Eδώ και λίγο καιρό η Νανά μέσα από το blog της μεταφέρει στον κόσμο που νοιάζεται για εκείνη εικόνες στιγμές και παραστάσεις από τη ζωή της Μια από αυτές μοιράστηκε χθες. Και ίσως ήταν η πιο ουσιαστική από τα δεκάδες post που είχε ανεβάσει μέχρι σήμερα. Δείτε τι γράφει για την κατάσταση της υγείας της αλλά και για τις χλιδάτες tv νοσηλείες του παρελθόντος. Η σπόντα ήταν κάτι παραπάνω από ηχηρή.
«Kορίτσια μου, μάλλον ήρθε το τέλος του κόσμου, μας χτύπησε ο Ανάδρομος κατακούτελα, γκρεμίστηκαν και οι φούρνοι(ευτυχώς όχι τα σουβλατζίδικα)και και, ναι, ζήσαμε για να το γράψουμε και αυτό. Τα extra κιλά στην ζυγαριά μπορούν να φέρουν χαρά και ανακούφιση!
Όχι καλέ σε αυτή την πανέμορφη ομολογουμένως ζυγαριά κουζίνας (δεν έχω, ποτέ δεν είχα, αλήθεια, είναι τόσο απαραίτητης. Μαγειρεύω καθημερινά αλλά….με το μάτι,η εμπειρία να πείς)! So, τον τελευταίο 1 χρόνο και κάτι μηνάκια έχω σταθερή παρακολούθηση από εξειδικευμένη γιατρό σε θέματα διατροφικών διαταραχών γιατί δυστυχώς, δεν είναι μόνο η ανορεξία που βασανίζει πολύ περισσότερο κόσμο από όσο μπορούμε και θέλουμε να φανταστούμε αλλά και η βουλιμία, η παχυσαρκία(όταν ασφαλώς δεν προκύπτει από παθολογικά αίτια),η νευρική βουλιμία και άλλα
. Σήμερα είχα ένα ακόμα προγραμματισμένο ραντεβού. Θα μπορούσα να σας γράφω ώρες για την θεραπεία μου και σίγουρα άμεσα θα το κάνω, θέλω λίγο χρόνο όμως ακόμα, είναι ξέρετε τόσο ψυχοφθόρα όλη αυτή η ταλαιπωρία ετών, τα εμπόδια, η προσπάθεια, η απογοήτευση, τα πισωγυρίσματα Μια θεραπεία πολύ συγκεκριμένη και αυστηρή, με το πιο δύσκολο κομμάτι της να μην είναι τελικά το ίδιο το φαγητό που με τον «μαγικό» της τρόπο η γιατρός επανέφερε πολύ σταδιακά αλλά σταθερά στην ζωή μου(και να πείς, πάντα τόσο λιχούδο που είμαι, καλή μαγείρισσα και ακόμα καλύτερη στο να…τρώω),αλλά σε συγκεκριμένες διαδικασίες και αποφάσεις που πια έπρεπε να πάρω, ανάμεσα τους και η πολύ πρόσφατη που αφορούσε την καθαρά προσωπική μου και οικογενειακή κατάσταση που, ολοφάνερα πια και σε εσάς, ήταν ο μόνος σωστός και τόσο ανακουφιστικός δρόμος!! Σε κάθε μας συνεδρία, το ζύγισμα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Για αρκετούς μήνες, τα αποτελέσματα ήταν αποθαρρυντικά!
Παρά τις προσπάθειες μου το βάρος έμενε σταθερό ή ελάχιστα ανοδικό, η γιατρός, πάντα αυστηρή αλλά τονίζοντας μου πως αποτελεί μέρος της διαδικασίας λόγω πλήρους απορρύθμισης του οργανισμού αλλά και ανασταλτικών παραγόντων που είχαν να κάνουν με την καθημερινότητα μου που ομολογώ πως, κράταγα μόνο για μένα τις πίκρες και φορούσα το χαμόγελο μου, υπερασπιζόμενη ανθρώπους και καταστάσεις για να τους προστατέψω, για να με κοροϊδέψω. Και ναι, μετά από πολύ καιρό πείσματος και σοβαρής επιστημονικής αντιμετώπισης μακριά από κάμερες και….tv νοσηλείες της χλιδής, η ζυγαριά ανεβαίνει σταθερά, γοργά, δυναμικά. Δεν ζυγίζομαι ποτέ σπίτι από τότε που ξεκίνησα την θεραπεία μου με την κα Μαμπλέκου, μέχρι πρότινος άλλωστε δεν μου το επέτρεπε αλλά πλέον…δεν το θυμάμαι, το ξε-συνήθισα!
Oι παραπάνω φωτογραφίες είναι απο το ιδιωτικό της ιατρείο, που αν είχα την οικονομική δυνατότητα, θα επισκεπτόμουν πολύ συχνότερα, παρά την κατανόηση της επι του πρακτέου στην δύσκολη συγκυρία. Μην ξεχνάτε πως είμαι και μια γυναίκα σε διαδικασία διαζυγίου που ΝΑΙ,ΜΕΝΕΙ ΜΟΝΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΤΗΣ(θέλει η Νανά να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει)!!!!!!!!
Δεν αλλάζει μόνο του νούμερο στα ρούχα μου(πρόβλημα γκαρνταρόμπας on the way),αλλά κυρίως, η υγεία, ο ποιοτικός ύπνος, η ενέργεια, η διάθεση, η όρεξη για ζωή, οι απίθανες στιγμές με φίλους με τα πιο ζουμερά εδέσματα να…εξαφανίζονται. Συνεχίζουμε δυναμικά και σας παραθέτω μια φωτoγραφία που τραβήχτηκε ακριβώς σαν σήμερα πριν 1 χρόνο που έχω ήδη ξεκινήσει την θεραπεία μου αλλά είμαι ακόμα στην αρχή, με πολύ άσχημη επαγγελματική ζωή και δυσκολίες σοβαρές στην προσωπική!
Περασμένα-ξεχασμένα αλλά….διδακτικά!
Tromaktiko
