Διαβάζω διάφορα σχόλια από την πλευρά του τύπου – σχόλια που δυστυχώς τα αναπαράγουν και δικοί μας… Για το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ «κυριάρχησε» στο χώρο της Αντιπολίτευσης και «δεσπόζει» στο χώρο της Κεντροαριστεράς και θα μετεξελιχθεί σε καινούριο κόμμα – «Σοσιαλδημοκρατικό», λέει – με προοπτικές να επανέλθει σύντομα στην εξουσία!
Toυ Θανάση Κ.
Αυτά να τα λέει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, το καταλαβαίνω…
Να τα λένε και διάφοροι σχολιαστές – που τον θεωρούσαν… «άχαστο» μέχρι πριν έξη βδομάδες και προεξοφλούσαν ότι οι εκλογές θα γίνουν τον Οκτώβριο και θα τις κερδίσει ο Τσίπρας – πάει στα κομμάτια…
Αλλά να τα λένε και δικοί μας;
Πρώτη παρατήρηση: Οι ίδιοι οι ΣΥΡΙΖΑίοι αγωνιούν – και με το δίκιο τους – για το μέλλον του κόμματός τους.
Κι εμείς προεξοφλούμε ότι… έχουν ήδη «λύσει» όλα τα προβλήματά τους (που ακόμα δεν τα έχουν συνειδητοποιήσει καν) και θα «επανέλθουν δριμύτεροι» (ενώ τους ίδιους τους τρώει η υπαρξιακή αγωνία)…
Κάτι δεν πάει καλά, μου φαίνεται…
Δεύτερη παρατήρηση: Ναι, σύμφωνοι ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε καλύτερα στις εκλογές απ’ ό,τι πίστευαν οι πάντες (κι απ’ ό,τι προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις…)
Βέβαια αυτό ισχύει για τις βουλευτικές εκλογές. Σε όλες τις υπόλοιπες (ευρωεκλογές, δημοτικές περιφερειακές) σημείωσε πρωτοφανή καθίζηση…
Αλλά ας είναι…
Πήγε όντως καλύτερα!
Αλλά…
–Αλλά πήγε καλύτερα πρώτον: Ελέγχοντας πλήρως την εξουσία, κινητοποιώντας τους πάντες, μοιράζοντας τα πάντα!
Αυτό το πλεονέκτημα δεν θα το έχει από δω και μπρος.
–Δεύτερον πήγε καλύτερα λέγοντα ψέματα, καθυβρίζοντας τους αντιπάλους του, φανατίζοντας τον κόσμο, προκαλώντας τους πάντες…
Αυτό δείχνει… «στροφή στη Σοσιαλδημοκρατία»;
Είμαστε με τα καλά μας;
Το ξεχνάμε έτσι εύκολα και του το συγχωρούμε από την επόμενη μέρα;
Μερικοί δικοί μας δεν έχουν μόνο «ψυχή καρδερίνας» (να φοβούνται τον …«πεθαμένο»). Έχουν και «μνήμη χρυσόψαρου»…
–Τρίτον, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΠΑΣΟΚ (ούτε ο Τσίπρας, Ανδρέας)…
Θυμίζω ότι το ΠΑΣΟΚ, ακόμα κι όταν έχανε τις εκλογές, κρατούσε μεγάλες δυνάμεις (ενίοτε και παντοδυναμία) στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στα Συνδικάτα και στα Πανεπιστήμια….
Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε ότι ΔΕΝ υπάρχει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ούτε στα συνδικάτα, ούτε στα Πανεπιστήμια (με εξαίρεση τις συμμορίες των μπάχαλων σε αυτά τα τελευταία)!
Ακόμα κι όταν η ΝΔ του Σαμαρά ήταν στα κάτω της, το Μάϊο του 2014, κατάφερε τότε για πρώτη φορά να ελέγξει την Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΚΕΔΕ) και την πλειονότητα των Περιφερειών! Ακόμα κι όταν βρισκόταν στα κάτω της…
Πέντε χρόνια αργότερα, όταν ο Τσίπρας βρισκόταν στα κάτω του, όχι μόνον έχασε τις ευρωεκλογές (με ποσοστό κοντινό εκείνο που είχε πάρει ο Σαμαράς το 2014), αλλά εξαφανίστηκε και στους Δήμους και στις Περιφέρειες!
Συμπέρασμα: Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία δεν έχει ρίζες!
Η εκλογική του βάση είναι «ευκαιριακή»: όσους φοβίζει με ψέματα κι όσους εξαγοράζει με επιδόματα (τώρα πια δεν έχει τα «μέσα») – εκμεταλλευόμενος και κάποια δικά μας σφάλματα προεκλογικής φύσεως.
–Τέταρτον, ακόμα κι αυτή η ευκαιριακή δύναμη που μάζεψε στις εκλογές, δεν είναι τόσο «μεγάλη» όσο φαίνεται. Σε ψήφους ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 1.781 χιλιάδες τώρα που έχασε(με ποσοστό 31.53%)…
Τον Ιανουάριο του 2015, όταν είχε χάσει ο Σαμαράς είχε πάρει τον ίδιο περίπου αριθμό ψήφων (ελάχιστα λιγότερους) 1.719 χιλιάδες (ως ποσοστό τότε 27,81%)!
Ο αριθμός των ψηφοφόρων στην ήττα και των δύο είναι σχεδόν ίδιος, αλλά τα ποσοστά διαφέρουν γιατί τώρα πήγαν να ψηφίσουν το μισό εκατομμύριο λιγότεροι…
Προσέξτε το καλύτερο: Όταν έχασε ο Σαμαράς, τον Ιανουάριο του 2015, πολλοί έσπευσαν να ζητήσουν «την κεφαλή του επί πίνακι».
Και μέσα από το κόμμα του ακόμα…
Όταν έχασε ο Τσίπρας, τώρα – με τους ίδιους ψήφους περίπου – όλοι έσπευσαν να θεωρήσουν ότι «σταθεροποίησε» τη θέση του και παραμένει «κυρίαρχος στο χώρο της Αριστεράς». Κι αυτά τα λένε και δικοί μας.
Κάτι δεν πάει καλά, έτσι;
–Πέμπτον, ο Ανδρέας Παπανδρέου κέρδισε την εξουσία στην Ελλάδα ως κόμμα του πιο ακραίου κρατισμού, την εποχή που ανέβαιναν τα σοσιαλιστικά-σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη!
Κι ύστερα άρχισε να κάνει, αργά και διστακτικά, τη «στροφή» στη Σοσιαλδημοκρατία τις επόμενες δεκαετίες. Όταν η Σοσιαλδημοκρατία κυριαρχούσε παντού στον Κόσμο!
Τώρα η ιστορική φάση είναι εντελώς αντίθετη:
Ο κρατισμός δεν αντέχει – ήδη οδήγησε στη χρεοκοπία και εγκαταλείπεται – ενώ η διεθνής Σοσιαλδημοκρατία καταρρέει παντού. Κι όπου δεν καταρρέει διασπάται (πράσινοι, οικολόγοι, «δικαιωματιστές», φιλελεύθεροι κλπ.)
Τη δεκαετία του ’90 τα Σοσιαλιστικά-Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ήταν μακράν πρώτα στο Ευρωκοινοβούλιο! Σήμερα βρίσκονται στην τρίτη θέση! Και «κατηφορίζουν» πιο κάτω…
–Έκτον, αυτό που το ΠΑΣΟΚ πέτυχε σε πολύ πιο ευνοϊκές συνθήκες – διεθνείς και εγχώριες – να εξελιχθεί από ριζοσπαστικό κόμμα σε κανονικό «Σοσιαλδημοκρατικό» κόμμα, χρειάστηκαν εντούτοις, δυο δεκαετίες για να συμβεί και αφότου άλλαξε ένας Ανδρέας με ένα Σημίτη.
Ακόμα και στις πιο ευνοϊκές διεθνείς συνθήκες χρειάστηκαν δύο δεκαετίες και να αλλάξει η σκυτάλη της ηγεσίας του, από τα χέρια ενός αληθινά χαρισματικού και ταλαντούχου ηγέτη, του Ανδρέα (ό,τι γνώμη κι αν έχει κανείς για την ιστορική συνεισφορά του – εγώ ΔΕΝ έχω την καλύτερη), στα χέρια ενός άλλου ηγέτη που δεν είχε το «χάρισμα» και τα «ταλέντο» του Ανδρέα, αλλά είχε συγκρότηση και σταθερότητα στις απόψεις του. Και πείσμα και μεθοδικότητα…
Τώρα οι συνθήκες είναι πολύ πιο αντίξοες για την… παγκόσμια Σοσιαλδημοκρατία (ουσιαστικά κοντεύει να γίνει relic του παρελθόντος) και δεν υπάρχουν (στο ΣΥΡΙΖΑ ή και ευρύτερα) ούτε οι… «σκιές» του Ανδρέα και του Σημίτη. Ούτε τα «κακέκτυπα» τους δεν μπορούν να βρεθούν.
–Έβδομον, η μετεξέλιξη ενός αρχηγικού κόμματος (που βασική του ιδεολογία από την αρχή ήταν ο ίδιος ο.. Ανδρέας) είναι πολύ πιο «εύκολη υπόθεση», από τη μετεξέλιξη μιας… «ιδεολογικής κουρελούς» όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Που από την αρχή αποτελούνταν από τις πιο ετερόκλητες «συνιστώσες»: υπολείμματα του παλαιού «ήπιου» ΚΚΕεσωτ. μέχρις οπαδούς των αριστερίστικων γκρουπούσκουλων, θιασώτες της antifa και υποστηρικτές της 17Ν…!
Στο ΣΥΡΙΖΑ ενώθηκαν με την προοπτική της εξουσίας και από την ίδια την εξουσία. Τώρα που έχασαν την εξουσία – και σε λίγο θα βγουν και οι «αμαρτίες» τους στη φόρα – αυτό τους κακοφαίνεται πολύ. Και η συγκολλητική ουσία εξατμίζεται, ενώ οι κεντρόφυγες δυνάμεις αυξάνονται…
–Με την κατάργηση του ασύλου παρανομίας τι θα κάνουν; Θα βγουν στους δρόμους; Για να τους δω…
–Με την κατάργηση των hot spots και την επανα-προώθηση των λαθρομεταναστών τι θα κάνουν; Θα πάνε να την εμποδίσουν; Και πώς;
Κι όταν αποκαλυφθεί ποιοι έπαιρναν τα κονδύλια (1,6 δισεκατομμύρια ευρώ) για τους λαθρομετανάστες – που μας τους εμφάνιζαν ως «πρόσφυγες» – τι θα κάνουν; Θα τρέχει ο καθένας να κρυφτεί, μη τον πάρει η μπάλα; Η θα «δίνουν» τους συντρόφους τους (που τα πήραν) για να γλυτώσουν όσοι δεν τα πήραν;
–Όταν οι «σοσιαλδημοκράτες» θα στρίβουν δεξιότερα, οι ακτιβιστές θα ξεσαλώνουν στους δρόμους.
–Όταν η ηγεσία θα στρίβει αριστερότερα (για να μαζέψει τους αριστεριστές) οι «σοσιαλδημοκράτες» θα δυσανασχετούν και θα διαφοροποιούνται.
Η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ η κα. Τζάκρη ήδη «διαχώρισε τη θέση της» για την άσυλο!
–Έπρεπε να το είχε καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, λέει…
Μα το Θεό, έτσι είπε…
Παιδιά κάποιος να της ψιθυρίσει – με τρόπο – ότι το άσυλο είχε καταργηθεί από το 2011 – και ο ΣΥΡΙΖΑ το επανέφερε! Και πριν το επαναφέρει ακόμα, υπερασπιζόταν όλους τους καταληψίες εντός και εκτός ασύλου.
Με τρόπο να της πείτε όμως, με της έλθει ξαφνικό και πάθει τίποτε το κορίτσι…
Τέτοια ευτράπελα θα δούμε πολλά ακόμα.
Οι εσωτερικές αντιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν μαζεύονται, ούτε υπάρχει κάτι ή κάποιος να τις συγκρατήσει – ούτε η διεθνής συγκυρία το επιτρέπει.
Χώρια που η κοινωνία έχει αρχίσει να απομακρύνεται από όλες αυτές τις αναχρονιστικές ανοησίες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η «γκρίνια» προς τη ΝΔ δεν αφορά πια γιατί είναι τόσο «δεξιά». Αλλά γιατί δεν ανοίγει πιο καθαρά μέτωπα κατά της Αριστεράς…
–Όγδοο: τη δεκαετία του ’50 ο χώρος πέραν της δεξιάς έμεινε ακέφαλος για δέκα χρόνια! Τότε υπήρχαν ηγέτες (Σοφοκλής Βενιζέλος, Γεώργιος Παπανδρέου κλπ.) Αλλά η εκπροσώπησή του έμενε κατακερματισμένη. Χρειάστηκε να αλλάξει το κλίμα διεθνώς (εκλογή Κένεντυ στις ΗΠΑ) και να γίνει και… «ξένη παρέμβαση» στην Αθήνα, για να ενωθεί το Κέντρο στην Ελλάδα, ώστε να θεραπευθούν τα τραύματα της μετεμφυλιακής εποχής…
Και τώρα μπορείτε να δείτε διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και διασπάσεις του ΚΙΝΑΛ, και συγκλίσεις ή αποκλίσεις και παρατεταμένο κατακερματισμό.
Όμως τώρα δεν έχουμε μετεμφυλιακά σύνδρομα να πιέζουν για μια «κεντρώα» λύση, όπως τότε.
Δεν έχουμε ούτε ψυχροπολεμικές αντιπαραθέσεις να οξύνουν την πόλωση μέσα στη χώρα.
Και στους διεθνείς συσχετισμούς η «ορθοπολιτική» κεντροαριστερά χάνει έδαφος – δεν κερδίζει…
Συνεπώς, όσοι αναρωτιούνται με αγωνία: μα καλά, αν αποδιαρθρωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ πού θα πάνε όλοι οι κεντροαριστεροί, η απάντηση μπορεί να είναι εντελώς αιφνιδιαστική;
Οι διαχωρισμοί αυτοί μπορεί να μην υπάρχουν σε λίγο.
Θα δημιουργηθούν καινούργιοι, ασφαλώς, όμως το ποιος θα εκφράζει κάτι που δεν θα υπάρχει πια, δεν έχει κανένα νόημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ δύσβατο δρόμο μπροστά του – ακόμα και για να σταθεί στα πόδια του, όχι για να «επιστρέψει» στην εξουσία, όπως φαντάζονται κάποιοι.
Το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει την «έκπληξη» είναι μεγάλα λάθη από την πλευρά τη δική μας…
Όσοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου να μπούνε στη γυάλα τους κι όσοι έχουν ψυχή καρδερίνας να μπουν στο κλουβί τους…
Οι μεγάλες ιστορικές μάχες χρειάζονται άλλοτε το θάρρος του λιονταριού κι άλλοτε την πονηριά της αλεπούς.
Άλλοτε το πείσμα και την ορμή του λύκου κι άλλοτε τη ματιά του αετού που βλέπει πολύ μακριά.
Αλλά μεγάλες μάχες δεν κερδήθηκαν ποτέ από… «αμοιβάδες»!
Ούτε από ασπόνδυλα «μαλάκια»…
(Ούτε από χρυσόψαρα ούτε από καρδερίνες…)
