Το 2022, ο κόσμος έφτασε πιο κοντά στον Γ΄ΠΠ από οποιοδήποτε άλλο σημείο από το τέλος του «Ψυχρού» Πολέμου, αναφέρουν τα αμερικανικά ΜΜΕ τονίζοντας ότι υπάρχουν 5 περιοχές από τις οποίες μπορεί να ξεπηδήσει ο εφιάλτης του Γ΄ΠΠ με την Ελλάδα και την Τουρκία να είναι ανάμεσα σε αυτές!
Όπως αναφέρει το Business Insider «η Ρωσία εξαπέλυσε μια πλήρους κλίμακας “εισβολή” στην Ουκρανία, μια επίθεση που σχεδόν αμέσως κατέληξε σε συνδυασμό κυρώσεων και άμεσης στρατιωτικής υποστήριξης προς το Κίεβο.
Στις αρχές της άνοιξης, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους εφάρμοσαν πολιτικές που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο Ρώσων στρατιωτών, την καταστροφή του ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού και τη μακροπρόθεσμη υποβάθμιση της ρωσικής οικονομίας.
Ο πόλεμος είχε διάφορες επιπτώσεις στην παγκόσμια σκηνή, αυξάνοντας δραματικά το διακύβευμα των διαφορών που σιγοκαίουν εδώ και δεκαετίες σε διάφορες περιοχές.
Αυτές οι πέντε περιοχές αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την έκρηξη αυτού που μπορεί να μπούμε στον πειρασμό και να τον ονομάσουμε «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο».
Ουκρανία
Η ανησυχία ότι η Ρωσία μπορεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα για να αποκαταστήσει τις περιοχές της στην Ουκρανία φαίνεται να έχει μειωθεί από το καλοκαίρι, καθώς ο πόλεμος έχει εισέλθει σε ένα καταστροφικό αδιέξοδο.
Ωστόσο, η κλιμάκωση παραμένει ανησυχητική. Η αδυναμία της Ρωσίας να σημειώσει πρόοδο μπορεί να απειλήσει τη σταθερότητα της κυβέρνησης Πούτιν, ωθώντας τη Μόσχα να σκεφτεί μια επικίνδυνη κλιμάκωση.
Οι ανησυχίες σχετικά με την ικανότητα της Ουκρανίας να συνεχίσει τον πόλεμο μακροπρόθεσμα μπορεί να αναγκάσει το Κίεβο να λάβει δικά του επικίνδυνα βήματα για να σπάσει το αδιέξοδο.
Μια επέκταση του πολέμου στο ΝΑΤΟ παραμένει απίθανη αλλά ταυτόχρονα είναι πιθανή. Η χρήση πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία παραμένει αδιανόητη αλλά καθόλου αδύνατη.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν και οι σύμμαχοί της στην Ευρώπη έχουν φροντίσει εξαιρετικά με τους κινδύνους της κλιμάκωσης, αλλά είτε το Κίεβο είτε η Μόσχα μπορεί να αποδεχθούν τον κίνδυνο μιας ευρύτερης σύγκρουσης, μιας σύγκρουσης που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ταϊβάν
Η ανησυχία για την αμεσότητα του πολέμου μεταξύ της Ταϊβάν και της Κίνας έχει μειωθεί λίγο τους τελευταίους μήνες, σε μεγάλο βαθμό λόγω της καταστροφικής εμπειρίας της Κίνας από τον Covid.
Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εντάσεις στα στενά παραμένουν σημαντικές. Η προθυμία της κυβέρνησης Μπάιντεν να λάβει επικίνδυνες ρητορικές θέσεις για την υπεράσπιση της Ταϊβάν δείχνει ότι η Ουάσιγκτον ανησυχεί πραγματικά για τις προοπτικές μιας κινεζικής επίθεσης. Ταυτόχρονα, αυτές οι δηλώσεις (και ασυνείδητα ακροβατικά όπως η επίσκεψη της Προέδρου της Βουλής Νάνσι Πελόζι στην Ταϊπέι) διατρέχουν τον κίνδυνο να πυροδοτήσουν την κινεζική κλιμάκωση.
Ευτυχώς, υπάρχει καλός λόγος να πιστεύουμε ότι θα έχουμε τουλάχιστον μια κάποια προειδοποίηση για πόλεμο. Όπως συνέβαινε κατά μήκος των ουκρανικών συνόρων, η προετοιμασία της Κίνας για σύγκρουση θα ήταν εμφανώς ορατή σε όλους. Όπως μπορεί να υποθέσει ο καθένας αυτή θα κατέληγε, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και πολύ πιθανόν της Ιαπωνίας, σε έναν πόλεμο μεταξύ μεγάλων δυνάμεων.
Ελλάδα-Τουρκία
Μπορεί η κρίση Ελλάδας-Τουρκίας να έχει «υποβαθμιστεί» εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία αλλά είναι μια κρίση που σιγοβράζει στη νότια πλευρά της συμμαχίας.
Τον περασμένο χρόνο, οι εντάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αυξήθηκαν σημαντικά, σε μεγάλο βαθμό λόγω της δυναμικής στροφής της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας και της εσωτερικής ευαλωτότητας του καθεστώτος Ερντογάν.
Οι διαφωνίες μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας για την ενεργειακή εξερεύνηση στο Αιγαίο έχουν οδηγήσει την τρέχουσα ένταση, αν και η εδαφική διαφωνία στην οποία βασίζεται το επιχείρημα υπάρχει εδώ και δεκαετίες.
Αν και φαίνεται απίθανο ένας σύμμαχος του ΝΑΤΟ να επιτεθεί ανοιχτά σε άλλον σύμμαχο του ΝΑΤΟ, οι προηγούμενες συγκρούσεις έχουν φέρει τις δύο χώρες στο χείλος του πολέμου (και μερικές φορές λίγο πιο πέρα) παρά τις δεσμεύσεις τους στη συμμαχία.
Οποιαδήποτε ένοπλη σύρραξη μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας θα εμπλέξει αμέσως το ΝΑΤΟ και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε κάποιο βαθμό οπορτουνιστικής επέμβασης από τη Ρωσία.
Κορεατική Χερσόνησος
Τους τελευταίους μήνες οι εντάσεις μεταξύ Σεούλ και Πιονγκγιάνγκ αυξάνονται σταθερά, με τις βορειοκορεατικές προκλήσεις (συχνά οι ίδιες που οδηγούνται από τις ιδιόρρυθμες και κρυπτικές εκτιμήσεις του καθεστώτος Κιμ για το διεθνές περιβάλλον) να προκαλούν επιθετικές ρητορικές απαντήσεις από τον Νότο.
Η δυναμική μεταξύ των δύο κρατών φαίνεται να οδηγείται από μια ανυπομονησία στον Βορρά που ο κόσμος εξακολουθεί να αρνείται να το πάρει στα σοβαρά παρά τα υπέροχα πυρηνικά όπλα του, και στο Νότο που ένα έθνος μεγάλης σημασίας παραμένει επιβαρυμένο από τον ανίκανο και ανάδρομο αδερφό του.
Κίνα-Ινδία
Οι σποραδικές μάχες μεταξύ Κίνας και Ινδίας συνεχίζονται στη στέγη του κόσμου.
Αν και τα πραγματικά διακυβεύματα ελέγχου σε ορεινές περιοχές που είναι σχεδόν ακατοίκητες ορεινό έδαφος παραμένουν άγνωστα, ούτε η Κίνα ούτε η Ινδία έχουν υποχωρήσει από τη σύγκρουση.
Ενώ οι μάχες έχουν παραμείνει μέχρι στιγμής αρκετά περιορισμένες, η επιθυμία υπεράσπισης του εθνικού κύρους μπορεί γρήγορα να γίνει δηλητηριώδης ακόμη και για τους πιο σοφούς και λογικούς ηγέτες, παρασύροντας τις δύο αυτές μεγάλες χώρες σε ένα πόλεμο ολέθρου αφού και οι δύο είναι πυρηνικές δυνάμεις.
Το αν ο Μόντι και ο Σι ταιριάζουν σε μια τέτοια περιγραφή είναι ένα ερώτημα αλλά οι κυβερνήσεις που ηγούνται δεν έχουν καταφέρει να βρουν τρόπο να επιλύσουν τη σύγκρουση.
Κάποια στιγμή είτε οι Ινδοί είτε οι Κινέζοι μπορεί να μπουν στον πειρασμό να λύσουν το πρόβλημα μέσω κλιμάκωσης, ένα βήμα που θα μπορούσε όπως είχε προβλεφθεί να ανοίξει την πόρτα σε μια πολύ μεγαλύτερη και πιο καταστροφική σύγκρουση.
Όλές αυτές οι εντάσεις δεν είναι καινούριες, αλλά ιστορικά έχουν περιοριστεί από τον «Ψυχρό» Πόλεμο.», αναφέρει το δημοσίευμα του Insider και καταλήγει λέγοντας:
«Παραμένει απίθανο κάποια από αυτές τις διαφωνίες να εξελιχθεί σε παγκόσμια σύγκρουση, αν και ο πόλεμος της Ουκρανίας έχει ήδη ορισμένες πτυχές του πολέμου μεγάλων δυνάμεων.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έδειξε, αν μη τι άλλο, ότι μεγάλοι πόλεμοι μπορούν ακόμα να συμβούν παρά τις καλύτερες προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας. Η διαχείριση της κλιμάκωσης κατά τη διάρκεια του πολέμου απαιτεί εξαιρετική ικανότητα.
