Στην εποχή της τεχνολογίας τα πάντα είναι εφικτά. Από το να μάθεις τι έχει συμβεί στην πιο απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη, να ανανεώσεις την γκαρνταρόμπα σου ψωνίζοντας διαδικτυακά, να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου χωρίς να στήνεσαι στην ουρά.
Κάπου εκεί στη δεκαετία του 1990, όταν το διαδίκτυο έκανε το μεγάλο μπαμ, η καθημερινότητα άρχισε να τρέχει με πολύ γρήγορους ρυθμούς και κάποιες παλιές -και συχνά αγαπημένες συνήθειες- πέθαναν.
Όλα πια μπορούσαν να γίνουν μέσω του διαδικτύου, χωρίς να είναι απαραίτητη η φυσική παρουσία. Ιστορίες με ταχυδρόμους και αλληλογραφίες, αναζητήσεις στην εγκυκλοπαίδεια και επισκέψεις στα μουσικά καταστήματα φαντάζουν στους σημερινούς 20άρηδες ιστορίες από… την άγρια Δύση.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα θετικά της τεχνολογίας στη ζωή μας. Αλλά και από την άλλη μεριά κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει όσους αναπολούν τη ζωή χωρίς αυτή. Μια ζωή που είχε περισσότερη φαντασία, περισσότερη επαφή και επικοινωνία, ίσως ήταν πιο αθώα και πιο απλή.
Ας δούμε λοιπόν τα δέκα πράγματα που σκότωσε το ίντερνετ.
Ανάγκη για ανθρώπινη επαφή
Πριν έρθει στο μυαλό του Μαρκ Ζάκεμπεργκ η πιο κερδοφόρα ιδέα του το 2004, το Facebook, και πριν αρχίσουν τα παγκόσμια «τιτιβίσματα» το 2006 με το Twitter, είχαμε φίλους.
Ναι, και τώρα έχουμε, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο. Τότε παίρναμε ο ένας τον άλλο τηλέφωνο (και εννοούμε από το σταθερό!) και κανονίζαμε καφέ σε κάποιο μαγαζί που είχαμε κάνει στέκι και αγαπούσαμε. Τα λέγαμε χωρίς να κάνουμε tag πού είμαστε και με ποιους και εκφράζαμε τα συναισθήματά μας όχι με emoticons, αλλά με τις ανάλογες εκφράσεις στο πρόσωπό μας. Δεν αρκούμασταν σε μηνύματα μέσω messenger και δεν τσακωνόμασταν μέσω αυτού, αλλά πρόσωπο με πρόσωπο.
Μπορεί τώρα οι επαφές να είναι πιο συχνές γιατί μπορούμε να μιλάμε και με όσους είναι μακριά, αλλά είναι πιο ουσιώδεις; Χτίζουμε δεσμούς με την παρεμβολή του πληκτρολογίου; Η απάντηση σίγουρα για τον καθένα είναι διαφορετική («Feeling confused» λοιπόν όπως θα επιλέγαμε στο Facebook…).
Εγκυκλοπαίδεια
Όλες οι ιστορίες που σαν μαθητές μάς έξαπταν τη φαντασία, όλες οι απορίες μας για την ιστορία, τη βιολογία, τη ζωή και το έργο σπουδαίων προσωπικοτήτων είχαν μια διέξοδο: την εγκυκλοπαίδεια. Αυτό το πολύτιμο γνωσιακό ογκώδες εργαλείο που κάθε σπίτι συνήθιζε να έχει στη βιβλιοθήκη του κάπου εκεί στις δεκαετίες ’80-’90. Το κείμενο συνοδευόταν και από εικόνες και αλφαβητικά μπορούσες να βρεις ό,τι έψαχνες σε έναν από τους τόμους της.
Αυτά για τους παλιότερους. Γιατί η νέα γενιά δεν γνωρίζει την τυπωμένη εγκυκλοπαίδεια, παρά μόνο την ψηφιακή. Η Wikipedia ξεκίνησε στις 15 Ιανουαρίου 2001 με ιδρυτή τον Τζίμι Γουέιλς, ως συμπλήρωμα στη γραμμένη από ειδήμονες Nupedia, σύντομα την ξεπέρασε και αργότερα εγκαταλείφθηκε. Περιλαμβάνει 4,5 εκατομμύρια λήμματα και κάθε μέρα χιλιάδες εθελοντές από όλο τον κόσμο τα επεξεργάζονται, κάνοντας αλλαγές ή προσθέτοντας νέα.
Η ελληνική έκδοσή της, η Βικιπαίδεια, ξεκίνησε την 1η Δεκεμβρίου 2002 και αυτή τη στιγμή έχει 113.220 λήμματα τα οποία βρίσκονται σε διάφορες φάσεις επεξεργασίας. Ακόμα όμως και αν ο χρήστης του ίντερνετ δεν ανατρέχει σε αυτές για να βρει αυτό που ψάχνει, υπάρχουν τόσες ιστοσελίδες για να λύσει τις απορίες του. Και κάπως έτσι σταματήσαμε την αναζήτηση στα ράφια της βιβλιοθήκης και πέσαμε με τα μούτρα στην αναζήτηση στον παγκόσμιο ιστό.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
