Ήταν το στήριγμα, η ελπίδα των κρατούμενων στο Νταχάου. Περιέθαλψε αρρώστους από τύφο αψηφώντας το θάνατο. Στο τέλος πέθανε ο ίδιος από τύφο. Ο Ένγκελμαρ Ουντσάιτιχ σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία πριν γίνει ιερέας.
Δεν έχουν απομείνει και πολλά. Το νούμερο 15 χαραγμένο σε μια πέτρα και μια βάση με χαλίκια. Εδώ ακριβώς πέθανε ο πατέρας Ένγκελμαρ Ουντσάιτιχ. Το πρωτόκολλο θανάτου του έγκλειστου στο στρατόπεδο του Νταχάου γράφει: «Μπλοκ 15, δωμάτιο 2, αριθμός κρατούμενου 26147, ημερομηνία θανάτου 1 Μαΐου 1945». Αυτήν την ημέρα θα γίνονταν 34 χρονών. Ήταν ο 62ος νεκρός εκείνη την ημέρα. Σήμερα ο Ένγκελμαρ Ουντσάιτιχ αγιοποιείται.
«Ό,τι θέλει ο Θεός»
Αρχές του 1945 το μπλοκ 15 ανήκε στην πτέρυγα για αρρώστους του στρατοπέδου. Ήταν περιτριγυρισμένο με συρματόπλεγμα σε μια απομονωμένη γωνιά όπου οι άνδρες των SS δεν πατούσαν. Επειδή είχε ξεσπάσει τύφος τους ασθενείς τους κλείδωναν εκεί μέχρις ότου πεθάνουν. Δεν υπήρχαν πολλοί που περνούσαν από την πόρτα της παράγκας με τη θέλησή τους διότι η πιθανότητα να κολλήσει κάποιος ήταν 99%. Όταν διαδόθηκε ότι οι Αμερικανοί προελαύνουν στο Μόναχο, ο πάτερ Ένγκελμαρ πήγε στην παράγκα για να περιποιηθεί τους ασθενείς και να τους δώσει την τελευταία θεία κοινωνία. Λέγεται ότι κάποιος κρατούμενος απόρησε που τον είδε εκεί, σαν να ήθελε να πεθάνει λίγο πριν την απελευθέρωση του στρατοπέδου, όπως του είπε. Και εκείνος απάντησε: «Ό,τι θέλει ο Θεός».
«Ο πατέρας Ένγκελμαρ ήταν η προσωποποίηση της ηρεμίας και έδινε κουράγιο σε όλους» θυμάται κάποιος συγκρατούμενός του. «Δεν χρησιμοποιώ πολύ εύκολα τη λέξη άγιος αλλά ο πατέρας Ένγκελμαρ ανήκει ανάμεσα στους αγίους». Ο Ουντσάιχ γεννήθηκε την 1η Μαρτίου του 1911 ως Χούμπερτ σε μια μικρή πόλη κοντά στη σημερινή Τσεχία. Όπως και οι περισσότεροι Σουδήτες ήταν ενθουσιώδης οπαδός του Χίτλερ. Το 1934 προσχωρεί σε ένα τάγμα και παίρνει το όνομα Ένγκελμαρ. Σπουδάζει φιλοσοφία και θεολογία στο Βύρτσμπουργκ και το 1939 γίνεται ιερέας και τοποθετείται σε εκκλησία στο Μπέμερβαλντ.
Πέθανε από τύφο
Δεν περνούν έξι μήνες και συλλαμβάνεται από την Γκεστάπο με τη κατηγορία ότι κήρυττε αφοσίωση στο θέλημα του Θεού και όχι των ηγετών και έθετε υπό την προστασία του Εβραίους. Φυλακίζεται και καταλήγει στο Νταχάου το 1941. Επί 4 χρόνια εργάζεται ως ιερέας στις περιβόητες «φυτείες». Εκεί τα SS έκαναν πειράματα με βότανα, όπως διηγείται ο Άλμπετ Κνόλ, επικεφαλής του αρχείου στη θέση του στρατοπέδου. Εκεί οι κρατούμενοι ήταν ακόμη περισσότερο εκτεθειμένοι στις αυθαιρεσίες και τις βαναυσότητες των SS. Ο καθολικός ιερέας γνώρισε και ρώσους κρατούμενους. Μοίραζε το λιγοστό φαγητό του μαζί τους για να μην πεθάνουν της πείνας. Παρά τις αυστηρές απαγορεύσεις μετάφρασε στα ρωσικά τις αρχές της πίστης.
Υπήρχαν κι άλλοι αιχμάλωτοι που πρώτοι τον αποκάλεσαν «Άγγελο του Νταχάου». 8 εβδομάδες αργότερα ο Ένγκελμαρ Ουντσάιτιχ πέθανε από τύφο. Το κρεματόριο του στρατοπέδου ήταν πλέον εκτός λειτουργίας γιατί δεν υπήρχε άλλο κάρβουνο για τους φούρνους. Όμως ένας άλλος ιερέας επίσης αιχμάλωτος έπεισε τους SS να κάψουν τη σoρό του. Μυστικά μαζεύτηκε η στάχτη και μεταφέρθηκε εκτός. Στις 30 Μαρτίου ήταν Μεγάλη Παρασκευή και ετάφη στο Βύρτσμπουργκ.
Πηγή: Deutsche Welle
