Πάμπλουτα ρεμάλια, εντυπωσιακές βίζιτες, ξέκωλα, ωραία αγόρια και ωραία κορίτσια, κανονικοί άνθρωποι, υπέροχες παραλίες και πανάκριβες τιμές στο νησί των Ανέμων.
Από τον Άρη Τερζόπουλο
Σήμερα το πρωί είχα πάει στον κτηνίατρο, όχι για να δει εμένα, αλλά την Μίνι την γάτα μου, που έσπασε το πόδι της, όταν την πήρε ο ύπνος ένα βράδυ στο περβάζι καθώς ήταν εξαντλημένη και από την ζέστη,και από τα πέντε νεογέννητα γατάκια της.
Πήγε να αλλάξει στάση ενώ κοιμόταν και βρέθηκε κοιμισμένη να πέφτει από δέκα μέτρα περίπου. Αφού έσπασε το πόδι της μόνο πάλι καλά. Εκεί που καθόμουν και περίμενα τον γιατρό, άνοιξε η πόρτα και μπήκε μια κυρία μ’ ένα μεγάλο σκυλί. «Α, εδώ θα σε συναντάω; » μου είπε. Κοίταξα καλύτερα.
Ήταν η Βάγια Λαλιά, παλιά φίλη και συνεργάτης, στο προ εικοσαετίας έντυπο Κλικ. Πιάσαμε την κουβέντα και μιλήσαμε για τα παιδιά μας και για τις διακοπές μας. Μου είπε ότι είχε πάει στην Πάρο, της είπα ότι είχα πάει στην Νάξο και μετά η κουβέντα ήρθε στην Μύκονο.
Αφού κουβεντιάσαμε λίγη ώρα για το πώς έχει γίνει η Μύκονος, η Βάγια μου είπε: «Δεν ξέρω βρε Άρη, αλλά έτσι όπως έχει γίνει η Μύκονος μου θυμίζει την Συγγρού…». «Σ’ ευχαριστώ Βάγια» της είπα «μου έδωσες τίτλο για το κομμάτι που θα γράψω.
Με την ζωή που έχω ζήσει, για να πω την αλήθεια, δεν μου κάνουν εντύπωση και πολλά πράγματα. Διάβαζα λίγες ώρες πριν συναντήσω την Βάγια, στο ένθετο, από την εφημερίδα Πρώτο Θέμα, το ρεπορτάζ με τίτλο «Μαθήματα Μυκονομίας» που έχει γράψει η Μαρία Λεμονιά, σύμφωνα με το οποίο το πρώτο τραπέζι πίστα χρεώνεται 20.000 ευρώ, το φουσκωτό για να σε μεταφέρει στο χώρο ώστε να αποφύγεις τους παπαράτσι 3.000 ευρώ, η 15λιτρη χρυσή σαμπάνια Armand de Brignac 60.000 ευρώ, το 6λιτρο κρασί Romassan 7.000 ευρώ, το πριβέ τραπέζι οκτώ ατόμων και ένα μπουκάλι σκέτη βότκα χωρίς φρουτάκια ή ξηρούς καρπούς 3.000 ευρώ, μια μπριζόλα και μία φρουτοσαλάτα 500 ευρώ, ένα τζιπ Cherokee ή Rangler νοικιάζεται για 300 ευρώ την ημέρα, ένα μασάζ στον αυχένα στην παραλία χρεώνεται 60 ευρώ, ένα μοχίτο χωρίς αλκοόλ 17 ευρώ και μία πίτσα δυο ατόμων 18 ευρώ. Το ετήσιο καλοκαιρινό πάρτι του Αντώνη Ρέμου, έδωσε αυτές τις μέρες αφορμή για να γραφτούν ένα σωρό άρθρα στις εφημερίδες. Για τις ξαπλώστρες στις πιο «ιν» παραλίες που χρεώνονται από 400-500 ευρώ, για τα κορίτσια με τα τολμηρά μπικίνι, για τους σκαφάτους, για τους γνωστούς που κάνουν εκεί τις διακοπές τους και για πολλά άλλα.
Τι με νοιάζουν εμένα όλα αυτά;… Μάλλον καθόλου… Τι με νοιάζει αν κάποιος θέλει να πετάξει 60 χιλιάρικα για να αγοράσει μια σαμπάνια που θα την χύσει στο πάτωμα;…
Η Μύκονος έπαψε να είναι αυτό που ήταν εδώ και πολλά χρόνια. Κάποτε μου άρεσε και γι αυτό είχα φτιάξει κι ένα σπίτι εκεί το 1982. Νόμιζα πως αν μου το επέτρεπαν οι δουλειές μου θα μπορούσα να μείνω εκεί για πάντα. Με τον καιρό διαπίστωσα ότι δεν θα μπορούσα να μείνω εκεί για πάντα.
Η Μύκονος άρχισε να αλλάζει ριζικά από τις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα, όταν χτίστηκε μαζικά και γέμισε από μεγάλες και εντυπωσιακές βίλες. Ήταν τα καινούργια τζάκια που ανακάλυπταν την Μύκονο.
Όμως σ’ ένα περιορισμένο χώρο, όπως είναι η έκταση της Μυκόνου, αν χτιστεί πάρα πάνω από ένα όριο, αλλάζει και η φυσιογνωμία και η ατμόσφαιρά του. Το χτίσιμο των καινούργιων σπιτιών μεταβλήθηκε σ’ έναν ανταγωνισμό επίδειξης γούστου-καλό αυτό- και σ’ ένα ανταγωνισμό επίδειξης πλούτου-κακό αυτό. Οι σκαφάτοι τράβηξαν μαζί τους τις πεταλούδες της ημέρας και της νύχτας, που έψαχναν έναν καλό «χορηγό» και γιατί όχι ένα καλό γάμο-θεμιτά και τα δύο. Τα όμορφα κορίτσια τράβηξαν τα αγόρια- όμορφα ή όχι- που ήθελαν να πάρουν μια δόση από τα όμορφα κορίτσια όταν δεν ήταν
απασχολημένα με τους χορηγούς. Και όλα αυτά τράβηξαν ένα πλήθος κόσμου, που ήθελε να χαζέψει έστω και από μακριά όλο αυτό, αλλά και να γίνει μέρος του. Τα απογευματινά πάρτι στις παραλίες, με δυνατή μουσική, ποτά , χορό φλερτ και ότι άλλο ήθελε προκύψει, έκαναν την Μύκονο διάσημη σε όλον
τον κόσμο για το κέφι της, αλλά και για τη διάχυτη αίσθηση του σεξ στον αέρα-αυτό είναι τελείως φυσιολογικό. Η Μύκονος πάντα φημιζόταν και ίσως διαφήμιζε και λίγο τον εαυτό της για το εύκολο σεξ. Δεν είμαι σίγουρος αν είναι πιο εύκολο απ’ ότι αλλού.
Κάπως έτσι και χωρίς να το καταλάβει κανείς η Μύκονος έγινε και κάποιο είδος πασαρέλα- πορνείο, για τον πιο εύπορο κύκλο των επισκεπτών της. Υπάρχει και μια κρυφή διατίμηση για τα κορίτσια. Αυτό υπήρχε πάντα και μάλλον θα υπάρχει πάντα, για τους πιο εύπορους και διάσημους από τους επισκέπτες της. ΟΙ πολύ εύποροι και οι διάσημοι, αγοράζουν συχνά φήμη και ομορφιά. Και υπάρχει προσφορά,
ανάλογα με την ζήτηση. Τα πρώτης κατηγορίας εγχώρια κορίτσια, οι σταρ κάποιου τύπου, πιάνουν ακριβές τιμές. Εκατό χιλιάρικα και πάνω, ανάλογα με την ομορφιά και με την φήμη. Η φήμη μετράει πολύ πάντως. Από εκεί και πέρα υπάρχει και η σχετική διατίμηση. Ανάλογα με την ομορφιά και την φήμη , όπως είπαμε. Και όπως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, μόλις μαθεύτηκε ότι στην Μύκονο το χρήμα ρέει άφθονο, μαζεύτηκαν και πολλά κορίτσια από το εξωτερικό, με φήμη στους διεθνείς κύκλους
Αλλά την Μύκονο δεν την εκπόρνευσαν τα κορίτσια. Την εκπόρνευσαν οι άνθρωποι του πλούτου. Οι αρσενικές πόρνες του πλούτου. Πάντα μου έκαναν εντύπωση οι μαλάκες που πρέπει να ξοδέψουν κάποια χιλιάρικα για να γαμήσουν. Αλλά τι να κάνεις έτσι είναι η ζωή. Άμα αρχίσουν να σε παίρνουν τα χρόνια και βλέπεις να πλησιάζουν τα γεράματα και ο θάνατος, νομίζεις ότι μπορείς να πάρεις ζωή από
την φρέσκια σάρκα για πούλημα. Και άμα δεν έχεις άλλο τρόπο να προσελκύσεις τα κορίτσια, είτε μυαλό, είτε παρουσιαστικό, ο μόνος τρόπος που μένει είναι το χρήμα… Θλιβερό. Αλλά συμβαίνει. Φέτος ήταν και η χρονιά των Αράβων, οπότε το χρώμα έγινε και πιο κιτσάτο. Και δεν είναι ο ίδιος ο πλούτος
που ενοχλεί. Εκείνο που ενοχλεί είναι η χυδαία επίδειξή του. Και ιδίως σ’ αυτήν την εποχή, της κρίσης και των αυτοκτονιών. Δεν γίνεται να χύνονται σαμπάνιες των εξήντα χιλιάδων στο πάτωμα, με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους. Οπότε το πέσιμο στην Μύκονο είναι όχι μόνοι δίκαιο αλλά και επιβεβλημένο. Τώρα θα μου πεις, σε πειράζει τόσο που η Μύκονος κάνει τις εισπράξεις που δεν μπορεί να κάνει κανένα άλλο νησί. Όχι δεν με πειράζει και μακάρι να υπήρχαν εκατό προορισμοί σαν την Μύκονο, που να μπορούσαν να προσελκύσουν το μεγάλο κεφάλαιο και αυτούς που ξοδεύουν αλόγιστα. Και αυτό θα έπρεπε να είχε ήδη γίνει, γιατί η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι ο Νο 1 τουριστικός προορισμός στον κόσμο, γιατί έχει όλα τα προσόντα γι αυτό και για να προσελκύσει υψηλών προδιαγραφών επισκέπτες.
Πειράζει η επίδειξη του πλούτου ειδικά αυτήν την εποχή. Και η φτήνια αυτής της νομενκλατούρας.
Ας είναι. Η Μύκονος κατά τα’ άλλα παραμένει ένα όμορφο νησί, με καταπληκτικές παραλίες, ωραίους κατοίκους και ωραίους επισκέπτες και υπέροχα μαγαζιά διεθνούς επιπέδου.. Είναι ένας μικρός κύκλος που την χαλάει και η εκχυδαΐζει, αλλά έτσι πάει. Και η Συγγρού πήρε το όνομά της, από ένα μικρό μόνο τμήμα της.
