Δεν μπορώ παρά να αφιερώσω μερικές αράδες στην οβιδιακή κωλοτούμπα του wannabe φυρερίσκου της Ελλάδας, Νίκου Μιχαλολιάκου.
Ο υπόδικος αρχηγός της Χρυσής Αυγής με συνέντευξή του στο γνωστό για τα αισθήματα αγάπης προς τη Χρυσή Αυγή, bankingnews.gr, τάσσεται αναφανδόν υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Πρόκειται για τον ίδιο– ο θεός να τον κάνει – πολιτικό αρχηγό, ο οποίος τα τελευταία τρία χρόνια εξαπολύει μύδρους κατά του διευθυντηρίου της Ευρώπης και ζητά καθημερινά την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Από το «Πείτε ένα μεγάλο ΟΧΙ στην Ευρώπη των τοκογλύφων.
Καλύτερα δραχμή, παρά υποταγή» που διατυμπάνιζε στην αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής ο Νίκος Μιχαλολιάκος στις 17/7/2015, πέρασε σήμερα στο «η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή πέρα από το ευρώ» και το «εγκληματική ενέργεια σε βάρος του Έθνους η ρήξη».
Εντάξει, οι κωλοτούμπες είναι ομολογουμένως εύκολες για τον Νίκο Μιχαλολιάκο που μέσα από την πορεία του στα βάθη του παρακράτους και τις παρυφές του κράτους, έχει μπει πολλάκις στις μπαλαρίνες της Κομανέτσι.
Το έχει άλλωστε αποδείξει από την εποχή που κατηγορούνταν ότι έσπερνε βόμβες σε κινηματογράφους στα τέλη της δεκαετίας του ’80 για να μετατραπεί αίφνης λίγο αργότερα η ποινή του από κακούργημα σε πλημμέλημα (την «τύχη» αυτή είχαν μόνο δύο από τους 11 κατηγορούμενους), εν μέσω κατηγοριών των «συντρόφων» του Κουσουμβρή και Καλέτζη για συγκοινωνούντα δοχεία της ΕΥΠ με τους παρακρατικούς μηχανισμούς των νεοφασιστών.
Πάμε όμως στο σήμερα. Τι μύγα τσίμπησε τον Νίκο Μιχαλολιάκο και ανακάλυψε το μονόδρομο του ευρώ;
Η συνέντευξη του μέχρι πρότινος προφυλακισμένου για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Μιχαλολιάκου έρχεται σε μία στιγμή που η πολιτική κατάσταση μοιάζει εκ νέου ευμετάβλητη, την ώρα που η κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρεί να οριστικοποιήσει μία συμφωνία μεν, επώδυνη και μακριά από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις δε.
Ο έρωτας του Νίκου Μιχαλολιάκου για τη νομισματική ένωση έρχεται όταν έχουν ξεκινήσει οι «αυθόρμητες» συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη μελέτη ή γνώση της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας για να αντιληφθεί και ο πλέον αδαής ότι οι συγκεντρώσεις αυτές διοργανώνονται από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης σε συνεργασία με τα κέντρα ευρωπαϊκών αποφάσεων, εξαιρουμένης (πιθανότατα) της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΕ, όπως αντίστοιχα οι διαδηλώσεις κατά της λιτότητας διοργανώνονται από την Κουμουνδούρου.
Ωστόσο, το timing που επέλεξε ο φυρερίσκος για το νέο φιλοευρωπαϊκό του μανιφέστο δεν μπορεί να παραβλεφθεί.
Ο Νίκος Μιχαλολιάκος από τη μία πλευρά βλέπει τον στιβαρό, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, θρόνο του Τσίπρα να εμφανίζει τα πρώτα σημάδια τριγμού από την realpolitik στην οποία αναγκάζεται να καταφύγει, αφήνοντας κατά μέρος της μαξιμαλιστικές προεκλογικές θέσεις.
Από την άλλη πλευρά, βλέπει τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης να σέρνονται λαβωμένα από τις μνημονιακές πολιτικές λιτότητας που εφάρμοσαν τα προηγούμενα χρόνια, ανήμπορα να ασκήσουν ακόμα και την ελάχιστη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Τσίπρα, πολλώ δε μάλλον να τον απειλήσουν.
Τούτων δοθέντων, ο Νίκος Μιχαλολιάκος βλέπει τη δική του ευκαιρία να ψαρέψει στα θολά νερά της πλατείας Συντάγματος και να αυξήσει τα παγιωμένα ποσοστά του νεοναζιστικού μορφώματος μέσα από την εκμετάλλευση του θυμού και της δικής του… δημιουργικής ασάφειας στο τι ακριβώς πρεσβεύει.
Να πάρει με το μέρος του τους εξαγριωμένους δεξιούς ψηφοφόρους που έχουν απογοητευθεί από τη ΝΔ αλλά δεν θέλουν να ακούνε για το ενδεχόμενο νομισματικής αλλαγής που συντηρούν στην Κουμουνδούρου. Βλέπει την ευκαιρία να γονατίσει μπροστά στο ευρωπαϊκό διευθυντήριο, δηλώνοντας την πίστη του στο ευρώ για να στήσει την δική του πλατεία Μαϊντάν.
Δεν είμαι υπέρ των συγκεντρώσεων για την παραμονή στο ευρώ, όχι τουλάχιστον έτσι όπως γίνονται. Διότι στο φτωχό μου το μυαλό δεν μπορώ να φανταστώ πολλούς απλούς πολίτες που απλά θέλουν να ταχθούν υπέρ του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Ελλάδας, να κατακλύζουν με selfie αγκαλιά με τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Δεν λέω ότι δεν πρέπει να γίνουν, θα ήταν εξίσου φασιστικό, απλά διαφωνώ και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να μαζεύονται μερικές χιλιάδες κόσμου και διατυμπανίζουν ότι διακατέχονται από το σύνδρομο της Στοκχόλμης και γιατί για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας πρέπει να αποδεχθούμε το βερολινέζικο θέσφατο της λιτότητας.
Ωστόσο, στη Συγγρού θα πρέπει να αντιληφθούν την κρισιμότητα της κατάστασης, να μπουν στο ρόλο που έχει ένα κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης και να μην προσθέσουν ένα ακόμα, ίσως το μεγαλύτερο, ατόπημα στο παλμαρέ της Νέας Δημοκρατίας των τελευταίων ετών…
Ο Μιχαλολιάκος στέλνει γράμμα στην Ευρώπη και αν κρίνει κανείς από την Ουκρανία, οι Βρυξέλλες και κυρίως το Βερολίνο δεν το έχουν σε τίποτα εάν δουν τα σκούρα να του χαρίσουν μία δεύτερη Μαϊντάν για να διασφαλίσουν τα κεκτημένα τους.
