Η Κάτια Δανδουλάκη βρέθηκε καλεσμένη στην Σταματίνα Τσιμτσιλή και μίλησε για την κατάθλιψη που έπαθε μετά τον θάνατο του Μάριου Πλωρίτη.
«Δεν είναι ταμπού η κατάθλιψη. Όταν το αντιληφθούμε και συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση κι έχουμε κερδίσει και την αποδοχή της, έχουμε κερδίσει και την ίαση. Στη δική μου περίπτωση ήταν φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά. Ξύπνησα, είχα γύρισμα, και νόμιζα ότι το κρεβάτι μου απέχει ένα χιλιόμετρο από την πόρτα. Σαν να έσβησε η μηχανή. Δεν μπορούσα να σηκωθώ και να πάω μέχρι την πόρτα. Αυτό είναι σημάδι ότι ξεπέρασες τα όρια. Ενώ είχα πολλές… καμπάνες, αλλά έλεγα όχι πρέπει να το κάνω αυτό, πρέπει να είμαι στην ώρα μου, να μην κοιμηθώ, πρέπει, πρέπει…
Με τα πολλά πρέπει κατέληξα σε αυτό και μετά η υπερκόπωση έφερε και την κατάθλιψη. Ανέβαλα το πένθος, έλεγα αυτό δεν το σκεφτόμαστε, δεν υπάρχει γιατί πρέπει να βγω στην παράσταση. Για να βγεις στη σκηνή, δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα γυρίσω σπίτι και δεν θα υπάρχει ο Μάριος, άρα πρέπει να βγω από τον εαυτό μου, αυτό δεν υπάρχει. Κάνουμε, λοιπόν, μια μετατόπιση και έρχεται ετεροχρονισμένα η λύπη, ο πόνος και η διάλυση. Το γεγονός ότι δεν πένθησα τον άνδρα μου με έριξε σε κατάθλιψη εφτά χρόνια μετά.
Δεν ήθελα να αντιμετωπιστεί αυτό μέσα μου και αντιμετωπίστηκε με την πλήρη κατάθλιψη. Ήθελα να είμαι στο κρεβάτι μου και να βλέπω το ταβάνι, να μη μου μιλάει κανένας. Μου έλεγαν ότι το θέατρο είναι γεμάτο κι εγώ ανατρίχιαζα. Γινόμουν μούσκεμα, πώς θα αντιμετωπίσω τον κόσμο. Με το που αισθάνθηκα ότι βλέπω το ταβάνι και δεν θέλω να κάνω τίποτα, δεν θέλω να πάω στο θέατρο, δεν θέλω να μου μιλάνε, αμέσως πήγα σε γιατρό, σε ψυχίατρο. Η κατάρρευση του οργανισμού μου προκάλεσε την κατάθλιψη και τα προβλήματα υγείας», είπε μεταξύ άλλων.
