Με τον ειδικό όρο εθνoκάθαρση γίνεται αναφορά στην προσπάθεια δημιουργίας εθνικά ομοιογενών γεωγραφικών περιοχών μέσω βίαιου εκτοπισμού πληθυσμών που ανήκουν σε ιδιαίτερες εθνικές ομάδες.

Η εθνοκάθαρση προϋποθέτει την πλήρη απομάκρυνση και των τελευταίων υπολειμμάτων της στοχευμένης ομάδας μέσω της καταστροφής πολιτισμικών στοιχείων, όπως είναι τα μνημεία, τα νεκροταφεία και οι τόποι λατρείας.

Σε μια αυστηρότερη και γενικότερη μορφή της η εθνοκάθαρση είναι η εξάλειψη μιας μη επιθυμητής ομάδας σε μία κοινωνία, είτε με τη μορφή της γενοκτονίας ή της αναγκαστικής μετανάστευσης.

Περιπτώσεις Εθνοκάθαρσης

Αρμένιοι στην Τουρκία (1915-1918)

Έλληνες στην Μικρά Ασία και Θράκη(1915-1923)

Ρουμάνοι στην Βουκοβίνα (1941)

Εβραίοι στην Ναζιστική Γερμανία (1941-1945)

Σέρβοι στην Κροατία (1941-1945)

Γερμανοί στην Σιλεσία, Πρωσία και Πομερανία (1945)

Ιταλοί στην Δαλματία (1945)

Τούτσι στη Ρουάντα (1994)

Τέλος, ο όρος «γενοκτονία» στην ιστορική επιστήμη δεν υπήρχε το 1922.

Εμφανίζεται για πρώτη φορά μετά το 1945 στον ΟΗΕ.

Το 1922 χρησιμοποιείται ο όρος «εθνοκάθαρση» από τους τότε ιστορικούς.

Στον Πόντο υπήρξε ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ του ελληνικού πληθυσμού, σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει σήμερα ο ΟΗΕ.

Αυτά τα ολίγα προς το παρόν…