Επειδή τίποτα δεν κάνουν τυχαία οι Τούρκοι, αλλά βάση ενός μακροπρόθεσμου σχεδίου που ξεδιπλώνεται, όχι χρόνο με χρόνο, αλλά δεκαετία με τη δεκαετία, συμπεραίνει κανείς ότι αργά ή γρήγορα ευθέως θα αμφισβητήσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος, όχι μόνο στη Θράκη που θα ζητήσουν μια αυτοδιοικητική αυτονόμηση της αλλά και στην νησιωτική χώρα καθώς τις συνθήκες που έχουν υπογραφεί στο παρελθόν, δεν υπάρχει πλήρης ονομασία όλων των νήσων και των βραχονησίδων όπως ευθέως ήδη έχουν κάνει με τα Ίμια – Καρντακ.
Όπως μάλιστα γραφεί ο Τουρκολόγος και δημοσιογράφος Νίκος Χειλαδάκης για όσους παρατηρούν από κοντά τις τουρκικές εξελίξεις επί δεκαετίες, δεν εκπλήσσουν καθόλου οι τελευταίες προκλήσεις του Ερντογάν που μετά το αποτυχών πραξικόπημα έχουν χτυπήσει καμπανάκι, με όλες τις συνέπειες αυτή της εξέλιξης.
Η παγίωση της αντίληψης στην Άγκυρα ότι η Τουρκία δεν χωρά πλέον στα στενά σύνορα της και παράλληλα η αντίληψη ότι στην δυτική πλευρά βρίσκεται μια χώρα, άλλοτε επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και με μεγάλη οθωμανική κληρονομιά, σήμερα εξοντωμένη από μια εξαετή μνημονιακή καταστροφή, οδηγούν στην αναπόφευκτη τουρκική προκλητικότητα που μάλιστα «ντύνεται» και με ένα νομιμοποιημένο μανδύα καθώς η Ελλάδα… καταγγέλλεται ότι παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες και εξοπλίζει τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Η προκλητικότητα αύτη δεν είναι εν αιθρία, αλλά εξελίσσονταν τις τελευταίες δεκαετίες με διάφορους σταθμούς, (όπως η ατιμώρητη κατάρριψη του ελληνικού F-16 του Κώστα Ηλιάκη στις 23 Μαΐου του 2006), για να φτάσει σήμερα στην επίσημη αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας επί χερσαίων εδαφών της ελληνικής επικράτειας. Δηλαδή τα χαστούκια το ένα πίσω από το άλλο.
Το θέμα όμως δεν είναι τι έκανε και τι κάνει η Άγκυρα εναντίον μας, αλλά τι κάναμε εμείς όλα αυτά τα χρόνια για να φτάσουμε σήμερα σε αυτό το σημείο, όπου η ίδια η ύπαρξη μας σαν έθνος και σαν κράτος είναι υπό αμφισβήτηση.
Η ευρωπαϊκή «τύφλωση» και η παράδοση της χώρας από μια πολιτική συμμορία στην μνημονιακή κατοχή, κατέστρεψε όλες τις γραμμές εθνικής άμυνας και έριξε την χώρα στον λάκκο των ευρωπαϊκών εταιρικών «λεόντων», αφήνοντας ξέφραγο αμπέλι τα σύνορα για να μας στέλνει η άλλη πλευρά όποτε γούσταρε εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους σαν εισβολή, προάγγελος της τουρκικής επέλασης.
Αλλεπάλληλα ευρωπαϊκά εταιρικά χαστούκια, έφεραν τον ελληνικό λαό στην κατάσταση αυτοχειρίας και στην εγκατάλειψη των πατρώων εδαφών σε μια άνευ προηγούμενου μετανάστευση όλων των αξιόλογων κεφαλών της Ελλάδας στο εξωτερικό, ενώ η οικονομική δραστηριότητα έχει πεθάνει στον βωμό της εμμονής σε ένα δολοφονικό νόμισμα.
Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης, το σύμβολο αυτό της Ανατολικής Ορθοδοξίας σε τζαμί, το οριστικό κλείσιμο της Παναγιάς Σουμελά σε ορθόδοξες θρησκευτικές τελετές και η απαίτηση της Τουρκίας να ανοίξουν μια σειρά οθωμανικά τεμένη σε όλη την ελληνική επικράτεια, είναι μόνο ένα μέρος του σχεδίου επανάοθωμανοποίησης της χώρας μας, διακόσια σχεδόν χρόνια μετά την επανάσταση του 1821. Η συνθήκη της Λοζάνης είναι πλέον ένα κουρελόχαρτο για την Άγκυρα.
