Βιώνουμε τα τελευταία πέντε χρόνια, μια πρωτοφανή κρίση, κρίση οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική, πολιτική, θεσμική.

Η χώρα δεν έχει βρει ακόμα την περπατησιά της, δυστυχώς.

Όλα αλλάζουνε αλλά τα ίδια μένουν.

Πολιτικά σχήματα εμφανίζονται, επενδύοντας στην κρίση κι όχι στην λύση της, κι ο λαϊκισμός καλά κρατεί.

Σήμερα δεν είναι στις προθέσεις μου ν΄ ασχοληθώ μ΄ αυτό το θέμα.

Θα ασχοληθώ με τον ρόλο και τις ευθύνες του «αντιμνημονιακού» Σαμαρά της περιόδου 2010-12, σε σχέση με τις σημερινές εξελίξεις.

Μέχρι σήμερα, ασχοληθήκαμε με τον «Ραφινάτο» Κώστα Καραμανλή τον «μικρό», με τον ΓΑΠ, με τα τελευταία 40 χρόνια της μεταπολίτευσης, με οτιδήποτε άλλο.

Για μένα, ο Σαμαράς της περιόδου 2010-12, είναι ο βασικότερος υπεύθυνος για ό,τι βιώνει σήμερα η χώρα.

Ο «αντιμνημονιακός» Σαμαράς εκείνης της περιόδου, έβγαλε εκτός βασικής πολιτικής στρατηγικής τη Νέα Δημοκρατία, ως φιλοευρωπαϊκής δύναμης.

Αντί να προσέλθει σε μια εθνική συνεννόηση προκειμένου να αντιμετωπίστει από κοινού ή εν πάση περιπτώσει με εναρμονισμένες κινήσεις η κρίση, όπως έγινε σε όλες τις χώρες με αντίστοιχα προβλήματα και να απευθυνθούν οι πολιτικές δυνάμεις με μια εθνική φωνή στους εταίρους μας στην Ευρώπη, προτίμησε να σηκώσει το «λάβαρο» του αντιμνημονιακού αγώνα.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

Ο άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ από το 4% σε κόμμα εξουσίας, η είσοδος του ακροδεξιού μορφώματος στη Βουλή που ονομάζεται Χρυσή Αυγή (προσοχή δεν συγκρίνω τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή ούτε συσχετίζω. Δεδομένα καταγράφω προς αποφυγή τυχόν παρεξήγησης).

Οδήγησε το 35-40% της εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας, βορά στις κινητοποιήσεις των πλατειών και βοήθησε το 4% του ΣΥΡΙΖΑ, να λεηλατήσει την βάση του ΠΑΣΟΚ.

Αποδυνάμωσε σοβαρά και τις δυο βασικές πολιτικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής στρατηγικής της χώρας, που είναι εναρμονισμένες με τους αντίστοιχους Ευρωπαϊκούς πόλους στην Ευρώπη.

Έδωσε χώρο στους μεταλλαγμένους χουντικούς της Χρυσής Αυγής, που επιχειρούν να ακυρώσουν όλη την μεταπολίτευση μετά το 1974, δηλαδή, ότι τα 41 χρόνια ήσαν καταστροφικά.

Βέβαια, πως είναι δυνατόν και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, που καταγγέλλει τα σαράντα χρόνια, στην συνέχεια να υπερασπίζεται τις κοινωνικές και λαϊκές κατακτήσεις αυτών των σαράντα χρόνων, που κατά κύριο λόγο, ήταν έργο του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες βέβαια, ποτέ δεν ψήφισε και πάντοτε κατήγγειλε;

Και όμως, αυτά τα σαράντα χρόνια, ήσαν από τα καλύτερα της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας, ανεξαρτήτως των όποιων λαθών έγιναν, αφήνοντας το θετικό αποτύπωμά τους πάνω από την χώρα μας.

Ας είναι…

Δυστυχώς, το ίδιο η παρόμοιο τραγικά πολιτικό λάθος, έκανε ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, με το δημοψήφισμά του.

Συνεχίζει να «καμαρώνει» με το 62% του ΟΧΙ, ποτέ όμως δεν αναρωτήθηκε, αυτό το 62% κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, τι εκφράζει.

Τα ΚΚΕ, φρονίμως ποιών, διαχώρισε την θέση του από το συνονθύλευμα του 62%.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, αυτοπαγιδεύθηκαν μέσα στο 62%, με ετερόκλητες δυνάμεις.

Ο Τσίπρας και οι περί αυτών ισχυρίζονται, ότι το 62%, διευκόλυνε τις διαπραγματεύσεις.

Λάθος, δυσκόλεψε τα πράγματα, αλλά ας μην το αναλύσουμε σήμερα.

Τι άφησε όμως πίσω του το 62%;

Άφησε ένα λαό κοινωνικά, πολιτικά διχασμένο, αλλά κυρίως, άφησε το 62% σε ανοιχτό γήπεδο, να το διαγουμίσει η Χρυσή Αυγή, τώρα που ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, προσγειώθηκαν ανώμαλα στην πραγματικότητα.

Τώρα όμως, ξαναμπήκε ο λύκος στο μαντρί και η Χρυσή Αυγή επιχαίρει να διαγουμίσει το κοπάδι.

Κανένας δεν ερμήνευσε, ότι όλο και περισσότερο στις «νέες» αντιμνημονιακές πλατείες, εξαφανίζονται τα ποικιλόμορφα πλακάτ και σύμβολα και όλο και περισσότερο εμφανίζονται ελληνικές σημαίες, όλο και περισσότερο σε μεγαλύτερο μέγεθος.

Η σημαία είναι για όλους μας το εθνικό σύμβολο, σύμβολο εθνικής ενότητας, που όλοι την υπερασπιζόμαστε, όμως η ιδιαίτερη χρήση της, με αντίστοιχες ακραίες, εθνικιστικές κραυγές, μας έχουν διδάξει πολλά, ότι δηλαδή, είναι το καμουφλάζ, πίσω από το όποιο κρύβεται η ακροδεξιά, ο φασισμός.

Τώρα ποιος θα προστατεύσει αυτούς τους προβληματισμένους, αγανακτισμένους κακοπληροφορημένους, ταλαιπωρημένους, συμπολίτες μας, από «τα φίδια» του φασισμού της Χρυσής Αυγής, που έχουν εξαπολυθεί και σέρνονται σε όλη την Ελλάδα, επιχειρώντας να «θερίσουν» το χωράφι, που επιχειρούν να «τρυγήσουν» το αμπέλι που καλλιέργησαν απερίσκεπτα οι «επιτελείς» μαζί με τον Τσίπρα και οι γύρω απ αυτόν εταίροι;

Υπάρχει ανάγκη πανδημοκρατικής επαγρύπνησης!

Όλοι οι δημοκράτες πολίτες, τα ΜΜΕ που ασχολούνται μονοθεματικά με μνημόνια, με ΣΥΡΙΖΑ, Λαφαζάνη, Βαρουφάκη, Κωσταντοπούλου, να κινητοποιηθούν, ν” ανοίξουν τα μυαλά και τα μάτια τους.

Η Δημοκρατία να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στον φασισμό.

Και τελειώνω μ΄ ένα συμβολισμό, παραλλαγή από το βιβλίο του Ανδρέα Παπανδρέου, «Η δημοκρατία στο απόσπασμα», «η Δημοκρατία να μην πάει στο απόσπασμα»…