Το Big Bang, η σκοτεινή ενέργεια και οι θεωρίες των επιστημόνων
Ο Ησίοδος έγραψε στη «Θεογονία» του ότι η αρχή όλων ήταν το Χάος και για πολλούς αιώνες η αντίληψη των ανθρώπων για το Σύμπαν ήταν αντίστοιχη. Ακόμη και σήμερα που οι γνώσεις μας είναι αρκετά προχωρημένες, καθώς οι αστρονόμοι και οι φυσικοί έχουν αποκωδικοποιήσει πολλά από τα μυστικά του, υπάρχουν πεδία για τα οποία δεν γνωρίζουμε πολλά ή ίσως και τίποτα.
Το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι το Σύμπαν αποτελείται από ύλη και δεν έχει κενά. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται οι επιστήμονες. Δεν είναι όμως το σύνολο της ύλης αυτής ορατό από τον άνθρωπο και τα όργανα παρατήρησής του. Συγκεκριμένα το ποσοστό του Σύμπαντος που μπορούμε να δούμε ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσοστό του 5%.
Τι είναι το Σύμπαν
Το Σύμπαν ορίζεται ως το σύνολο του Χώρου και του Χρόνου και όλων των περιεχομένων τους. Ο Στίβεν Χόκινγκ παίζοντας με τις κοσμολογικές αλλά και τις μεταφυσικές έννοιες, θέλησε να αποτυπώσει σε μία εικόνα τις διαπιστώσεις του, λέγοντας: «Ο Θεός όχι μόνο παίζει ζάρια με το Σύμπαν, αλλά και τα ρίχνει τόσο μακριά, που δεν μπορούμε να δούμε τι έφερε».
Το Σύμπαν λοιπόν είναι γεμάτο ύλη και ενέργεια και αυτό που το συγκρατεί ενωμένο είναι η ελκυστική δύναμη της βαρύτητας. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που συνειδητοποίησε ότι κενό στο -όπως το ονομάζουμε εμείς- διάστημα δεν υπάρχει.
Η ορατή ύλη είναι η συνηθισμένη μορφή ύλης, η οποία συγκροτεί όλα όσα βλέπουμε: από εμάς τους ίδιους μέχρι τους πλανήτες και τα άστρα. Αυτά που οι άνθρωποι μπορούν να δουν έχουν όρια, είναι πεπερασμένα, ενώ το Σύμπαν μάλλον είναι άπειρο. Το παρατηρήσιμο κομμάτι του είναι μία σφαιρική περιοχή με τη Γη στο κέντρο της, εντός της οποίας εμπεριέχονται όλα τα ουράνια σώματα και φαινόμενα που γνωρίζουμε.
Μόλις 100 χρόνια πριν, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι το Σύμπαν είναι αιώνιο και αμετάβλητο και ότι αποτελούνταν αποκλειστικά από τον Γαλαξία μας, ένα «σύμπαν-νησί» στο κενό του Διαστήματος. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ωστόσο, ανακαλύψαμε ότι το Σύμπαν γεννήθηκε πριν από σχεδόν 14 δισ. χρόνια, ότι έκτοτε διαστέλλεται και ψύχεται διαρκώς και ότι εμπεριέχει εκατοντάδες δισεκατομμύρια γαλαξίες.
Στη δεκαετία του 1920 ο αστρονόμος Edwin Hubble, χρησιμοποιώντας το ισχυρότερο τηλεσκόπιο της εποχής του, ανακάλυψε άλλους γαλαξίες, αποδεικνύοντας ότι αυτοί απομακρύνονται από εμάς με ταχύτητες ανάλογες της απόστασής τους. Αυτή ήταν η πρώτη, τεκμηριωμένη απόδειξη ότι το Σύμπαν διαστέλλεται. Μ’ αυτό, εννοούμε ότι ο χώρος «ξεχειλώνει» έτσι, ώστε η απόσταση μεταξύ δύο οποιωνδήποτε σημείων του να μεγαλώνει.
Από τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang) το Σύμπαν άρχισε να επεκτείνεται προς τα έξω. Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν το Σύμπαν προήλθε από μία υπέρθερμη και υπέρπυκνη αρχική κατάσταση και έκτοτε διαστέλλεται με επιβραδυνόμενο ρυθμό εξαιτίας της βαρύτητας που «αντιστέκεται» στην επέκτασή του. Οι επιστήμονες κάποτε πίστευαν ότι τελικά θα εξαντληθεί η ενέργειά του, καθώς η βαρύτητα το επιβράδυνε έλκοντας τα αντικείμενα προς το εσωτερικό του. Αλλά μελέτες απόμακρων υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα) αποκάλυψαν ότι το Σύμπαν διαστέλλεται με γρηγορότερο ρυθμό από ό,τι στο παρελθόν, δείχνοντας ότι η επέκτασή του επιταχύνεται. Αυτό είναι δυνατόν μόνο αν το σύμπαν περιέχει αρκετή ενέργεια για να υπερνικήσει τη βαρύτητα.
Αντί λοιπόν οι ταχύτητες περιφοράς των άστρων σε κάθε γαλαξία να μειώνονται όσο απομακρυνόμαστε από το κέντρο του (όπως περίπου μειώνονται και οι ταχύτητες των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος όσο μακρύτερα βρίσκονται από τον Ήλιο) αυτές παρέμεναν σταθερές σε μεγάλες αποστάσεις. Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσαν τα άστρα αυτά να περιφέρονται με τις παρατηρούμενες ταχύτητες θα ήταν ο κάθε γαλαξίας να εμπεριέχει πολύ μεγαλύτερη ποσότητα ύλης απ’ αυτήν που μπορούμε να δούμε. Κάθε γαλαξίας, με άλλα λόγια, θα πρέπει να περιβάλλεται από ένα σφαιρικό φωτοστέφανο αόρατης, σκοτεινής ύλης, που αντιστοιχεί και στο μεγαλύτερο ποσοστό της συνολικής του μάζας.
Η σκοτεινή ύλη
Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
