Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Επικεφαλής της “Ελλήνων Πολιτείας”
Η Ελλάς αναγνωρίσθηκε ως ανεξάρτητο κράτος με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου στις 3 Φεβρουαρίου του 1830.
Ένα Πρωτόκολλο ανεξαρτησίας που υπέγραψαν, οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής, δηλαδή, η Ρωσία, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία. Αυτή ήταν η πρώτη επίσημη, διεθνής διπλωματική πράξη, η οποία αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, μετά από αιώνες κατοχής υπό τον τούρκικο ζυγό, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η επίσημη ονομασία του ανεξάρτητου κράτους ήταν: Βασίλειο της Ελλάδος. Και το πολίτευμα αυτής: Βασιλευόμενη Δημοκρατία.
Κατά περιόδους το πολίτευμα της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας αμφισβητήθηκε, οπότε και αντικαταστάθηκε οριστικά με το δημοψήφισμα που διενήργησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής την 8η Δεκεμβρίου 1974, όταν ο ελληνικός λαός με ποσοστό 69,2% ψήφισε υπέρ της Αβασίλευτης Δημοκρατίας.
Ένα δημοψήφισμα που αμφισβητήθηκε εντονότατα και αμφισβητείται μέχρι σήμερα από την τέως Βασιλική οικογένεια και τον Κωνσταντίνο, από τη στιγμή που ευρισκόμενος αυτοεξόριστος στο εξωτερικό, δεν του επετράπη να συμμετέχει του προεκλογικού αγώνα αυτού του δημοψηφίσματος. Έτσι, από το περιβάλλον του Κωνσταντίνου, θεωρούν νόθο το δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου του 1974.
Το δημοψήφισμα των Απριλιανών.
Όπως ακριβώς, θεωρούν νόθο το δημοψήφισμα που πραγματοποίησε το Απριλιανό Στρατιωτικό καθεστώς την 29η Σεπτεμβρίου 1968, με το ερώτημα προς τον ελληνικό λαό: «ΝΑΙ» ή «ΟΧΙ», που υποδήλωνε το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην 21η Απριλίου 1967, ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην επιστροφή του Βασιλιά (εφ΄ όσον το πολίτευμα παρέμενε ως Βασιλευόμενη Δημοκρατία), ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο Σύνταγμα.
Ένα δημοψήφισμα που το αποτέλεσμά του το αντιλαμβανόταν όπως ήθελε ο καθένας και ήταν το προπύργιο του δημοψηφίσματος της 8ης Δεκεμβρίου 1974.
Από την πλευρά του ο Κωνσταντίνος δεν αποδέχθηκε ποτέ το Σύνταγμα του 1968, θέτοντας ως προαπαιτούμενο το γεγονός της μη ουσιαστικής προϋπόθεσης του αδιάβλητου του δημοψηφίσματος, θέτοντας ως όρο επιστροφής του, τον σχηματισμό μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης που θα τύχαινε της ευρείας αποδοχής του λαού και θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές.
Η παραβίαση του Συντάγματος από τον Καραμανλή.
Είναι γνωστό ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε προσχωρήσει στο σχέδιο Κίσινγκερ για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Η ίδια πρόταση – περί διχοτόμησης – είχε γίνει και στον τέως Βασιλέα, δηλαδή να αποδεχθεί την επέμβαση των Τούρκων στην Κύπρο, με σκοπό την ανατροπή της Δικτατορίας, με την ταυτόχρονη επαναφορά του στον θρόνο.
Ο τέως Βασιλεύς αρνήθηκε να συμμετέχει σε αυτό το σενάριο, λέγοντας ότι δεν συμφωνεί με απώλεια ελληνικού εδάφους προκειμένου να ανατραπεί ηΔικτατορίαστην Ελλάδα. Και ενίσχυσε τον ισχυρισμό του, προσθέτοντας ότι εάν οι ΗΠΑ ήθελαν την πτώση της Δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, είχαν άλλους τρόπους να το επιτύχουν.
Αυτός ήταν και ο λόγος μη επιστροφής του τέως Βασιλέως στην Ελλάδα, μετά την Μεταπολίτευση. Αφού είχε δοθεί εντολή στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, του οποίου η άφιξη στην Αθήνα είχε προηγηθεί, να μην προσκαλέσει τον Κωνσταντίνο για να αναλάβει τα καθήκοντά του. Από τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επανέφερε το Σύνταγμα του ’52 – όπου προβλεπόταν η Βασιλευόμενη Δημοκρατία – το οποίο είχε καταργήσει η Δικτατορία.
Δηλαδή, ο τέως Βασιλεύς ήταν ο νόμιμος Ανώτατος Άρχων.
Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραβίασε τον καταστατικό χάρτη της χώρας και αντί να ορκισθεί ως Πρωθυπουργός στον νόμιμο Ανώτατο Άρχοντα, όπως προέβλεπε το Σύνταγμα του ΄52, ορκίσθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Ιωαννιδικής Χούντας.
Με την καθιέρωση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, επιμελήθηκε της σύνταξης και της ψήφισης του Συντάγματος του 1975.
Ενός Συντάγματος αντιλαϊκού με “παράθυρα – παραθυράκια”, “φεγγίτες” και σε πολλές περιπτώσεις “ορθάνοικτες πόρτες” υπέρ του Συστήματος της διαπλοκής και της ανομίας. Της πολιτικής καθεστωτικής νομενκλατούρας της Μεταπολίτευσης.
Το δεύτερο εθνικό έγκλημα του “Εθνάρχη” μετά την εμπλοκή του στη διχοτόμηση της Κύπρου μας.
Η εγκληματική Μεταπολίτευση.
Η Μεταπολίτευση δημιουργήθηκε για να φέρει καλύτερες ημέρες στην Πατρίδα και το λαό της. Αντίθετα, στις ημέρες της (1974-2009) δυστύχησε ο λαός (πλασματική η ευημερία του, με δανεικά και αγύριστα του φαύλου κράτους) και ευημέρησαν οι πολιτικοί αυτού του τόπου, “δεξιοί” και “αριστεροί”. Πολιτικοί που πνίγηκαν μέσα στα οικονομικά σκάνδαλα και τις μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα προς την Πατρίδα μας. Πολιτικοί που θησαύρισαν, εκμεταλλευόμενοι τη θεσμική θέση τους στην Εξουσία. Σκάνδαλα, σκάνδαλα παντού και από όλους. Που φρόντισαν οι ίδιοι – γνωρίζοντας τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει – να θεσπίσουν Νόμους προστασίας τους, για την μη παραπομπή τους στη Δικαιοσύνη.
Πρωτοστάτησαν σε πρωτοφανή εγκλήματα κατά της Πατρίδος.
Όπου μετέβαλαν σε γκρίζα ζώνη την περιοχή των Ιμίων.
Όπως, τη Συνθήκη της Μαδρίτης μεταξύ Σημίτη-Ντεμιρέλ, το 1997 “για τη μείωση της έντασης στο Αιγαίο και την απομάκρυνση του κινδύνου σύρραξης ανάμεσα στις δυο χώρες”, που ουδέποτε τηρήθηκε από την πλευρά της Τουρκίας, αφού μέχρι και σήμερα μας κουνάει το casusbelli (αιτία πολέμου), σε κάθε υποτιθέμενο “παραλογισμό” μας.
Όπως την ένταξη της Ελλάδος το 2001 στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση της Ε.Ε.
Όπως, όπως, όπως…
Συνέχεια της επάρατης Μεταπολίτευσης, τα επαχθή και επονείδιστα Μνημόνια.
Αυτή λοιπόν, η επάρατη Μεταπολίτευση των Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κώστα Σημίτη και Κώστα Καραμανλή, μας οδήγησε στην περίοδο των Μνημονίων (2010-2016), όπου η Πατρίδα μας ξεπουλιέται στους δανειστές-τοκογλύφους “εταίρους” μας στην ΕΕ και ο λαός μας φτωχοποιείται καθημερινώς και περισσότερο.
Έτσι, τα Μνημόνια του Γιώργου Παπανδρέου, των Σαμαρά-Βενιζέλου και των Τσίπρα-Καμμένου, δημιουργούν μια Ελλάδα που δεν ανήκει πλέον στους Έλληνες.
Και δυστυχώς δεν υπάρχει καμιά ελπίδα από κανένα των κοινοβουλευτικών κομμάτων ή μη.
Άλλωστε, είναι απόλυτη η παραδοχή του λαού μας, που καθημερινώς όπου βρεθεί και όπου σταθεί σιχτιρίζει τους πάντες και τα πάντα, που κινούνται στη σφαίρα αυτού του απαξιωμένου, διεφθαρμένου και τελειωμένου Μεταπολιτευτικού Πολιτικού Συστήματος.
Επιστροφή του Βασιλιά.
Μέσα σε αυτό το σαθρό πολιτικό τοπίο, προετοιμάζεται η επιστροφή της Βασιλείας στην Ελλάδα. Οι πηγές μας ήταν και είναι απόλυτα αξιόπιστες και τεκμηριωμένες.
Έτσι, πρώτοι εμείς σας γράψαμε τους λόγους – αυτή τη χρονική στιγμή – της μετεγκατάστασης της βασιλικής οικογένειας του Κωνσταντίνου στην Αθήνα. Σας ενημερώσαμε ότι, ο “ερχομός” στην Ελλάδα του Κωνσταντίνου μετά της οικογένειάς του δεν είναι τυχαίος. Σας ενημερώσαμε ότι, διαθέτει ολόκληρο επιτελείο τεχνοκρατών που επιμελούνται των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα. Σας ενημερώσαμε ότι, του επικοινωνιακού επιτελείου προΐσταται ένας από τους πλέον σπουδαίους σύγχρονους μουσικούς της Πατρίδος μας και ο οποίος χαίρει παγκόσμιου σεβασμού και αναγνώρισης. Σας ενημερώσαμε ότι, ο Νικόλαος επιστρέφει με τη Βασιλεία στην Ελλάδα μέσω δημοψηφίσματος. Σας ενημερώσαμε ότι, οι εξελίξεις μπορεί να διαρκέσουν μέχρι το 2022. Σας ενημερώσαμε…
Όλα τα παραπάνω, έκαναν το ζήτημα επιστροφής της Βασιλείας στην Ελλάδα, πρώτο θέμα σε πολλές εφημερίδες της χώρας μας. Συστημικές εφημερίδες ή άλλως του “Δημοκρατικού τόξου”. Αναγκάσαμε μέσω του ρεπορτάζ μας, να καλέσουν οι Παπαχελάς-Κοσιώνη τον τέως Βασιλέα Κωνσταντίνο για συνέντευξη στον ΣΚΑΪ.
Στην οποία ο Κωνσταντίνος κατά 100% σε όλα τα σημεία μας επιβεβαίωσε. Τα οποία αναδείξαμε με σύνεση, παρρησία, προσοχή στην καταγραφή των πληροφοριών και σεβασμό στα πρόσωπα της βασιλικής οικογένειας.
Χωρίς τυμπανοκρουσίες, φανφάρες, αλαλαγμούς και στεντόρειες “κορώνες” (δυνατές φωνές).
Επί του πιεστηρίου.
Μέχρι “να αναλάβουν έργο” τα μέλη της βασιλικής οικογένειας, αμφισβητώντας και εγκαλώντας την κυβέρνηση, αλλά και δίνοντας λύσεις περί των ουσιαστικών προβλημάτων της Πατρίδος και της Κοινωνίας, θα επιμελούνται απλού έργου που θα θέλουν να το αντιλαμβάνονται εκείνοι που πρέπει.
Όπως επί παραδείγματι – σύμφωνα με την ενημέρωσή μας – θα επιμεληθούν τη μεταφορά του Μνημείου του Αλέξανδρου Υψηλάντη, από το Πεδίο του Άρεως, στη Σχολή Ευελπίδων. Μια κίνηση που έχει συγκινήσει τις Παμποντιακές Οργανώσεις Ελλάδος και εξωτερικού!!
Επανέρχομαι…
