Την Πέμπτη στο Σύνταγμα οι «ευρωπαϊστές» είχαν πολλαπλάσιο κόσμο από ό,τι είχε την Τετάρτη το συλλαλητήριο κατά της λιτότητας.
Όχι γιατί είναι περισσότεροι οι υποστηρικτές αυτής της (με πάση θυσία) ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα μικρό κόμμα, αν και κυβέρνηση, ένα κόμμα μόλις 20.000 μελών πανελλαδικά, δίχως κοινωνική βάση.
Από το 2013 είχα προειδοποιήσει τον Αλέξη Τσίπρα, με άρθρο μου, για αυτή τη στιγμή (διαβάστε το άρθρο εδώ).
Του έγραφα ότι εάν δεν ανοίξει τον ΣΥΡΙΖΑ στη δημοκρατική κοινωνική πλειοψηφία κι εάν δεν τον μετατρέψει σε ένα παλλαϊκό πατριωτικό κίνημα, όπως ήταν κάποτε το ΠΑΣΟΚ, τότε ακόμα κι αν γίνει κυβέρνηση θα είναι κυβέρνηση με πήλινα πόδια.
Θα είναι μια κυβέρνηση από ψήφο διαμαρτυρίας και ότι ο λαός που την ψήφισε, δίχως να είναι ταυτισμένος μαζί της, δεν θα τη στήριζε στους δρόμους.
Ήρθαν τα γεγονότα και με επιβεβαίωσαν.
Στον ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί η άποψη του μικρού κλειστού «καθαρού» κόμματος και κάποιες επιλεγμένες μεταγραφές ελαχίστων ΠΑΣΟΚων τα προηγούμενα χρόνια έγιναν απλώς για ξεκάρφωμα.
Οι τοπικές του ΣΥΡΙΖΑ παρέμειναν ερμητικά κλειστές για τους ψηφοφόρους τους που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Έμειναν ερμητικά κλειστές στον κόσμο της γειτονιάς, στον απλό δημοκρατικό κόσμο της βιοπάλης.
Οι δημοκρατικοί ψηφοφόροι σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζονται από την «αριστερή ελίτ» του ΣΥΡΙΖΑ ως μιάσματα.
Γνωρίζω ότι ο Αλέξης Τσίπρας επιθυμεί να γίνει ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης.
Εξάλλου ο ίδιος έχει εκφράσει πολλές φορές από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ την επιθυμία του να «ανοίξει» το κόμμα στην κοινωνική πλειοψηφία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα όμως τον αψηφά.
Παραμένει κλειστός, περιορισμένος στις συνιστώσες και τάσεις του.
Δεν θέλει να έχει επαφή με την κοινωνία, δεν θέλει να ανοίξει στην κοινωνία. Και δεν ανταποκρίνεται στην κοινωνία που τον ψήφισε.
Το έχω γράψει πολλές φορές ότι «οι ΣΥΡΙΖΑίοι φοβούνται μην τους πάρουν οι πρώην ΠΑΣΟΚοι το κόμμα».
Ιδού λοιπόν το αποτέλεσμα για το οποίο φώναζα και προειδοποιούσα εδώ και χρόνια. Γέμισε η πλατεία όχι από τη δημοκρατική κοινωνική πλειοψηφία, αλλά από ό,τι πιο φοβισμένο και αντιδραστικό έχει η κοινωνία μας.
Η κοινωνική πλειοψηφία της δημοκρατικής παράταξης, η ριζοσπαστική σοσιαλιστική κοινωνική βάση, παραμένει άστεγη πολιτικά αν και ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, και κάθεται στα σπίτια της γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το κόμμα της να βγει στους δρόμους να τον στηρίξει.
Γιατί οι ΣΥΡΖΑίοι θέλουν τους δημοκρατικούς ως ψηφοφόρους αλλά δεν τους θέλουν και μέσα στο κόμμα.
Γιατί οι ΣΥΡΙΖΑίοι θέλουν ένα μικρό «καθαρό» κόμμα (από τα κομμουνιστικά σύνδρομα που κουβαλάνε), δεν αντέχουν ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα. Δεν το αντέχουν γιατί δεν μπορούν να το κουμαντάρουν. Δεν είναι συνηθισμένοι οι άνθρωποι στις λαοθάλασσες, για αυτό και τις αποφεύγουν.
Αλέξη Τσίπρα, το βράδυ της Πέμπτης έλαβες ξεκάθαρο μήνυμα. Ή θα προχωρήσεις προς συγκρότηση και αυτοόργανωση της κοινωνικής δημοκρατικής πλειοψηφίας γύρω από το πρόσωπό σου ή σύντομα θα χαθείς.
Και ξέρεις κάτι Αλέξη. Να χαθείς εσύ δεν έγινε και τίποτα. Να χαθεί όμως η υπόθεση θα είναι πράγμα ασυγχώρητο.
Οι ΣΥΡΙΖΑίοι που σε περιβάλλουν δεν έχουν την πείρα, τη γνώση, να σου «στήσουν» ένα παλλαϊκό κίνημα. Εάν μπορούσαν θα το είχαν ήδη κάνει, αφού και εσύ το επιθυμείς.
Και ένα τελευταίο, προσωπικό. Να ακούς Αλέξη καμιά φορά και εκείνους που σου λένε κουβέντες για το καλό σου δίχως να ζητάνε καρέκλες και αξιώματα ή άλλα ανταλλάγματα. Δίχως να διαπραγματεύονται την προσφορά τους. Δίχως να θέλουν «μερίδιο». Που στηρίζουν αυτό που θεωρούν σωστό ακόμα κι όταν στα τηλέφωνα δεν απαντά κανείς σας. Σταματώ εδώ…
