Του Μπάμπη Παπασπύρου*
Η εμμονή και η επιθετικότητα της Τουρκίας είναι βασισμένη σε με μια στρατηγική φιλοδοξία, να γίνει παγκόσμιος παράγοντας και ηγέτης στον ισλαμικό κόσμο του οποίου τη δύναμη και επιρροή μπορούν να διαμορφώσουν στην περιοχή σύμφωνα με το όραμά τους. Άρα, δεν αφορά αποκλειστικά τα θέματα ενέργειας.
Πρόκειται για ένα ευρύτερο και συνεχώς εξελισσόμενο τουρκικό όραμα για τα δικά της συμφέροντα στην περιοχή.
Ο Ερντογάν αντιμετωπίζει πολιτικούς αμφισβητίες και μια εξασθενημένη οικονομία.
Η Άγκυρα επιθυμεί επίσης να “αντισταθεί” σε μια ενεργειακή συνεργασία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου που δεν περιλαμβάνει την Τουρκία…
Υπάρχει νόμιμη διέξοδος από αυτήν την αντιπαράθεση;
Όλες οι πλευρές ισχυρίζονται ότι το διεθνές δίκαιο είναι στο πλευρό τους, σχετικά με το ποια είναι τα θαλάσσια σύνορά τους και τα αποκλειστικά οικονομικά δικαιώματα, οπότε μια προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο για την επίλυση του θέματος θα φαινόταν μια λογική λύση.
Ωστόσο, η Τουρκία ήταν και είναι απρόθυμη να ακολουθήσει τη νομική οδό, επειδή δεν έχει ισχυρή υπόθεση-επιχειρηματολογία, καθώς οι ισχυρισμούς της είναι έωλοι και δεν υποστηρίζονται από το διεθνές δίκαιο…
Λόγω αυτής της πραγματικότητας αν ακολουθήσουν μια ευθεία νομική πορεία, πιθανότατα αισθάνονται ότι βρίσκονται σε πιο αδύναμη θέση…
Με τις τελευταίες της παράνομες και προκλητικές κινήσεις στην ανατολική Μεσόγειο, υπάρχει ο κίνδυνος να υποβαθμισθεί και να επηρεαστεί άμεσα ο ρόλος της τουρκίας και η στρατιωτική της παρουσία στη Λιβύη και τη Συρία.
Το ξέρει λοιπόν ο Ερντογάν πως δεν έχει ισχυρές πιθανότητες να κερδίσει-να δικαιωθεί για τις διεκδικήσεις του και γι αυτό αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι την προσφυγή στη Χάγη…
Αυτός είναι κι ο λόγος που έχει επιδοθεί σε αυτήν την επιχείρηση απειλών και προκλήσεων σε Αιγαίο και Κύπρο…
Όλες του οι κινήσεις συντείνουν στο να προσπαθήσει να μας οδηγήσει σε διάλογο υπό την απειλή και πίεση πολέμου και από θέση ισχύος…
Έναν πόλεμο που κατά την άποψή μας δεν θα αποτολμήσει, φοβούμενος τις ελληνικές ψυχωμένες Ένοπλες δυνάμεις, το ισχυρό τους φρόνημα και την αποτελεσματικότητά τους..
Αφού κι εμείς το ξέρουμε σε τι προσδοκούμε;
Τι πιστεύουμε ότι θα αλλάξει..για να αναθεωρήσει αυτή την πολιτική της η Τουρκία ;
Μήπως ζούμε με αυταπάτες…πιστεύοντας πως μια αόρατη δύναμη με ένα μαγικό ραβδάκι ευρωπαϊκό ή αμερικανικό θα μας σώσει ;
Μόνο η Ελλάδα μπορεί να σταματήσει την Τουρκία μαζί ίσως με τον πιο ισχυρό σύμμαχο μας αυτή τη στιγμή την Γαλλία.
* Ταξίαρχος εν αποστρατεία Πολεμικής Αεροπορίας, πρώην Αντιπρόεδρος Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας
Πηγή: Olympia.gr
