Με πάνω από ένα στα τρία παιδιά στις ΗΠΑ να είναι παχύσαρκα ή υπέρβαρα, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι υπάρχουν στοιχεία που θέλουν τους γονείς να… βρίσκονται σε άρνηση, γύρω από την πραγματική σωματική κατάσταση (και κατά συνέπεια υγεία) των παιδιών τους.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of the Academy of Nutrition and Dietetics, αντικείμενο της οποίας ήταν η διερεύνηση της εμπλοκής των γονέων στην αντιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας, ακόμη κι όταν οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με σαφείς ενδείξεις, πολλές φορές δεν είναι πρόθυμοι να παραδεχτούν ότι το πρόβλημα του σωματικού βάρους μπορεί να εξελιχθεί σε ένα πρόβλημα υγείας για το παιδί τους.
Στην έρευνα συμμετείχαν πάνω από 200 παιδιά, τα οποία είχαν εισαχθεί σε εξειδικευμένες κλινικές για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως χρειάστηκε πρώτα οι παιδίατροι να ενημερώσουν τους γονείς ότι το παιδί τους ήταν υπέρβαρο και στη συνέχεια εκείνοι να επιτρέψουν να ακολουθήσει πρόγραμμα θεραπείας για την παχυσαρκία.
Η πλειοψηφία των γονέων που ερωτήθηκε γνώριζε ότι το παιδί του ήταν παχύσαρκο ή υπέρβαρο, όμως το 31% αυτών πίστευαν ότι η κατάσταση της υγείας του ήταν «τέλεια» ή «πολύ καλή», ενώ ένα 28% δεν αντιλαμβανόταν καν ότι το σωματικό βάρος μπορεί να αποτελεί ένα πρόβλημα υγείας.
Για ποιο λόγο παρατηρείται αυτή η άρνηση από την πλευρά των γονέων να «δουν» την πραγματικότητα;
«Πολλές φορές οι άνθρωποι δε συνδέουν το βάρος με την υγεία. Σε ό,τι αφορά την περίπτωση παιδιών, αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι πολλά παιδιά είναι υπέρβαρα χωρίς να αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα υγείας» ανέφερε η καθηγήτρια παιδιατρικής και επικεφαλής της έρευνας, Kyung E. Rhee, από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.
Σύμφωνα με την ίδια όμως, κάποια από τα παιδιά εμφάνιζαν ήδη σημάδια δυνητικά σοβαρών προβλημάτων υγείας, όπως δυσανεξία στη γλυκόζη ή υπέρταση. Η ίδια τόνισε ακόμη ότι πολλές φορές οι γιατροί δε διεξάγουν τις απαραίτητες εξετάσεις, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αυτές τις διαγνώσεις.
Οι γονείς παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε ό,τι έχει να κάνει με την ενθάρρυνση των παιδιών να ασκούνται περισσότερο και να αποκτήσουν υγιεινές διατροφικές συνήθειες.
Όπως διαπίστωσε η ερευνήτρια, η θέληση των γονέων (ή μάλλον η έλλειψη αυτής) να παρέμβουν σε ό,τι έχει να κάνει με τη συμπεριφορά των παιδιών τους απέναντι στο φαγητό, σχετίζεται σε πολλές περιπτώσεις με τη δική τους σχέση ως προς το βάρος τους.
Οι υπέρβαροι γονείς ήταν λιγότερο πρόθυμοι να επιβάλλουν τις απαραίτητες αλλαγές στη διατροφή των παιδιών τους, κάτι που μπορεί να συνδέεται με τις δικές τους αποτυχημένες προσπάθειες να χάσουν βάρος ή να αποκτήσουν υγιεινές διατροφικές συνήθειες.
Η έρευνα αυτή έρχεται να προστεθεί στις υπάρχουσες, που δείχνουν το πρόβλημα αντίληψης της πραγματικότητας από πλευράς των γονέων που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι γιατροί, καταλήγει το δημοσίευμα.
