Κατά το 1900 έτος βαδίζοντας προς τον μεσασμόν του 8ου αιώνος άρχεται ο κόσμος του καιρού εκείνου, να γίνεται αγνώριστος.
Όταν πλησιάσει ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτιστεί η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη τα της σαρκός και θα πληθυνθή σφόδρα η ασέβεια και η ανομία.
Τότε άρχεται ο κόσμος να γίνεται αγνώριστος. Θα μετασχηματίζονται αι μορφαί των ανθρώπων και δεν γνωρίζονται οι άνδρες από τάς γυναίκας διά της αναισχύντου ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής.
Οι τότε άνθρωποι θα αγριέψουν και θα γίνουν ωσάν θηρία από την πλάνην του Αντιχρίστου. Δεν θα υπάρχει σεβασμός εις τούς γονείς και τους γεροντότερους. Η αγάπη θα εκλείψει.
Οι ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και ιερείς θα είναι άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν.
Τότε θα αλλάξουν τα ήθη και αι παραδόσεις των Χριστιανών και της Εκκλησίας. Η σωφροσύνη θα απολεσθεί από τους ανθρώπους και θα βασιλεύσει η ασωτία.
Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τον μέγιστον βαθμόν, και ουαί εις τους θησαυρίζοντας αργύρια.
Αι πορνείαι, μοιχείαι, αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θα πολιτεύωνται, εν τω καιρω εκείνω, και διά την ενέργειαν της μεγίστης αμαρτίας και ασελγείας, οι άνθρωποι θέλουν στερηθεί την χάριν του Αγίου Πνεύματος όπου έλαβον εις το Άγιον Βάπτισμα ως και την τύψιν της συνειδήσεως.
Αι εκκλησίαι του Θεού θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών ποιμένων και αλοίμονον τότε εις τούς εν τω κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστιν, διότι δεν θα βλέπουν από κανέναν φως επιγνώσεως.
Τότε θα αναχωρούν από τον κόσμον εις τα ιερά καταφύγια δια να εύρουν ψυχικήν ανακούφησιν των θλίψεών των και παντού θα ευρίσκουν εμπόδια και στεναχωρίας.
Και πάντα ταυτα γενήσονται δια το ότι ο Αντίχριστος θέλη κυριεύση τα πάντα, και γενήσεται εξουσιαστής πάσης της Οικουμένης και θα ποιή τέρατα και σημεία κατά φαντασίαν.
Θέλει δέ δώσει πονηράν σοφίαν εις τον ταλαίπωρον άνθρωπον, να εφεύρη να ομιλεί ο εις προς τον άλλον, από την μίαν άκρην της γης, έως την άλλην. Τότε θα πέτανται στον αέρα ως πτηνά και διασχίζοντες τον βυθόν της θαλάσσης ως ιχθύες.
Και ταύτα πάντα ποιούντες οι δυστυχείς άνθρωποι, διαβιούντες εν ανέσει, μή γνωρίζοντες οι ταλαίπωροι ότι ταύτα εστί πλάνη του Αντιχρίστου.
Και τόσον θα προοδεύση την επιστήμην κατά φαντασίαν ο πονηρός, ώστε αποπλανήσαι τούς ανθρώπους και μη πιστεύει εις την ύπαρξην του τρισυποστάτου Θεού.
Τότε βλέπων ο Πανάγαθος Θεός την απώλειαν του ανθρωπίνου γένους, θέλει κολοβώση τάς ημέρας, δια τους ολίγους σωζωμένους, διότι θέλει πλανείσαι ει δυνατόν και τους εκλεκτούς.
Τότε αιφνιδίως θέλει έλθη η δίστομος ρομφαία και θα θανατώσει τόν πλάνον και τους οπαδούς αυτού.
Πιστόν αντίγραφον από το Βιβλίον «Ευαγγελικός Κήπος»,
της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου
Ηλίας Καλλιώρας
