Ένας μυστηριώδης κρατήρας εντοπίστηκε στην παγωμένη χερσόνησο Γιαμάλ στη Σιβηρία, όπου ειδικοί επιστήμονες στη Ρωσία πιστεύουν ότι μπορεί να συνδέεται με το μυστήριο που καλύπτει το Τρίγωνο των Βερμούδων.
Οι ειδικοί αναφέρουν ως πιθανή αιτία της δημιουργίας του την απελευθέρωση μεθανίου από το μόνιμα παγωμένο υπέδαφος που άρχισε να μαλακώνει.
Ο αέρας κοντά στον πυθμένα του κρατήρα είχε ασυνήθιστα υψηλή συγκέντρωση μεθανίου έως 9,6%, ποσοστό που μετρήθηκαν σε δοκιμές που έγιναν το καλοκαίρι αυτού του έτους, όπως υποστηρίζει ο αρχαιολόγος Αντρέι Πλεχάνοφ, μέλος τους Επιστημονικού Κέντρου για της Αρκτικές Μελέτες στη Ρωσία.
Ο επιστήμονας ήταν ο επικεφαλής της αποστολής που βρέθηκε στον κρατήρα και υποστηρίζει ότι οι φυσιολογικές μετρήσεις μεθανίου δεν θα έπρεπε να ξεπερνούν το 0,000179%.
Δημοσιογράφοι της γαλλικής Huffington Post δημιούργησαν ένα βίντεο που εξηγούν πως οι κρατήρες στη Σιβηρία είναι πιθανό να συνδέονται με το μυστήριο του «Τριγώνου των Βερμούδων».
Με δεδομένο ότι ο κρατήρας εντοπίστηκε στα μέσα Ιουλίου 2015 από τον πιλότο ενός ελικοπτέρου, εικάζεται ότι ο 30 εκατοστών κρατήρας σχηματίστηκε από την έκρηξη αερίων ή ακόμα και από πτώση μετεωρίτη.
Όμως, ο Πλεχάνοφ και η ομάδα του πιστεύουν ότι συνδέεται με τα ασυνήθιστα ζεστά καλοκαίρια του 2012 και 2013 στη χερσόνησο Γιαμάλ της Σιβηρίας, στα οποία η θερμοκρασία ήταν τουλάχιστον κατά 5ο Κελσίου υψηλότερη από τις συνηθισμένες τιμές.
Όσο η θερμοκρασία ανέβαινε οι ερευνητές πιστεύουν ότι το υπέδαφος άρχισε να ξεπαγώνει ώσπου κατέρρευσε απελευθερώνοντας το μεθάνιο που ήταν παγιδευμένο από κάτω.
Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι φταίει η υπερθέρμανση του πλανήτη και ότι το μακροπρόθεσμο «ξεπάγωμα» της περιοχής θα μπορούσε να προκαλέσει την έκρηξη μεθανίου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία κρατήρα. Τα τελευταία 20 χρόνια το υπέδαφος θερμαίνεται κατά 2ο κελσίου παραπάνω λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας του αέρα, θεωρία που υποστηρίζει ο Χανς Βόλφγκανγκ Χούμπερτεν, του Γεωχημικού Ινστιτούτου «Alfred Wegener» στο Πότσνταμ της Γερμανίας.
Στο παγωμένο υπέδαφος της Σιβηρίας, τα μεγάλα κοιτάσματα μεθανίου παγιδεύονται στον πάγο, σχηματίζοντας αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν «ένυδρο αέριο» ή υδρίτη. Το μεθάνιο παραμένει σταθερό και καταψύχεται σε συγκεκριμένη θερμοκρασία, αλλά όταν το υπέδαφος αρχίζει να μαλακώνει λόγω της αυξημένης θερμοκρασίας, η εσωτερική «δύναμη» μειώνεται μέχρι που δεν μπορεί να αντέξει την συσσώρευση άλλου αερίου και έτσι οδηγεί σε μια απελευθέρωση.
Οι κρατήρες βρίσκονται πάνω στο σημείο που ενώνονται δυο τεκτονικά ρήγματα. Η περιοχή δεν είναι σεισμική, αλλά την περίοδο εκείνη υπήρχε έντονη τεκτονική δραστηριότητα με αποτέλεσμα να αυξηθεί η θερμοκρασία και να λιώσει τους υδρίτες
Οι αντιδράσεις των υδριτών αερίου μπορούν να εξηγήσουν και το μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων, την περιοχή στο δυτικό τμήμα του βόρειου Ατλαντικού όπου έχουν εξαφανιστεί αρκετά πλοία και αεροσκάφη.
Με παρόμοιο τρόπο ο αέρας γίνεται υπερκορεσμένος με μεθάνιο, προκαλώντας έντονες αναταραχές στην ατμόσφαιρα με αποτέλεσμα τα αεροπλάνα να συντρίβονται. Οι Ρώσοι επιστήμονες σκοπεύουν τώρα να υποστηρίξουν τη θεωρία τους με περισσότερα στοιχεία από τους κρατήρες και στη συνέχεια να εντοπίσουν άλλες περιοχές του κόσμου που είναι πιθανό να συμβούν παρόμοιες αντιδράσεις.
Ο Χούμπερτεν εικάζει πως ένα παχύ στρώμα πάγου στην κορυφή της χερσονήσου Γιαμάλ κρατούσε παγιδευμένο το μεθάνιο που απελευθερώθηκε από την απόψυξη του εδάφους. Αντίθετα, ο υδρολόγος Λάρυ Χίνζμαν από το πανεπιστήμιο της Αλάσκας και Διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου Ερευνών της Αρκτικής, υποστηρίζει ότι οι κρατήρες θα μπορούσε να είναι πιο συχνό φαινόμενο από τη στιγμή που η θερμοκρασία του υπεδάφους έχει αυξηθεί.
Οι υδρίτες αρχίζουν να αποσυντίθενται, μετατρέποντας το παγωμένο μεθάνιο σε αέριο. Αυτό συμβαίνει μαζικά και οδηγεί σε περισσότερες τέτοιες αντιδράσεις, παράγοντας έτσι τεράστιες ποσότητες αερίου. Το αέριο αυτό θερμαίνει τον ωκεανό με αποτέλεσμα τα σκάφη να βυθίζονται στα νερά του μαζί με μεγάλες ποσότητες αερίων
Το φαινόμενο των υδριτών παρουσιάζεται συνήθως σε βάθος άνω τον 100 μέτρων, ενώ στη συγκεκριμένη περιοχή δεν μπορεί να είναι τόσο.
Η καθηγήτρια γεωφυσικής Κάρολιν Ρούπελ, που ειδικεύεται στα ένυδρα αέρια μέσα από την Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ, στη Μασαχουσέτη, υποστηρίζει ότι το ακριβές βάθος του κρατήρα δεν είναι γνωστό. Όταν ο Πλεχάνοφ προσπάθησε μαζί με την ομάδα του να μετρήσει το βάθος, τοποθέτησε μια βιντεοκάμερα συνδεδεμένη με ένα σχοινί 50 μέτρων, αλλά η κάμερα δεν έφτασε ως τον πυθμένα.
Μέσα από το βίντεο υπολόγισαν ότι δεν πρέπει να ξεπερνάει το 70 μέτρα. Για να επιβεβαιωθεί η θεωρία του θεωρεί ότι πρέπει να ξανά βρεθεί στο σημείο για να ελέγξει τη συγκέντρωση μεθανίου στον αέρα και τα τοιχώματα του κρατήρα. Όπως δήλωσε:
Θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να γίνουν ακριβείς μετρήσεις στο σημείο. Οι πάγοι από τις παρυφές λιώνουν και πέφτουν μέσα στον κρατήρα, εκείνη η στιγμή είναι σχεδόν τρομακτική γιατί ακούς το έδαφος να υποχωρεί και να χάνεται. Ακόμα και ο ήχος του νερού είναι διαφορετικός.
Από τη στιγμή που έγινε γνωστή η ιστορία του κρατήρα, τοπικοί εκτροφείς ταράνδων έχουν αναφέρει την παρουσία και άλλων μικρότερων κρατήρων σε κοντινή απόσταση.
Αν όντως συσχετιστούν, οι επιστήμονες ανησυχούν για τις συνέπειες από την απελευθέρωση του μεθανίου. Θεωρούν ότι μπορεί να επηρεάσει ακόμα και τις τοπικές βιομηχανίες.
«Αν όντως επιβεβαιωθεί η ύπαρξη δεύτερου κρατήρα σε τόσο κοντινή απόσταση και γίνει απελευθέρωση μεθανίου σε απόσταση 30 χιλιομέτρων, θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρό ατύχημα, ειδικά αν πρόκειται για κάποιο κοντινό χωριό», τόνισε ο Πλεκάνοφ.
Για την αποφυγή του ατυχήματος η ρωσική ομάδα έχει προτείνει μια διάνοιξη οπών στην επιφάνεια του πάγου για να απελευθερωθεί η πίεση τεχνητά. Ο Χίζμαν όμως θεωρεί εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο το γεγονός, καθώς θα πρέπει να γνωρίζουν το ακριβές αρχικό σημείο συσσώρευσης.
Πηγή: Nature & HuffPost
Πηγή
