Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στην ύπαρξη ζόμπι. Τουλάχιστον αυτό αποδεικνύει πρόσφατη αρχαιολογική μελέτη στους σκελετούς που βρέθηκαν στη νεκρόπολη αρχαιοελληνικής αποικίας στην Σικελία.

Γνωστό ως Passo Marinaro, το νεκροταφείο κοντά στην παράκτια πόλη της Καμαρίνα στη νοτιοανατολική Σικελία, χρονολογείται από τον 5ο έως τον 3ο αιώνα π.Χ. Η νεκρόπολη έχει περίπου 2.905 τάφους και περισσότεροι από τους μισούς περιείχαν κτερίσματα, κυρίως πήλινα αγγεία, αλλά και ειδώλια και μεταλλικά νομίσματα. Ωστόσο δύο από τους τάφους είχαν κάτι το μοναδικό.

Ενα σώμα, που βρέθηκε στον τάφο υπ’ αριθμόν 653, περιείχε ένα άτομο αγνώστου φύλου, το οποίο βίωσε περίοδο σοβαρού υποσιτισμού ή ασθένειας στη ζωή του. Ωστόσο αυτό που είναι ασυνήθιστο στον συγκεκριμένο τάφο είναι ότι το κεφάλι και τα πόδια του ατόμου καλύπτονταν πλήρως από μεγάλα θραύσματα αμφορέων, όπως αναφέρει στο Discovery Channel η Κάρι Σουλόσκι Γουίβερ, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ.

«Τα βαριά θραύσματα αμφορέων που βρέθηκαν στον τάφο 653 ήταν προφανώς για να καθηλώσουν το σώμα στον τάφο και να μην ξανασηκωθεί» επισημαίνει η Γουίβερ.

Ο άλλος παράξενος τάφος, υπ’ αριθμόν 693 περιείχε τα λείψανα ενός παιδιού αγνώστου φύλου και ηλικίας περίπου 8 με 13 ετών. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι πέθανε από κάποια ασθένεια ή υποσιτισμό, όπως στην προηγούμενη περίπτωση, παρ ‘όλα αυτά το παιδί θάφτηκε με πέντε μεγάλες πέτρες τοποθετημένες πάνω από το σώμα του. «Φαίνεται ότι αυτές οι πέτρες χρησιμοποιήθηκαν για να παγιδεύσουν το σώμα στον τάφο του» εξηγεί η Γουίβερ.

Οπως παρατηρεί η ίδια «είναι άγνωστο γιατί οι συγκεκριμένοι νεκροί «καρφώθηκαν» στους τάφους τους, αλλά η ειδική αυτή μεταχείριση δείχνει ότι οι νεκροφοβικές πεποιθήσεις και πρακτικές υπήρχαν στη Σικελία»

Η Νεκροφοβία ή ο φόβος των νεκρών, είναι μια έννοια που έχει παρουσία στον ελληνικό πολιτισμό από τη Νεολιθική περίοδο μέχρι σήμερα. Κατάδεσμοι, πλακίδια χαραγμένα με μαγικά ξόρκια, βρέθηκαν επίσης στο νεκροταφείο, υποδηλώνοντας ότι ορισμένοι κάτοικοι της Καμαρίνα χρησιμοποιούσαν κατάρες και ξόρκια για να σηκώσουν τους νεκρούς από τους τάφους τους.

«Τα πλακίδια περιείχαν αναφορές που απευθύνονταν σε θεότητες του Κάτω Κόσμου που θα ξυπνούσαν τα πνεύματα των νεκρών» εξηγεί η Γουίβερ μιλώντας στο Discovery News.

Σημείωσε ότι όλες αυτές οι πρακτικές καταδεικνύουν την επιθυμία τόσο να καταστείλουν, όσο και να επικαλεστούν ορισμένους νεκρούς.

«Παρά το γεγονός ότι οι πράξεις αυτές φαίνεται να είναι αντιφατικές, παρέχουν μια ισχυρή μαρτυρία για τους τρόπους με τους οποίους οι αρχαίοι Έλληνες αντιλαμβάνονταν τους νεκρούς» τονιζει η Γουίβερ.

Η έρευνά της θα συμπεριληφθεί στο βιβλίο «Η βιοαρχαιολογία της κλασικής Καμαρίνα: Η ζωή και ο θάνατος στην ελληνική Σικελία» το οποίο θα δημοσιευθεί από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα το Σεπτέμβριο.

Πηγή: News.discovery.com