Είναι διάχυτη η αντίληψη ότι τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης εξυμνούν τον λαό των Εβραίων και κακολογούν τους υπόλοιπους λαούς, μεταξύ των οποίων είναι και οι Έλληνες. Ακόμη χειρότερα, κάποιοι πιστεύουν ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι το ιερό βιβλίο των Σιωνιστών και ότι ο Σιωνισμός πηγάζει από την Βίβλο. Άραγε έχουν δίκιο;
Η αλήθεια είναι ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο! Δεν υπάρχει βιβλίο στον κόσμο, που να μιλάει με σκληρότερη γλώσσα εναντίον του εβραϊκού λαού, από την Παλαιά Διαθήκη. Αναρίθμητες φράσεις μέσα από τα διάφορα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως έκφραση του πιο ακραίου και φανατικού αντισημιτισμού!
Πού οφείλεται αυτή η φαινομενική αντίφαση, το ιερό βιβλίο των Εβραίων να βρίζει τους Εβραίους; Στο ότι πάντα υπήρχαν Εβραίοι οι οποίοι δεν πίστευαν στον αληθινό Θεό, αλλά παρέμεναν (είτε κρυφά είτε φανερά) ειδωλολάτρες, πολυθεϊστές. Επίσης, πάντα υπήρχε ένα τμήμα του εβραϊκού λαού που ήταν αποκρυφιστές,
δηλαδή ασχολούνταν με την μαγεία.
Τότε, θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί εξέλεξε ο Θεός τον λαό των Εβραίων και τον ονόμασε περιούσιο λαό; Αυτό έγινε λόγω του ότι πάντα υπήρχαν και ενάρετοι Εβραίοι, λίγοι ευλαβείς, καλόκαρδοι και πιστοί Εβραίοι, οι οποίοι τελικά έγιναν Χριστιανοί, όταν ήρθε ο Μεσσίας (Ιησούς Χριστός). O ίδιος ο Θεός ξεκαθάρισε στους Εβραίους ότι ακόμη και αν είναι αριθμητικά σαν τους κόκκους της άμμου της θάλασσας, μόνο ένα μικρό τμήμα, ένα μικρό υπόλοιπο μονάχα θα σωθεί (Ησαΐας 10, 22).
Για του λόγου το αληθές, ας δούμε διάφορες φράσεις μέσα από την Παλαιά Διαθήκη, όπου ο Γιαχβέ (Θεός) κατακεραυνώνει την πλειοψηφία των κακών και των αμετανόητων Εβραίων: τους ονομάζει «πονηρά συναγωγή» (Αριθμοί 14,27), «ἐξεστραμμένη γενεά» (Δευτερονόμιο 32,20), καβγατζήδες και σκληρόκαρδους: «πᾶς ὁ οἶκος Ἰσραὴλ φιλόνεικοι εἰσι καὶ σκληροκάρδιοι» (Ιεζεκιήλ 3,7).
Ένας από τους κορυφαίους Εβραίους Προφήτες, ο Ησαΐας, είπε χαρακτηριστικά: «Πῶς ἐγένετο πόρνη πόλις πιστὴ Σιών» (1,22). Και πώς απευθύνεται στους ίδιους τους Εβραίους; «οὐαὶ ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς
πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνομοι» (1,4).
Αντίστοιχα, ο προφήτης Ωσηέ λέει κατά λέξη στους Εβραίους ότι δεν είναι πια ο λαός του Θεού, «ὑμεῖς οὐ λαόςμου, καὶ ἐγώ οὐκ εἰμὶ ὑμῶν» (1, 9), όπως νόμιζαν και χαίρονταν, αλλά μια μοιχαλίδα, που θα υποστεί φρικτή τιμωρία, «…ἐκδύσω αὐτὴν γυμνὴν καὶ ἀποκαταστήσω αὐτὴν καθὼς ἡμέρα γενέσεως αὐτῆς. καὶ θήσω αὐτὴν ἔρημον καὶ τάξω αὐτὴν ὡς γῆν ἄνυδρον καὶ ἀποκτενῶ αὐτὴν ἐν δίψει· καὶ τὰ τέκνα αὐτῆς οὐ μὴ ἐλεήσω, ὅτι τέκνα πορνείας ἐστίν» (2, 5-7).
Ο προφήτης Ιερεμίας, αντίστοιχα, λέει «…ἐμοιχᾶτο ἡ κατοικία Ἰσραήλ καὶ ἐξαπέστειλα αὐτὴν καὶ ἔδωκα αὐτῇ βιβλίον ἀποστασίου…» (3,8), δηλαδή ο Θεός έδωσε διαζύγιο στην μοιχαλίδα, τον λαό του Ισραήλ. Και έπειτα, απείλησε τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ ότι θα τους καταστρέψει: «Ιερουσαλήμ…ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου καὶ διαφθερῶ σε» (15,6), κάτι που έγινε τελικά το 587 π.Χ.
Τέλος, ο προφήτης Ιεζεκιήλ αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο βιβλίο του (κεφ.23), όπου παρομοιάζει την Σαμάρεια και την Ιερουσαλήμ με δύο πόρνες, που έκαναν ακατονόμαστες πράξεις…
Από την πλευρά τους, οι κακοί Εβραίοι δεν έμειναν αδρανείς, αλλά πέρασαν στην αντεπίθεση!
Κυνηγούσαν ή σκότωναν τους προφήτες του Θεού και στο τέλος οδήγησαν στον σταυρικό θάνατο και τον ίδιο τον Μεσσία. Επιπλέον, από το 70 μ.Χ. και έπειτα, έδωσαν την χαριστική βολή στην ίδια τους την θρησκεία, τον Ιουδαϊσμό, με το να υποβαθμίσουν τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης και στην θέση τους να βάλουν το Ταλμούδ, το σύνολο των ραββινικών παραδόσεων.
Οπωσδήποτε, οι Εβραίοι Ραββίνοι δεν εξαφάνισαν εντελώς τα κείμενα του παρελθόντος. Κράτησαν όσα τμήματα της Παλαιάς Διαθήκης τούς βόλευαν (ο περιούσιος λαός, ο Μεσσίας και το παγκόσμιο κράτος του), τα ερμήνευαν όπως τους άρεσε και καθιέρωσαν την ταλμουδική θρησκεία. Το πιο ακραίο και σκληροπυρηνικό τμήμα των ταλμουδιστών Εβραίων, όσοι ήταν κρυφο-ειδωλολάτρες και δαιμονολάτρες, έκαναν ένα βήμα παραπάνω, κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα: δημιούργησαν την Καμπάλα (ή Καμπαλάχ), τον εβραϊκό αποκρυφισμό.
Μέσα από τους καμπαλιστές Εβραίους δημιουργήθηκε και ο Σιωνισμός, η μυστική οργάνωση που επιδιώκει να δημιουργήσει το παγκόσμιο κράτος των καμπαλιστών, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ (ή Σιών, όπως αλλιώς ονομάζεται). Εδώ, όμως, οι καμπαλιστές Εβραίοι αντιμετώπισαν ένα σοβαρό πρόβλημα, καθώς η Παλαιά Διαθήκη έλεγε ξεκάθαρα ότι πρώτα θα έρθει ο Μεσσίας
στην γη και μετά θα δημιουργήσει το παγκόσμιο κράτος.
Αντίθετα, οι καμπαλιστές ήθελαν πρώτα να φτιάξουν το κράτος και μετά να βρουν και κάποιον (ψευδο)μεσσία να τους κυβερνήσει! Γι’ αυτό και μέχρι σήμερα υπάρχουν παραδοσιακοί ταλμουδιστές Εβραίοι που αντιτίθενται στον Σιωνισμό.
Συνεπώς, το μόνιμο εμπόδιο στα σχέδια των Σιωνιστών είναι η ίδια η Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός της και ο Μεσσίας της. Ο θεός των Σιωνιστών είναι ο Εωσφόρος, όχι ο Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης, τον οποίο μισούν οι καμπαλιστές, άσχετα που δεν το ομολογούν. Υποφέρουν, όταν βλέπουν τους Χριστιανούς, κυρίως τους Έλληνες, να πιστεύουν στον Μεσσία που έστειλε ο Θεός, στον Ιησού Χριστό.
Αλλά, πάνω από όλα, οργίζονται όταν ακούνε την αλήθεια, ότι το παγκόσμιο και αιώνιο κράτος του Μεσσία, που προφητεύει η Παλαιά Διαθήκη, δεν είναι η αυτοκρατορία του Ισραήλ, αλλά η Εκκλησία του Χριστού. Γι’ αυτό, με λύσσα αγωνίζονται να εξαφανίσουν και την πίστη στον Χριστό και την Εκκλησία, αλλά και το ελληνικό έθνος, που εδώ και 2000 χρόνια ταυτίστηκε με τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Οπότε, όπου βλέπουμε μίσος εναντίον της
Παλαιάς Διαθήκης ή του Χριστιανισμού, ξέρουμε πλέον ποιοι κρύβονται από πίσω.
Αποσπάσματα από το βιβλίο του ιστορικού – αρχαιολόγου Διόδωρου Ράμμου: «Η Σιών κατά του Σιωνισμού».
Πηγή: Διόδωρος Ράμμος
Ιστορικός-Αρχαιολόγος
Επιμέλεια Κυκλοφορίας-Δημοσίευσης & Ενημέρωσης του Ελληνικού Λαού.
ΑΝΤΩΝΗΣ Ι. ΓΡΥΠΑΙΟΣ
Ομάδα Διεθνών Σχέσεων & Γεωπολιτικής
