της Κεντροαριστεράς η ΔΗΜΑΡ έχει μείνει με μόνο 10 από τους 17 βουλευτές που είχε εκλέξει.
Στο χώρο της Δεξιάς οι ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου έχουν υποστεί τεράστια ζημιά, αφού από τους 20 βουλευτές που είχαν εκλέξει τώρα έχουν ξεμείνει με 12. Ακόμη και η Χρυσή Αυγή στο χώρο της Ακροδεξιάς έχει υποστεί απώλειες, καθώς της έχουν απομείνει 16 βουλευτές έναντι των 18 που είχε εκλέξει. Η δύναμη των επτά κοινοβουλευτικών κομμάτων ανέρχεται συνολικά σε μόλις 276 βουλευτές, καθώς οι 24 υπόλοιποι έχουν ανεξαρτητοποιηθεί. Προκαλεί όμως τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι από αυτούς τους 24 ανεξάρτητους βουλευτές μόνο οι 7 (2 από τη ΝΔ και 5 από το ΠΑΣΟΚ) προέρχονται από το κυβερνητικό στρατόπεδο! Αντί δηλαδή να φεύγουν από το κυβερνητικό μπλοκ οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ λόγω της επαίσχυντης μνημονιακής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, παρατηρούμε το εντελώς αντίθετο φαινόμενο!
Όλοι κι όλοι 7 βουλευτές έχουν εγκαταλείψει την κατάπτυστη μνημονιακή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά 17 βουλευτές έχουν εγκαταλείψει τα κόμματα της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης για να προσκολληθούν στο κυβερνητικό μπλοκ! Αυτό την ώρα που κατά εκατοντάδες χιλιάδες οι ψηφοφόροι εγκαταλείπουν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ λόγω της μνημονιακής πολιτικής που ακολουθεί η συγκυβέρνηση των αρχηγών τους! Μεγαλύτερη απόδειξη τόσο του κατωτάτης υποστάθμης πολιτικού ποιού των βουλευτών όσο και του αβυσσαλέου χάσματος βουλευτών και λαού δύσκολα μπορεί να υπάρξει.
Ανεξαρτήτως των μεθόδων που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να προσελκύσει βουλευτές των κομμάτων που προέρχονται από την αντιπολίτευση, η πολιτική ουσία των όσων συμβαίνουν είναι ότι οι βουλευτές τρέχουν προς την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ενώ οι ψηφοφόροι εγκαταλείπουν τα κόμματα αυτά. Το 2009, στις βουλευτικές εκλογές, το άθροισμα των ψήφων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήταν 5.308.261 – είχε πάρει 2.295.719 ψήφους η ΝΔ και 3.015.542 το ΠΑΣΟΚ.
Τον Μάιο του 2012, πάλι στις βουλευτικές εκλογές, τα δύο αυτά κόμματα πήραν λιγότερες από τις μισές ψήφους – 2.025.583! Η ΝΔ είχε πάρει 1.192.054 ψήφους και το ΠΑΣΟΚ 833.529. Έχασαν πάνω από… τρία εκατομμύρια (!) ψήφους λόγω της μνημονιακής πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου και της συγκυβέρνησης υπό τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο. Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012, οι ψήφοι τους έπεσαν στο μισό εκείνων του 2009 – ήταν 2.581.441 (η ΝΔ πήρε 1.825.609 ψήφους και το ΠΑΣΟΚ 755.832).
Ακόμη κι αυτά τα γλίσχρα νούμερα φαντάζουν ονειρώδη και άπιαστα για τις εκλογές του Φεβρουαρίου, αλλά παρ’ όλα αυτά υπάρχουν βουλευτές της αντιπολίτευσης διατεθειμένοι να υποστηρίξουν την κυβέρνηση για να μη χάσουν τον παχυλό μισθό τους! Αυτοί είναι οι… «πατέρες του έθνους»! Τι να πει κανείς…
Δεν προκύπτει από πουθενά ότι η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε την παραμικρή ελπίδα να μαζέψει 180 βουλευτές. Έτσι κι αλλιώς σε μόνο 15 μέρες θα ξέρουμε αν πάμε σε εκλογές βουλευτικές ή όχι. Όλα όμως δείχνουν ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να αρχίσει να προετοιμάζεται για μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση. Μόνο ενάμισης μήνας μας χωρίζει από την ώρα της κάλπης, κατά τα φαινόμενα.
[prin.gr]
